ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری از سطح زمین به عنوان نقطهٔ آغاز فضای بیرون قلمداد می‌شود، اگر قدری به آن فکر کنید به این معنی است که شما می‌توانید این مسافت را با خودروی شخصی خود در مدتی کمتر از ۱ ساعت بپیمایید!
#اتمسفر سیارهٔ ما در مقایسه با فواصل میان سیاره‌ای بسیار نازکتر از آن است که فکر می‌کنیم. ما تمام زندگی خود را در فیلمی نازک از گازهایی سپری می‌کنیم که ما را از خطرات بی‌رحمانه فضای بیرون محافظت می‌کنند.
شاید درک اینکه بیش از ۷ میلیارد انسان و میلیون‌ها گونه جانوریِ دیگر فقط به دلیل وجود این لایه نازک #موجودیت پیدا کرده‌اند دیدگاه شما را نسبت به زمین تغییر دهد پس بر ما مسئولیت است که از منزلگاه خود به عنوان تنها سیارهٔ شناخته شده‌ای که به #حیات پناه داده است، محافظت کنیم.

@AndisheKonim
⚛

چگالی #اتمسفر #مریخ 100 برابر ضعیف تر از زمین است و شامل 96 درصد کربن دی اکسید است گرانش سیاره 62.5 در صد از زمین کمتر است وزن انسان در مریخ یک سوم وزن در زمین است دمای متوسط منفی 63 است.



⚛ @AndisheKonim

نقش #آتشفشان‌ها در تجمع اکسیژن در #اتمسفر زمین

🔻اکسیژن حدود ۲.۴ میلیارد سال پیش بر روی زمین تجمع کرده است. در این زمان اکسیداسیون بزرگ نیز رخ داده است. شواهد زمین‌شناسی نشان می‌دهند که میلیون‌ها سال پیش از این تاریخ، باکتری‌های نخستین فوتوسنتز می‌کرده‌ و اکسیژن را به بیرون پمپاژ می‌کرده‌اند. این اکسیژن‌ها قبل از ۲.۴ میلیارد سال پیش کجا رفته‌اند؟

تجمع اکسیژن بر روی زمین، ناشناخته‌های زیادی دارد. تفسیر سنگ‌های چند میلیارد ساله در یک مطالعه‌ی جدید نشان داده است که گازهای ناشی از فعالیت‌های آتشفشانی در این موضوع نقش داشته‌اند. دانشمندان دانشگاه واشینگتن، نتایج این مطالعه را در Nature Communications منتشر کرده‌اند.

دکتر «شینتارو کادویا» از بخش علوم زمین و فضا در دانشگاه واشینگتن، می‌گوید: «این مطالعه باعث احیای یکی از نظریه‌های کلاسیک در مورد تکامل اکسیژن اتمسفر می‌شود. داده‌ها نشان می‌دهند که تکامل جبه‌ی زمین می‌تواند تکامل اتمسفر زمین را کنترل کرده و به احتمال زیاد توانسته روی تکامل حیات تاثیر داشته باشد.»

زندگی موجودات چندسلولی نیاز به اکسیژن زیادی دارد، بنابراین تجمع اکسیژن در اتمسفر زمین یکی از مراحل اصلی تکامل حیات روی زمین محسوب می‌شود. این مطالعه‌ی جدید بر اساس مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۹ بنا نهاده شد. در آن مطالعه، دانشمندان اثبات کرده بودند که جبه‌ی زمین در سال‌های نخستین، کمتر اکسید شده است و موادی که می‌توانستند با اکسیژن واکنش دهند، بیشتر در آن وجود داشته است. مطالعه‌ی قبلی بر اساس آنالیز سنگ‌های ۳.۵ میلیارد ساله انجام شده بود.

برخی از آتشفشان‌های زمین در زمانی که فقط زندگی میکروبی بر روی زمین جریان داشته، فعال‌تر بوده‌اند. نیرو محرکه‌ی فوران آتشفشان‌ها سنگ‌های مذاب و گازهای آزاد شده در نتیجه‌ی فعالیت آتشفشان‌ها بوده است. برخی از این گازها، با اکسیژن واکنش می‌دهند و ترکیبات دیگری را تولید می‌کنند. به‌عنوان مثال، هیدروژن‌های آزاد شده طی فوران آتشفشان، با اکسیژن آزاد واکنش داده و در نتیجه‌ی این واکنش، اکسیژن اتمسفر از بین می‌رود.

به هر حال، ترکیبات شیمیایی جبه‌ی زمین در واقع کنترل کننده‌ی نوع سنگ‌های مذاب و گازهای خارج شده طی فوران آتشفشان است. در این مطالعه‌ی جدید، دانشمندان با ترکیب داده‌های قبلی و شواهد سنگ‌های باستانی نشان داده‌اند که ۲.۵ میلیارد سال پیش تعادل تولید اکسیژن توسط میکروب‌ها و مصرف آن توسط گازهای آتشفشانی به نفع تولید اکسیژن تغییر کرده و باعث تجمع اکسیژن بر روی زمین شده است.

در واقع زمانی که جبه‌ی زمین به مقدار زیادی اکسید شده است، گازهای اکسیدشونده‌ی کمتری از طرف آن به اتمسفر زمین وارد شده و اکسیژن در اتمسفر تجمع کرده است. پس از این مرحله، زندگی‌های پیچیده که نیاز بیشتری به اکسیژن داشته‌اند، بر روی زمین ظهور کرده‌اند.

⚛ @AndisheKonim

https://www.sciencedaily.com/releases/2020/06/200609144448.htm

اشتباه در کشف #فسفین در #اتمسفر #زهره

فسفینی در کار نیست!

از خوبی‌های علم و داشتن تفکر علمی همین قدر بس که آزمون می‌کند و خطا و خطای خود را فروتنانه می‌پذیرد و اصلاح می‌کند.

مدتی پیش پروفسور جین گریوز از دانشگاه کاردیف به همراه گروهش، خبر مهم وجود مولکول‌های کم‌یابِ فسفین در اتمسفر زهره را در نشریه نیچر چاپ کردند.
اما چند روزی است که کاشف به عمل آمده که فسفینی در کار نبود و شناسایی مولکول‌های فسفین در اطلاعات بدست آمده از ALMA فقط به علت تنظیم نبودن (severe baseline calibration issues) تلسکوپ بوده است. بنابراین گزارش چاپ شده در نشریه نیچر فاقد هرگونه اعتبار است و به زبان ساده منتظر وجود حیاتِ ساکن در اتمسفر سیاره‌ی زهره نباشید!

برای اطلاعات بیشتر:
- http://astrobiology.com/2020/10/no-phosphine-in-the-atmosphere-of-venus.html
- https://arxiv.org/abs/2010.14305

#No_phosphine_in_the_atmosphere_of_Venus



⚛ @AndisheKonim

#اتمسفر #زمین چگونه
به شکل امروزی درآمد؟


کره‌ی ما زمانی توپی از گدازه داغ بود که قمر آن در پی برخوردی بزرگ در حدود ۴.۵ میلیون سال پیش ایجاد شد. برخی معتقدند که وجود ترکیبات اولیه متفاوت در زمین که ناشی از برخورد سیاره‌ای از خارج از منظومه‌ی شمسی به آن است باعث شده که اتمسفر زمین شکل بگیرد و برخی دیگر باور دارند که جو زمین در اثر تکامل این سیاره ایجاد شده است.
اکنون دانشمندان با بررسی واکنش‌های شیمیایی درون سنگ‌ها و توپ‌های گدازه‌ای مشابه زمین در آزمایشگاه به کشف نحوه‌ی تشکیل اتمسفر زمین پرداخته‌اند.
سیاراتی که در همسایگی زمین قرار دارند دارای جو مملو از دی‌اکسید کربن و نیتروژن هستند و به رغم آن‌ که سیارات همگی به شکل مشابهی تکامل یافته‌اند اما جو آن‌ها با جو زمین که دارای نیتروژن-اکسیژن است بسیار متفاوت است.
گروهی از محققان به سرپرستی پائولو سوسی(Paolo Sossi)، زمین شیمی‌دان از موسسه فناوری فدرال زوریخ(ETH Zürich) نمونه‌های کوچکی از زمین در حالت مذاب را از سنگ گوشته رایج زمین به نام پریدوتیت در آزمایشگاه ساختند. آن‌ها این گوی‌های مذاب را درون انواع مختلفی از گازهای شیمیایی شناور کردند این گازها می‌توانستند روزی تشکیل دهنده‌ی جو زمین بوده باشند.
محققان این گوی‌ها را که درون گازهای متفاوت قرار داشتند تا دمای ۲۰۰۰ درجه‌ی سانتی‌گراد گرم کردند تا تبدیل به گدازه شوند و سپس آن‌ها را به سرعت سرد کردند. گوی‌های شیشه‌ای به دست آمده اثراتی از جو را درون خود ثبت کردند.
آهن با توجه به میزان برخورد با اکسیژن به گونه‌های متفاوتی به آن متصل می‌شود زمانی که اکسیژن کافی وجود نداشته باشد یک اتم آهن به یک اتم اکسیژن متصل می‌شود اما هنگامی که اکسیژن بیشتری وجود داشته باشد آهن و اکسیژن به نسبت ۲ به ۳ متصل می‌شوند.
سوسی و همکارانش این نتایج را با سنگ‌های واقعی مقایسه کردند و نتیجه گرفتند که سیاره‌ی ما در حالت مذاب دی‌اکسید کربن و نیتروژن اولیه را ایجاد کرده است.
سوسی می‌گوید: در شرایطی که جو سیاره از مواد مذاب ایجاد شود، پس از سرد شدن ۹۷ درصد دی‌اکسید کربن و ۳ درصد نیتروژن تشکیل می‌شود که می‌توان نمونه‌ی آن را در مریخ و ناهید دید.
چنین شرایطی برای تشکیل آمینواسیدهای تشکیل‌دهنده‌ی حیات مناسب نیست.
اما برخلاف سیارات همسایه، زمین مملو از آب بود. ناهید در روزهای اولیه تکامل بیشتر آب خود را از دست داد که علت آن نزدیک بودن به خورشید بود و آب‌های مریخ به دلیل دور بودن از خورشید یخ زدند.
محققان در مقاله خود نوشتند: وجود آب در سطح زمین برای مدتی طولانی عامل اصلی تشکیل جو امروزی آن بوده است. آن‌ها معتقدند اقیانوس‌های شور دی‌اکسیدکربن را از جو به درون سیاره کشیده‌اند و در نتیجه دی‌اکسید کربن درون گوشته و پوسته زمین قرار گرفته است. فاصله‌ی مناسب سیاره ما از خورشید این امکان را به آن داد تا آب‌های سطحی را به اندازه‌ی کافی برای تغییر کلی جو حفظ کند و این موضوع آغازی برای تشکیل اکسیژن و حیات بود.






⚛ @AndisheKonim

🔘 #بهرام‌نورد کنجکاوی تصاویری از
ابرهای درخشان سیاره سرخ ثبت کرد.

★در #اتمسفر رقیق و خشک #بهرام(#مریخ) روزهای #ابری بسیار نایاب‌ هستند. در این سیاره #ابر ها معمولا در مدار استوایی آن و در سردترین روزهای سال بهرامی یافت می‌شود، جایی که بهرام در دورترین فاصله از خورشید قرار می‌گیرد. اما در یکسال بهرامی یا دو سال زمینی گذشته ، دانشمندان ابرهایی را یافتند که زودتر از زمان مورد انتظار آن‌ها در حال شکل‌گیری بود.

★امسال، #ناسا آماده بود تا این ابرها را در زودترین حالتشان یعنی اواخر دی ماه ثبت کند. نتیجه این ثبت‌ها ، تصاویری از کریستال‌های یخ بودند که نور خورشید در حال غروب را پخش می‌کردند و بعضی از آن‌ها نیز رنگ‌های خاصی به خود گرفته بودند. این تصاویر به دانشمندان کمک می‌کند تا نحوه شکل‌گیری ابرهای بهرامی و دلیل متفاوت بودن ابرهای اخیر را متوجه شوند.

★تیم بهرام‌نورد کنجکاوی با ثبت این تصاویر کشف جدیدی را انجام داد. این ابرها در واقع از ارتفاع همیشگی خود بالاتر هستند. ارتفاع اکثر ابرهای بهرامی تا ۶۰ کیلومتر است و از یخ آب تشکیل شده‌اند. اما این ابرهای جدید در ارتفاعات بیشتری قرار دارند که دمای آن بسیار کم است و احتمال می‌رود که این ابرها، کربن دی‌اکسید یخ‌زده یا یخ خشک باشند. دانشمندان در حال بررسی تصاویر کنجکاوی هستند تا ارتفاع ابرها را به درستی مشخص کنند، اما تشخیص یخ خشک از یخ آب به بررسی‌های بیشتری احتیاج دارد.

★جزئیات این ابرها با دوربین ناوبری سیاه و سفید کنجکاوی محسوس‌تر هستند. اما در تصاویر رنگی دوربین مست‌کم (Mastcam) کنجکاوی این ابرها واقعا می‌درخشند و رنگ‌های عجیبشان پیداست. این ابرها درست پس از غروب خورشید، نور باقی‌مانده آن را در آسمان می‌گیرند و در آسمان تاریک، درخشان دیده می‌شوند. پس از اینکه خورشید از منظره آن‌ها نیز پایین‌تر رفت، این ابرها نور خود را از دست می‌دهند و در آسمان محو می‌شوند. به این ابرها «نوکتیلوسنت» (noctilucent) می‌گویند که به معنی درخشش شب است. این تنها سرنخی است که دانشمندان دارند تا بتوانند ارتفاع این ابرها را تخمین بزنند.



⚛ @AndisheKonim

پدیده ی زیبای #شفق #قطبی
از فراز #اتمسفر فوقانی زمین



⚛ @AndisheKonim

#ناسا (سازمان هوا و فضای ایالات متحده آمریکا)‌ اعلام کرده که دو ماموریت جدید برای بررسی #اتمسفر و اجزای سطح کره ی #ناهید(#زهره) دارد.


هر کدام از این دو ماموریت فضایی بودجه‌ای پانصد میلیون دلاری دارد. قرار است که این دو ماموریت بین سال‌های ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ عملی شوند.

بیل نلسون، رئیس ناسا ، گفت که این دو ماموریت فرصتی به دست می‌دهد تا «کره‌ای مورد بررسی قرار بگیرد که بیش از سی سال بود به آنجا نرفته بودیم.»

آخرین بار در سال ۱۹۹۰ بود که ناسا کاوشگری را به مدار ناهید فرستاده بود. این #کاوشگر #ماژلان نام داشت و برای نقشه‌برداری از سطح این سیاره به فضا رفته بود. بعد از آن هم چندباری فضاپیماهای دیگر در مسیرشان به جاهای دیگر از اطراف ناهید هم گذر کرده بودند.
ناهید بعد از #تیر(#عطارد) دومین کره‌ای است که به دور #خورشید می‌چرخد. زمین ما از یک سو همسایه ناهید و از سوی دیگر به کره #بهرام(#مریخ) نزدیک است.

با اینکه کره ی تیر از همه به خورشید نزدیک‌تر است، اما دمای ناهید از همه بیشتر است. دمای ناهید به پانصد درجه سانتیگراد هم می‌رسد. دمایی که #سرب را ذوب می‌کند.

یکی از این دو ماموریت « داوینچی_پلاس ، نام دارد که قرار است اتمسفر کره را اندازه بگیرد تا مشخص شود چطور شکل گرفته و تغییر کرده است. همچنین قرار است در این ماموریت به این پرسش پاسخ داده شود که آیا ناهید اقیانوسی داشته یا خیر ، داوینچی پلاس قرار است نخستین تصاویر از سطح این کره را به زمین مخابره کند. دانشمندان گمان می‌کنند که سطح این کره شبیه به سطح زمین باشد و حتی از ساختار صفحه‌ای داشته باشد.
ماموریت دوم ، #وریتاس ، نام دارد که قرار است نقشه سطح این کره را تهیه کند. هدف این است که به تاریخچه زمین‌شناسی این کره دست پیدا کنند و اینکه چطور این همه با زمین متفاوت است.
در این ماموریت از نوعی رادار استفاده می‌شود که تغییرات سطح کره را پیدا کرده و به دنبال آتش‌فشان‌ها و زلزله‌هایی می‌گردد که هم‌اکنون در حال روی دادن هستند.
تام واکنر ، یکی از مقام‌های ناسا گفت: «عجیب است که ما درباره ناهید اطلاعات کمی داریم. اما نتیجه این دو ماموریت به ما درباره این سیاره چیزهای بسیاری می‌آموزد از ابرهای آسمانش تا آتش‌فشان‌ها و از سطح تا هسته سیاره‌اش.»

او گفت: «انگار که ما سیاره را کشف می‌کنیم.»

خاستگاه :
BBC



⚛ @AndisheKonim

#مستند شیرجه مرگبار به #کیوان(#زحل)

خلاصه : #کاوشگر #کاسینی که برای بیش یک دهه تصاویر خیر کننده ای از سامانه ی خورشیدی ارسال کرد به سمت کیوان حرکت کرد تا شیرجه تاریخی خود را به درون کیوان بزند و با فرو رفتن در #اتمسفر آن اطلاعاتی ارزشمند برای ما بفرستد.



⚛ @AndisheKonim

#ماه هم دارای #اتمسفر بسیار رقیقی است.


اتمسفر ماه احتمالا یکصد تریلیون مرتبه (دقت کنید این عدد چهارده صفر دارد) رقیق تر از اتمسفر #زمین است. اتمسفر ماه لایه‌های متنوعی دارد. تحقیقاتی که در مجموعه ماموریت های موسوم‌ به #آپولو انجام شده نشان می‌دهد که در هر سانتیمتر مکعب از اتمسفر ماه شیش هزار اتم هیدروژن وجود دارد و گازهای دیگر از جمله هلیوم ، نئون و آرگون نیز در آن یافت می‌شود. جرم اتمسفر ماه در مجموع ده هزار کیلوگرم است. اتمسفر ماه شب هنگام بیشترین تراکم را دارد زیرا روزها نور خورشید اجزای آن را یونیزه می‌کند و بادهای خورشیدی نیز آنها را تا اندازه‌ای از هم جدا می‌کند و بدین ترتیب اتمسفر رقیقتر می‌شود.


⚛ @AndisheKonim

#اتمسفر #پلوتو در حال ناپدید شدن است!

دانشمندان با تحلیل رصدهای پلوتو از سال ۲۰۱۸، به این نتیجه رسیده‌اند که اتمسفر این سیاره‌ کوتوله در حال ناپدید شدن است.

بر اساس یافته‌های جدید، تحول عجیبی در جو #پلوتو در جریان است. این سیاره‌ کوتوله‌ منجمد که در فاصله‌ ۴٫۸ میلیارد کیلومتری از زمین در #کمربند_کویپر قرار دارد، در سال ۲۰۱۸ با عبور از مقابل ستاره‌ای بار دیگر توجه دانشمندان را به خود جلب کرد.

پژوهشگرها بر اساس انعکاس نور پلوتو توانستند به مطالعه‌ جوّ آن بپردازند. آن‌ها در کمال شگفتی متوجه شدند جو #پلوتو در حال ناپدید شدن است.


⚛@AndisheKonim

#دما در فضای بیرون #اتمسفر
#زمین بسیار در نوسان است.

تغییرات دما در فضا بسیار شدید است.

#ISS
فقط تصور کنید: در "سمت آفتابی" سطح بیرونی #ایستگاه #فضایی #بین‌المللی تا +120 گرم می شود و در "سایه" به تدریج تا -160 سرد می شود.




⚛ @AndisheKonim

#کاوشگر #پارکر #ناسا وارد
#اتمسفر #خورشید شد.

گفتگو با مهدی صارمی‌فرد



⚛ @AndisheKonim

چرا گاهی اوقات بخشی از
#اتمسفر #خورشید به فضا می‌پرد؟


دلیل آن تغییر میدان های مغناطیسی می‌باشد که از سطح خورشید عبور می‌کنند. این ویدئوی تایم لپس که یک ساعت برای ضبط آن زمان صرف شده و با یک تلسکوپ کوچک در فرانسه گرفته شده است، رشته انفجاری را به تصویر می‌کشد که به نظر می‌رسید اواخر ماه گذشته از خورشید فوران کرده است.



⚛ @AndisheKonim

سطح #اکسیژن در #اتمسفر زمین ، زمان
انقراض جمعی بعدی را مشخص می‌کند!


اکسیژن برای حیات ضروری است؛ اما چه چیزی برای اولین بار باعث گسترش میزان اکسیژن در جو شد و زمان دقیق آن کی بوده است؟ این‌ها سؤالاتی است که طی ۷۰ سال اخیر دانشمندان را به چالش کشیده است.
بیشتر تحقیقات علمی حاکی از آن است که اکسیژن حدود ۲.۴ میلیارد سال قبل به سرعت افزایش یافته و پس از آن طی ۲۰۰ سال به همان شکل ناگهانی، کاهش یافته است. به این رویداد "رویداد بزرگ اکسیژنی" (GOE) گفته می‌شود.
اما اکنون یک مطالعه بین‌المللی جدید..

ادامه‌ی نوشتار :




⚛ @AndisheKonim

#انرژی به دام افتاده در #اتمسفر
#زمین بی‌سابقه است!


رشد گرمایش زمین از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۹ تقریبا دو برابر شده است. به گفته محققان سیاره زمین بیش از آنچه که قادر باشد بازتاب دهد در حال به دام انداختن انرژی در سطح خود است. مقدار انرژی‌ای که در اتمسفر کره‌ی زمین به دام می‌افتد باعث تسریع گرمایش زمین می‌شود. حدود نود درصد انرژی مازاد جذب آب‌های اقیانوس‌ها می‌شود و باقی‌مانده آن خاک و هوا را گرم می‌کند و این اتفاق به ذوب شدن یخ‌ ها می‌انجامد. این تحقیق نتیجه‌گیری می‌کند که اگر در سال‌های آینده الگوی گرمایشی کاهش نیابد باید انتظار داشت که تغییرات بزرگ‌تری در آب‌وهوای زمین نسبت به آنچه تاکنون اتفاق افتاده رخ دهد. با ادامه‌‌ی این روند شاید در آینده زمین به سرنوشت کره‌ی ناهید دچار شود. فعالیت‌های آتش‌فشانی متعدد حجم انبوهی از گازهای گلخانه‌ای را به اتمسفر کره‌ی ناهید تزریق کرد و خارج نشدن این مواد از درون اتمسفر (اثر #گلخانه_ای مهارنشدنی) را به همراه آورد و موجب شد ناهید رفته‌رفته به دمای سوزان ۴۶۰ درجه سانتی‌گراد برسد.




⚛ @AndisheKonim

#کرونا چه تاثیری بر
#اتمسفر #زمین گذاشت؟

به تازگی دو‌ مطالعه جداگانه #ناسا رابطه پیچیده میان فعالیت انسان و اتمسفر ما را نشان داده است. در ابتدا یک تیم به رهبری دانشمندان JPL به بررسی کاهش‌‌ انتشار اکسید نیتروژن در طول قرنطینه‌های کووید-۱۹ پرداختند. اکسید نیتروژن از منابعی مانند نیروگاه‌ها و اگزوز خودرو‌ها تولید می‌شود و طی واکنش‌های شیمیایی، ازون سطحی یا تروپوسفری را به وجود می‌آورد که برای سلامت انسان مضر است. این تیم به کمک ماهواره‌های ناسا مشاهده کرد که قرنطینه‌ها تاثیر مشخصی را روی سطح ازون در لایه‌های پایینی اتمسفر به جای گذاشته‌اند که این تاثیر کاهشی تقریباً به میزان دو درصدی در سطح جهان است. هرچند ممکن است این مقدار کم به نظر برسد اما رسیدن به چنین کاهشی در ازون مضر حتی تحت شدید‌ترین سناریو‌های کنترل انتشار ، تقریباً پانزده سال به طول می‌انجامد. نکته جالب توجه این است که این تیم دریافتند که میزان کاهش در سراسر جهان یکنواخت نیست. اینکه کجا و چه زمانی قرنطینه‌ها رخ دادند در تشخیص تاثیر بر اتمسفر بسیار مهم بود.



⚛ @AndisheKonim

‍ کشف نوع جدیدی از ماده‌ شیمیایی
بسیار واکنش‌پذیر در #اتمسفر #زمین


گروهی از پژوهشگران به‌تازگی به وجود نوعی ماده شیمیایی بسیار فعال در اتمسفر زمین پی برده‌اند.
هوایی که ما هنگام تنفس به داخل ریه‌هایمان می‌فرستیم عمدتا از نیتروژن و اکسیژن و بخش کوچکی از آن از دی‌اکسیدکربن تشکیل شده است. با نگاه دقیق‌تر به ترکیبات سازنده‌ی اتمسفر زمین می‌توان طیف وسیعی از ترکیبات و عناصر مختلف را مشاهده کرد ، بااین‌حال به‌نظر می‌رسد برخی از این ترکیبات هنوز برای ما ناشناخته هستند.
شیمی‌دان‌ها دریافته‌اند که دسته‌ای از مواد شیمیایی فعال و کاملاً واکنش‌پذیر به‌نام هیدروتری‌اکسیدهای آلی در جو زمین وجود دارد. این ترکیبات با وجود عمر کوتاهی که دارند ممکن است روی محیط اطراف خود تأثیر بگذارند. در واقع طبق محاسبات محققان شما حین خواندن این مقاله چند میلیارد مولکول از این ترکیب شیمیایی را تنفس خواهید کرد.
این‌که وجود چنین ترکیب شیمیایی در جو زمین چه تأثیری ممکن است بر بدن ما و البته بر محیط‌زیست داشته باشد به‌طور دقیق مشخص نیست.
هنریک گروم کیارگارد، شیمی‌دان دانشگاه کپنهاگن در دانمارک در این ارتباط می‌گوید:
این ترکیبات همیشه در جو زمین وجود داشته‌اند؛ اما ما اکنون متوجه این موضوع شده‌ایم. ما به شواهدی از نحوه‌ی تشکیل این ترکیبات و حضور آن‌ها برای یک مدت معین در جو زمین دست پیدا کرده‌ایم و این موضوع می‌تواند به ما در مطالعه‌ی تأثیرات آن بر محیط کمک کند تا در صورت تشخیص خطرناک بودن آن‌ها به‌درستی واکنش نشان دهیم.
یکی از قواعد علم شیمی این است که با افزودن عناصر جدید به یک ترکیب ممکن است رفتار ماده به‌شدت تغییر کند. برای مثال آب را در نظر بگیرد. پیوند دو اتم هیدروژن با یک اتم اکسیژن باعث بوجود آمدن یک ترکیب شیمیایی منحصربه‌فرد شده‌ است، ماده‌ای که پایه‌ و اساس واکنش‌های شیمیایی دیگر بوده و نتیجه‌ی آن پیدایش حیات روی کره‌ی زمین بود. اما اگر یک اتم اکسیژن دیگر به این مولکول اصافه کنیم هیدروژن‌پروکساید به‌دست می‌آید که یک ترکیب واکنش‌پذیر بوده و می‌تواند باعث ازهم‌گسیختن ترکیبات شیمیایی موجودات زنده شود.
اگر یک اتم اکسیژن دیگر به این مولکول کوچک عصبانی اضافه کنیم آن‌چه که تولید می‌شود چیزی نیست جز هیدروتری‌اکسید. برای تولید این ماده به مقداری ترکیبات آلی اشباع‌شده، کمی یخ خشک و البته تجهیزات مناسب آزمایشگاهی نیاز دارید. شیمی‌دان‌ها ازطریق تولید نوع خاصی از ترکیبات اتم اکسیژن می‌توانند مواد گوناگون دیگری نیز تولید کنند.
باتوجه به واکنش‌پذیری بالای هیدروتری‌اکسید این پرسش مطرح می‌شود که آیا این ماده می‌تواند به‌شکل پایدار در جو زمین وجود داشته باشد؟ پاسخ به این پرسش تنها از دیدگاه علمی اهمیت ندارد، چراکه وضعیت اتمسفر زمین و تأثیر آن از روش‌های مختلف بر سلامت شخصی افراد و حتی بحران گرمایش جهانی به برهم‌کنش ترکیبات آن بستگی دارد.
کریستین مولر شیمی‌دان دانشگاه کپنهاگن معتقد است:
اغلب فعالیت‌های انسانی منجر به انتشار مواد شیمیایی به درون اتمسفر می‌شود. بنابراین اگر به‌دنبال پیش‌بینی تأثیر این فعالیت‌ها بر آینده‌ی زمین و اتمسفر آن هستیم باید از برهم‌کنش‌های بین ترکیبات اتمسفر و اثرگذاری آن‌ها بر محیط آگاهی داشته باشیم.
اکنون محققان برای اولین بار موفق به مشاهده‌ی مستقیم فرایند تشکیل هیدروتری‌اکسید در اثر برهم‌کنش ترکیبات موجود در اتمسفر شده‌اند. به این‌ترتیب آن‌ها توانستند نحوه‌ی سنتز، مدت‌زمان حضور آن در جو و نحوه‌ی تجزیه‌ی هیدروتری‌اکسید را مطالعه کنند.
طبق برآوردهای دانشمندان یک ماده‌ی آلی اشباع‌نشده به‌نام ایزوپرن پس از واکنش با دیگر ترکیبات اتمسفر سالانه می‌تواند بیش از ده میلیون تن هیدروتری‌اکسید تولید کند. البته ایزوپرن تنها یکی از منابع بالقوه‌ی تولید هیدروتری‌اکسید اتمسفریک است. طبق محاسبات محققان از نظر تئوری هر ماده‌ای در اتمسفر زمین می‌تواند در تشکیل هیدروتری‌اکسید نقش داشته باشد. محققان می‌گویند هیدروتری‌اکسید تشکیل‌شده در اتمسفر ممکن است بین چند دقیقه تا چند ساعت در جو زمین حضور داشته باشد. در این مدت هیدروتری‌اکسید به‌عنوان یک اکسید‌کننده‌ی قوی ممکن است وارد واکنش‌های شیمیایی شود. برخی از محصولات این واکنش‌ها ممکن است در داخل اجسام جامد میکروسکوپی توسط باد تا مسافت‌های طولانی منتقل شوند.
می‌توان تصور کرد که در داخل این آئروسل‌ها (سوسپانسیون ذرات جامد در مایع) ممکن است مواد جدیدی تشکیل شوند که در صورت استنشاق برای بدن زیان‌آور باشند.
از طرف دیگر آئروسل‌ها نقش مهمی در بازتاب نورخورشید ایفا می‌کنند، از این‌ رو مطالعه‌ی ساختمان شیمیایی و نحوه‌ی تشکیل و تجزیه‌ی آن‌ها می‌تواند باعث تحول در روش‌های مدل‌سازی اقلیمی شود.



⚛ @AndisheKonim