📚چرایی شکست انقلاب ایران؟

(با نگاهی به مناظره‌ی کمونیست‌ها و اسلامیست‌ها در بهار سال شصت)


✍️ حنیف یزدانی پور

اصولا عوامل مختلفی در وقوع پدیده‌های سیاسی اجتماعی نقش دارد و به همین دلیل پاسخ به چرایی شکست انقلاب چندان ساده نیست. در این متن تنها سعی می کنم یکی از عوامل مهم استقرار استبداد بعد از انقلاب را مورد بررسی قرار دهم:

🔲 تقدیس خشونت عریان (حذف دیگری‌ها) روش عمومی گروه‌های سیاسی!

در بهار سال شصت، بحث آزادی میان محمدحسین بهشتی از حزب جمهوری اسلامی، نورالدین کیانوری از حزب توده، حبیب الله پیمان از حزب مسلمانان مبارز و مهدی فتاپور از حزب فداییان خلق اکثریت برگزار می شود. اما اینبار نتیجه بحث نه تنها به کم کردن خشونت و عصبیتها منجر نمی شود بلکه شرکت کنندگان در ستایشِ اقتدارگرایی و تمامیت خواهی از یکدیگر سبقت می گیرند.

◾️در این قسمت از مناظره مهدی فتاپور در پاسخ به سوالی که "چه گروههایی باید آزادی سیاسی داشته باشند و چه گروههایی باید سرکوب شوند؟" با آوردن مثالهایی از کشورهای کمونیستی مانند آلمان شرقی، کوبا، شوروی و ... می گوید:
"تنها احزابی باید بتوانند فعالیت کنند که در راستای مبارزه با امپریالیسم و سرمایه‌داری باشند و انقلاب را نمایندگی کنند و سایرین باید سرکوب شوند!"

◾️حبیب الله پیمان در ادامه‌ی دیالوگ، خشونت را با خواندن جمله‌ایی از قرآن «قاتِلُوهُمْ حَتَّي لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ يَکُونَ الدِّينُ کُلُّهُ لِلَّهِ» ادامه می دهد که:
"نه تنها احزاب و افراد موافق امپریالیسم باید سرکوب شوند؛ بلکه کسانی که موافق انقلاب نیستند، حتی اگر ضد امپریالیسم هم باشند، باید محدود شوند!"

◾️کیانوری نفر بعدی است که خشونت پرستی را به اوج می رساند. او می گوید:
"در جمهوری اسلامی، ضد انقلاب باید به شدت سرکوب شود و شکایت می کند که چرا تا آن روز به ضد انقلاب بیش از اندازه میدان داده شده است!"

◾️اما بهشتی که روحانیت تمامیت خواه را نمایندگی می کرد در نهایت با زیرکی آخوندی، تمام خشونتی که سه روشنفکر چپ کمونیست در کلامشان ساخته و پرداخته کرده بودند را به سادگی به حساب خود می ریزد. او خطاب به کمونیست‌های حاضر در بحث می گوید که:
"محور انقلاب ایران اسلام است و اگر به قول شما در کشورهای کمونیستی تنها احزاب مختلفِ کمونیست آزادیِ فعالیت دارند در کشور ما باید تنها احزابِ اسلامی آزادی مطلق داشته باشند و سایرین اگر فتنه می کنند باید سرکوب شوند و اگر فتنه نمی کنند باید به درجات محدود شوند و نباید آزاد به فعالیت مثل گروه‌های مسلمان باشند!"

🔻این مناظره بیست دقیقه‌ایی به وضوح یکی از علت اصلی شکست انقلاب مردم ایران را نشان می دهد:
پرستش عریان خشونت توسط اکثریت احزاب سیاسی و عجله برای استقرار دیکتاتوری باب میل خود!
برداشت گروه‌های مختلف سیاسی از دموکراسی، آزادی، حق بیان و ... همراه با حرص و طمع قدرت، باعث شد که خواسته و ناخواسته آب به آسیاب استبداد دینی بریزند.

مهدی فتاپور، حبیب الله پیمان و نورالدین کیانوری برخلاف میلشان، هر سه اندکی بعد از این بحث آزاد توسط دوستان محمد حسین بهشتی به اپوزیسیون تبدیل می شوند. کیانوری بعد از سالها زندان و شکنجه در عزلت می میرد و فتاپور به انگلستان و نه یک کشور کمونیستی به تبعید می رود.

امروز بعد از قریب به چهل سال از بحث آزاد بین اسلامیست‌ها و کمونیست‌ها در سالی که انقلاب ایران به شکست انجامید، خشونت‌ورزان در حاکمیت و اپوزیسیون کمتر و کمتر شده‌اند و اینچنین ملت ایران به دموکراسی و دولت حقوق‌مند نزدیکتر شده است.

پ.ن #بهرام_بسطامی: من در این ویدیو بیش از همه از اعتماد به نفس حیرت آور چپ‌ ایرانی (فتاپور) تعجب کردم، که با اندکی مطالعات سطحی کانالیزه شده بر محور یک ایدئولوژی، درباره‌ی کلّ جهان (با یک دسته‌بندی ساده‌ی ما (مومنان به ایدئولوژی و توده‌ی مردم) و آن‌ دیگری‌های قلیل (دشمنان مردم که دنبال روابط سرمایه‌دارانه هستند))، چنین کارتونی و با انبوهی از داده‌های یک سویه صحبت می‌کند و نسخه پیچی می‌کند؛ درحالی که حتی کمترین خودآگاهی به روابط قوا در ایران اسلامی که در آن نفس می کشد و مقصود کسانی که او را به صدا و سیما و با چنین موضوع عجیبی دعوت کرده‌اند، ندارد. در واقع گویی از لای کتب خاصی او را بیرون کشیده‌اند و به استودیو آورده‌اند و کمترین قدرت تحلیل و خودآگاهی تاریخی در او نیست.
این هم شاهدی که کثرت کتابخوانی ضرورتا به شعور بیشتر نمی‌انجامد، بلکه ای بسا جهلی چندلایه بسازد که شخص امکان فهم ساده‌ترین امور را از دست بدهد.

⚛ @AndisheKonim

📚چرایی شکست انقلاب ایران؟

(با نگاهی به مناظره‌ی کمونیست‌ها و اسلامیست‌ها در بهار سال شصت)


✍️ حنیف یزدانی پور

اصولا عوامل مختلفی در وقوع پدیده‌های سیاسی اجتماعی نقش دارد و به همین دلیل پاسخ به چرایی شکست انقلاب چندان ساده نیست. در این متن تنها سعی می کنم یکی از عوامل مهم استقرار استبداد بعد از انقلاب را مورد بررسی قرار دهم:

🔲 تقدیس خشونت عریان (حذف دیگری‌ها) روش عمومی گروه‌های سیاسی!

در بهار سال شصت، بحث آزادی میان محمدحسین بهشتی از حزب جمهوری اسلامی، نورالدین کیانوری از حزب توده، حبیب الله پیمان از حزب مسلمانان مبارز و مهدی فتاپور از حزب فداییان خلق اکثریت برگزار می شود. اما اینبار نتیجه بحث نه تنها به کم کردن خشونت و عصبیتها منجر نمی شود بلکه شرکت کنندگان در ستایشِ اقتدارگرایی و تمامیت خواهی از یکدیگر سبقت می گیرند.

◾️در این قسمت از مناظره مهدی فتاپور در پاسخ به سوالی که "چه گروههایی باید آزادی سیاسی داشته باشند و چه گروههایی باید سرکوب شوند؟" با آوردن مثالهایی از کشورهای کمونیستی مانند آلمان شرقی، کوبا، شوروی و ... می گوید:
"تنها احزابی باید بتوانند فعالیت کنند که در راستای مبارزه با امپریالیسم و سرمایه‌داری باشند و انقلاب را نمایندگی کنند و سایرین باید سرکوب شوند!"

◾️حبیب الله پیمان در ادامه‌ی دیالوگ، خشونت را با خواندن جمله‌ایی از قرآن «قاتِلُوهُمْ حَتَّي لا تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ يَکُونَ الدِّينُ کُلُّهُ لِلَّهِ» ادامه می دهد که:
"نه تنها احزاب و افراد موافق امپریالیسم باید سرکوب شوند؛ بلکه کسانی که موافق انقلاب نیستند، حتی اگر ضد امپریالیسم هم باشند، باید محدود شوند!"

◾️کیانوری نفر بعدی است که خشونت پرستی را به اوج می رساند. او می گوید:
"در جمهوری اسلامی، ضد انقلاب باید به شدت سرکوب شود و شکایت می کند که چرا تا آن روز به ضد انقلاب بیش از اندازه میدان داده شده است!"

◾️اما بهشتی که روحانیت تمامیت خواه را نمایندگی می کرد در نهایت با زیرکی آخوندی، تمام خشونتی که سه روشنفکر چپ کمونیست در کلامشان ساخته و پرداخته کرده بودند را به سادگی به حساب خود می ریزد. او خطاب به کمونیست‌های حاضر در بحث می گوید که:
"محور انقلاب ایران اسلام است و اگر به قول شما در کشورهای کمونیستی تنها احزاب مختلفِ کمونیست آزادیِ فعالیت دارند در کشور ما باید تنها احزابِ اسلامی آزادی مطلق داشته باشند و سایرین اگر فتنه می کنند باید سرکوب شوند و اگر فتنه نمی کنند باید به درجات محدود شوند و نباید آزاد به فعالیت مثل گروه‌های مسلمان باشند!"

🔻این مناظره بیست دقیقه‌ایی به وضوح یکی از علت اصلی شکست انقلاب مردم ایران را نشان می دهد:
پرستش عریان خشونت توسط اکثریت احزاب سیاسی و عجله برای استقرار دیکتاتوری باب میل خود!
برداشت گروه‌های مختلف سیاسی از دموکراسی، آزادی، حق بیان و ... همراه با حرص و طمع قدرت، باعث شد که خواسته و ناخواسته آب به آسیاب استبداد دینی بریزند.

مهدی فتاپور، حبیب الله پیمان و نورالدین کیانوری برخلاف میلشان، هر سه اندکی بعد از این بحث آزاد توسط دوستان محمد حسین بهشتی به اپوزیسیون تبدیل می شوند. کیانوری بعد از سالها زندان و شکنجه در عزلت می میرد و فتاپور به انگلستان و نه یک کشور کمونیستی به تبعید می رود.

امروز بعد از قریب به چهل سال از بحث آزاد بین اسلامیست‌ها و کمونیست‌ها در سالی که انقلاب ایران به شکست انجامید، خشونت‌ورزان در حاکمیت و اپوزیسیون کمتر و کمتر شده‌اند و اینچنین ملت ایران به دموکراسی و دولت حقوق‌مند نزدیکتر شده است.

پ.ن #بهرام_بسطامی: من در این ویدیو بیش از همه از اعتماد به نفس حیرت آور چپ‌ ایرانی (فتاپور) تعجب کردم، که با اندکی مطالعات سطحی کانالیزه شده بر محور یک ایدئولوژی، درباره‌ی کلّ جهان (با یک دسته‌بندی ساده‌ی ما (مومنان به ایدئولوژی و توده‌ی مردم) و آن‌ دیگری‌های قلیل (دشمنان مردم که دنبال روابط سرمایه‌دارانه هستند))، چنین کارتونی و با انبوهی از داده‌های یک سویه صحبت می‌کند و نسخه پیچی می‌کند؛ درحالی که حتی کمترین خودآگاهی به روابط قوا در ایران اسلامی که در آن نفس می کشد و مقصود کسانی که او را به صدا و سیما و با چنین موضوع عجیبی دعوت کرده‌اند، ندارد. در واقع گویی از لای کتب خاصی او را بیرون کشیده‌اند و به استودیو آورده‌اند و کمترین قدرت تحلیل و خودآگاهی تاریخی در او نیست.
این هم شاهدی که کثرت کتابخوانی ضرورتا به شعور بیشتر نمی‌انجامد، بلکه ای بسا جهلی چندلایه بسازد که شخص امکان فهم ساده‌ترین امور را از دست بدهد.

⚛ @AndisheKonim