Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
#اسرار_به_خون_آغشته؛ چرا کشتار ۶۷ جنایتی ادامه‌دار علیه بشریت است؟ https://t.me/Amnesty_International/958
گاهشمار انکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول
١. در اوایل مرداد ١٣٦٧، با قطع ناگهانی ملاقات زندانیان، خانواده‌‌های نگران با عفو بین الملل تماس می گیرند. در ٢٥ مرداد و ١١ شهریور ١٣٦٧، این سازمان با انتشار دو اقدام فوری خطاب به دولت و قوه قضاییه از احتمال آغاز«موج جدیدی از اعدامهای سیاسی» اعلام نگرانی میکند.
٢. از تاریخ ٢٥ مرداد ١٣٦٧، فعالان عفو بین الملل با ارسال هزاران تلگراف، تلکس و نامه به مقامات ایرانی از جمله حسن ابراهیم حبیبی، وزیر دادگستری دولت میرحسین موسوی و سفرای دولت در کشورهای مختلف خواهان «توقف فوری اعدامهای سیاسی» می شوند.
٣. امروز پس از ٣٠ سال می دانیم که اولین «اقدام فوری» عفو بین‌الملل درباره آغاز کشتار ٦٧ یک روز پس از ملاقات «هیئت مرگ» تهران با منتظری منتشر شده است. نیری حاکم شرع در این جلسه گفت که تا الان ٧٥٠ نفر را در تهران اعدام کرده‌اند و ٢٠٠ نفر دیگر هم در صف اعدام هستند.
٤. در تاریخهای ۴ و ۲۳ شهریور ١٣٦٧، گزارشگر ویژه سازمان ملل در خصوص اعدامهای خودسرانه و فراقضایی، با علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه دولت میرحسین موسوی درباره‌ی نگرانی‌های مطرح درباره اعدام شمار زیادی از اعضای سازمان‌های مخالف سیاسی در زندانهای کشور از اوایل مرداد مکاتبه فوری می کند.
٥. بین مهر و آذر ١٣٦٧، عفو بین الملل ١٦ «اقدام فوری» درباره کشتار مخالفان سیاسی منتشر میکند. دهها هزار نامه اعتراضی به سفرای ایران در نقاط مختلف جهان، موسوی اردبیلی رئیس دیوان عالی، حبیبی وزیر دادگستری، ولایتی وزیر خارجه، خامنه‌ی رییس جمهور و هاشمی رفسنجانی رییس مجلس فرستاده می شود.
٦. از مهر ١٣٦٧، با افشای کشتارهای مخفیانه در سطح بین المللی، کادر وزارت خارجه دولت میرحسین موسوی به طور هماهنگ شروع به انکار میکند. در ٦ مهر ١٣٦٧، سیروس ناصری نماینده ایران در مقر سازمان ملل در ژنو طی ملاقاتی با گزارشگر ویژه سازمان ملل خبر کشتار را «پروپاگاندای سیاسی» می خواند.
٧. در ٨ آذر ١٣٦٧، محمدجعفر محلاتی نماینده ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک، در ملاقاتی با نماینده ویژه سازمان ملل وقوع کشتار ٦٧ را مطلقا انکار می کند و مدعی می شود که بسیاری از مرگ‌های گزارش شده در حین درگیری نظامی بین اعضای سازمان مجاهدین و جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاده است.
٨. در ٢٢ آذر ١٣٦٧، میرحسین موسوی در مصاحبه با شبکه او آر اف اتریش از کشتار ٦٧ دفاع می کند و این واقعیت که اکثر قربانیان زندانیانی بودند که سالها قبل از حمله مجاهدین، فقط به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت های صلح آمیزی مثل پخش نشریه و شرکت در تظاهرات دستگیر شده بودند را انکار می کند. موسوی در مصاحبه با شبکه اتریشی میگوید«این مواردی [یعنی کشتار هزاران زندانی سیاسی] که به ما ایراد گرفته شده است در رابطه با همین عملیات مرصاد است... آنها نقشه هایی برای کشتار داشتند و ما مجبور بودیم که توطئه آنها را سرکوب کنیم... ما در این زمینه‌ها هیچ گذشتی نداریم».
٩. در ٢٤ آذر ١٣٦٧، محمدمهدی آخوندزاده بستی، کاردار سفارت ایران در بریتانیا، در مصاحبه با سرویس جهانی بیبیسی، وقوع کشتار ٦٧ را انکار میکند و میگوید: «این اتهامات صرفا به منظور ضربه زدن به تلاش‌های صادقانه و مجدانه‌ی ایران برای برقراری صلح و آرامش در منطقه مطرح شده‌اند.»
١٠. در زمستان ٦٧، دیپلمات‌های ایران در ملاقات با عفو بین‌الملل در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، ژاپن، هلند، نروژ، سوئد، بریتانیا و آلمان کشتار ٦٧ را انکار می‌کنند. در تاریخ ١ دی ١٣٦٧، محمدعلی موسوی، کاردار ایران در کانادا میگوید: «تنها موارد کشتن به خاطر دفاع از خود در جریان حمله‌ی مجاهدین بوده است.». در ١٢ اسفند ١٣٦٧، رییسی نیا، دبیر اول سفارتخانه ی ایران در ژاپن، کشتار ٦٧ را انکار می کند و این «نگرانی» را مطرح می کند که اخبار مربوط به اعدامهای جمعی ساخته و پرداخته کشورهای غربی است و تاکید می کند که اخبارهای این کشورها از ایران «همیشه حاوی اطلاعات غلط» است.
مقامات ایران همواره سعی داشته‌اند کشتار سازمان یافته هزاران مخالف سیاسی در ظرف چند هفته در تابستان ٦٧ را از اذهان عمومی پنهان کنند. عفو بین الملل در گزارش جدید خود، «اسرار به خون آغشته: : چرا کشتار۶۷ جنایت ادامه دار علیه بشریت است؟»، که در ٢٠٠ صفحه منتشر شده است، نوشته است که تحقیقات کیفری علاوه بر عاملان و آمران کشتار باید شامل مقاماتی شود که با اختفای سرنوشت قربانیان و چرایی و چگونگی اعدام‌ها در تداوم جرم «ناپدید کردن قهری» و جنایت علیه بشریت سهیم بوده‌اند.
موارد بالا برگفته از یک رشته توییت است که سازمان عفو بین الملل امروز در صفحه رسمی خود منتشر کرد.
١. در اوایل مرداد ١٣٦٧، با قطع ناگهانی ملاقات زندانیان، خانواده‌‌های نگران با عفو بین الملل تماس می گیرند. در ٢٥ مرداد و ١١ شهریور ١٣٦٧، این سازمان با انتشار دو اقدام فوری خطاب به دولت و قوه قضاییه از احتمال آغاز«موج جدیدی از اعدامهای سیاسی» اعلام نگرانی میکند.
٢. از تاریخ ٢٥ مرداد ١٣٦٧، فعالان عفو بین الملل با ارسال هزاران تلگراف، تلکس و نامه به مقامات ایرانی از جمله حسن ابراهیم حبیبی، وزیر دادگستری دولت میرحسین موسوی و سفرای دولت در کشورهای مختلف خواهان «توقف فوری اعدامهای سیاسی» می شوند.
٣. امروز پس از ٣٠ سال می دانیم که اولین «اقدام فوری» عفو بین‌الملل درباره آغاز کشتار ٦٧ یک روز پس از ملاقات «هیئت مرگ» تهران با منتظری منتشر شده است. نیری حاکم شرع در این جلسه گفت که تا الان ٧٥٠ نفر را در تهران اعدام کرده‌اند و ٢٠٠ نفر دیگر هم در صف اعدام هستند.
٤. در تاریخهای ۴ و ۲۳ شهریور ١٣٦٧، گزارشگر ویژه سازمان ملل در خصوص اعدامهای خودسرانه و فراقضایی، با علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه دولت میرحسین موسوی درباره‌ی نگرانی‌های مطرح درباره اعدام شمار زیادی از اعضای سازمان‌های مخالف سیاسی در زندانهای کشور از اوایل مرداد مکاتبه فوری می کند.
٥. بین مهر و آذر ١٣٦٧، عفو بین الملل ١٦ «اقدام فوری» درباره کشتار مخالفان سیاسی منتشر میکند. دهها هزار نامه اعتراضی به سفرای ایران در نقاط مختلف جهان، موسوی اردبیلی رئیس دیوان عالی، حبیبی وزیر دادگستری، ولایتی وزیر خارجه، خامنه‌ی رییس جمهور و هاشمی رفسنجانی رییس مجلس فرستاده می شود.
٦. از مهر ١٣٦٧، با افشای کشتارهای مخفیانه در سطح بین المللی، کادر وزارت خارجه دولت میرحسین موسوی به طور هماهنگ شروع به انکار میکند. در ٦ مهر ١٣٦٧، سیروس ناصری نماینده ایران در مقر سازمان ملل در ژنو طی ملاقاتی با گزارشگر ویژه سازمان ملل خبر کشتار را «پروپاگاندای سیاسی» می خواند.
٧. در ٨ آذر ١٣٦٧، محمدجعفر محلاتی نماینده ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک، در ملاقاتی با نماینده ویژه سازمان ملل وقوع کشتار ٦٧ را مطلقا انکار می کند و مدعی می شود که بسیاری از مرگ‌های گزارش شده در حین درگیری نظامی بین اعضای سازمان مجاهدین و جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاده است.
٨. در ٢٢ آذر ١٣٦٧، میرحسین موسوی در مصاحبه با شبکه او آر اف اتریش از کشتار ٦٧ دفاع می کند و این واقعیت که اکثر قربانیان زندانیانی بودند که سالها قبل از حمله مجاهدین، فقط به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت های صلح آمیزی مثل پخش نشریه و شرکت در تظاهرات دستگیر شده بودند را انکار می کند. موسوی در مصاحبه با شبکه اتریشی میگوید«این مواردی [یعنی کشتار هزاران زندانی سیاسی] که به ما ایراد گرفته شده است در رابطه با همین عملیات مرصاد است... آنها نقشه هایی برای کشتار داشتند و ما مجبور بودیم که توطئه آنها را سرکوب کنیم... ما در این زمینه‌ها هیچ گذشتی نداریم».
٩. در ٢٤ آذر ١٣٦٧، محمدمهدی آخوندزاده بستی، کاردار سفارت ایران در بریتانیا، در مصاحبه با سرویس جهانی بیبیسی، وقوع کشتار ٦٧ را انکار میکند و میگوید: «این اتهامات صرفا به منظور ضربه زدن به تلاش‌های صادقانه و مجدانه‌ی ایران برای برقراری صلح و آرامش در منطقه مطرح شده‌اند.»
١٠. در زمستان ٦٧، دیپلمات‌های ایران در ملاقات با عفو بین‌الملل در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، ژاپن، هلند، نروژ، سوئد، بریتانیا و آلمان کشتار ٦٧ را انکار می‌کنند. در تاریخ ١ دی ١٣٦٧، محمدعلی موسوی، کاردار ایران در کانادا میگوید: «تنها موارد کشتن به خاطر دفاع از خود در جریان حمله‌ی مجاهدین بوده است.». در ١٢ اسفند ١٣٦٧، رییسی نیا، دبیر اول سفارتخانه ی ایران در ژاپن، کشتار ٦٧ را انکار می کند و این «نگرانی» را مطرح می کند که اخبار مربوط به اعدامهای جمعی ساخته و پرداخته کشورهای غربی است و تاکید می کند که اخبارهای این کشورها از ایران «همیشه حاوی اطلاعات غلط» است.
مقامات ایران همواره سعی داشته‌اند کشتار سازمان یافته هزاران مخالف سیاسی در ظرف چند هفته در تابستان ٦٧ را از اذهان عمومی پنهان کنند. عفو بین الملل در گزارش جدید خود، «اسرار به خون آغشته: : چرا کشتار۶۷ جنایت ادامه دار علیه بشریت است؟»، که در ٢٠٠ صفحه منتشر شده است، نوشته است که تحقیقات کیفری علاوه بر عاملان و آمران کشتار باید شامل مقاماتی شود که با اختفای سرنوشت قربانیان و چرایی و چگونگی اعدام‌ها در تداوم جرم «ناپدید کردن قهری» و جنایت علیه بشریت سهیم بوده‌اند.
موارد بالا برگفته از یک رشته توییت است که سازمان عفو بین الملل امروز در صفحه رسمی خود منتشر کرد.
گاهشمارانکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول https://t.me/Amnesty_International/973
برای کسب اطلاعات بیشتر و رجوع به منابع نقل قول های آمده، لطفا به اصل گزارش و پانویس های آن مراجعه نمایید.
لینک گزارش تحقیقی عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9421/2018/en/
لینک صفحه رسمی توییتر عفو بین‌الملل:
https://twitter.com/AmnestyIran
برای کسب اطلاعات بیشتر و رجوع به منابع نقل قول های آمده، لطفا به اصل گزارش و پانویس های آن مراجعه نمایید.
لینک گزارش تحقیقی عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9421/2018/en/
لینک صفحه رسمی توییتر عفو بین‌الملل:
https://twitter.com/AmnestyIran
Telegram
عفو بين الملل
گاهشمار انکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول
١. در اوایل مرداد ١٣٦٧، با قطع ناگهانی ملاقات زندانیان، خانواده‌‌های نگران با عفو بین الملل تماس می گیرند. در ٢٥ مرداد و ١١ شهریور ١٣٦٧، این سازمان با انتشار دو…
١. در اوایل مرداد ١٣٦٧، با قطع ناگهانی ملاقات زندانیان، خانواده‌‌های نگران با عفو بین الملل تماس می گیرند. در ٢٥ مرداد و ١١ شهریور ١٣٦٧، این سازمان با انتشار دو…
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
نه تنها مقامات وقت ایران بلكه مقاماتى كه تا به امروز سرنوشت و محل دفن قربانيان كشتار ٦٧ را پنهان مى‌كنند، در حال ارتكاب جرم «ناپديدكردن قهرى» هستند. اين جرم به طور گسترده و نظام‌مند در حال وقوع است و مصداق جنايت ادامه‌دار عليه بشريت است.
#اسرار_به_خون_آغشته
#اسرار_به_خون_آغشته
🔺چرا #کشتار۶۷ یک «جنایت ادامه‌دار علیه بشریت» است؟
🔺چرا کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷ مصداق جرم بين المللى «اعدام فراقضایی» است؟
🔺چرا عفو بين الملل گفته است که مقامات در حال ارتکاب جرم «ناپدید كردن قهری» هستند؟
🔹سی سال انكار و سكوت جمهوری اسلامی و مقاماتش درباره کشتار زندانیان سیاسی...گزارش سازمان عفو بین الملل از #اعدام های سال ۶۷ در ایران. صفحه ۲ بیبیسی فارسی
https://www.youtube.com/watch?v=kSXoyLsGD8g&feature=youtu.be
#اسرار_به_خون_آغشته
🔺چرا کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷ مصداق جرم بين المللى «اعدام فراقضایی» است؟
🔺چرا عفو بين الملل گفته است که مقامات در حال ارتکاب جرم «ناپدید كردن قهری» هستند؟
🔹سی سال انكار و سكوت جمهوری اسلامی و مقاماتش درباره کشتار زندانیان سیاسی...گزارش سازمان عفو بین الملل از #اعدام های سال ۶۷ در ایران. صفحه ۲ بیبیسی فارسی
https://www.youtube.com/watch?v=kSXoyLsGD8g&feature=youtu.be
#اسرار_به_خون_آغشته
YouTube
اعدامهای تابستان ۶۷ در ایران
گزارش سازمان عفو بین الملل درباره اعدام های تابستان سال ۶۷ در ایران می گوید جمهوری اسلامی در یک جنایت دنباله دار، نه تنها زندانیان سیاسی را با یک روند فراقضایی کشته است، بلکه هنوز از دادن اطلاعات دقیق درباره شیوه ومحل دفن قربانیان به بازماندگانشان سرباز می…