💢سرانجام یک تمدن؛ گدایی محبت از توالت تا نپتون!
#تحلیل_فیلم
Ad Astra 2019
✍️فیلم «به سوی ستارگان» در یک خط، جست‌وجوی یک پدر گم‌شده توسط پسرش بود. پسری که پدرش را قهرمان می‌دانست اما غافل از اینکه واقعیت‌های دیگری در مورد او هست که پسر نمی‌داند تا جایی که می‌فهمد #پدر (کلیفورد مک‌براید) عامل ارسال امواج مرگ‌بار به سوی زمین است و باید مانع کار او شوند. #پسر (روی مک‌براید) با بازی "برد پیت" به ماموریت فرستاده می‌شود تا بلکه بتواند پدرش را قانع کند تا از این کار انصراف دهد. نهایتا در نقطه اوج قصه، مقابله پدر و پسر را می‌بینیم که «روی» می‌گوید:
«او می‌تونست چیزی که اونجا نبود (حیات) را ببینه، اما چیزی که جلوی چشمش بود (پسرش) را نبینه!» کسانی که فیلم را دیده‌اند می‌دونن که اساسا مسأله پدر یعنی آقای مک‌براید، به ثمر رساندن پروژه‌ای با عنوان «لیما» بود که در صدد پیدا کردن #منشا_حیات در #کیهان بودند. این قدر این مسأله‌ی علمی برای پدر مهم بود که همه چیزش را فدای آن کرده بود؛ از خانواده‌اش گذشته بود و بی‌مهری کرده بود، همکارانش را به قتل رسانده بود، حتی از خودش هم گذشته بود. همه چیز را فدای کشف حیات در کیهان و در جایی غیر از زمین کرده بود. اما حرف صریح فیلم این است که حیاتی آن بیرون وجود ندارد، #حیات و زندگی همین جاست؛ در همین حوالی در همین محبت‌هایی که می‌تواند بین یک پدر و پسر برقرار شود. اما موهومات علمی آن چنان چشم پدر را کور کرده که پسرش و اشتیاق او به خودش را نمی‌تواند ببیند؛ پسری که سال‌های نوری را طی کرده تا به پدر در نزدیکی سیاره نپتون برسد! تو گویی می‌خواهی لحظه‌ای کلیفورد را ببینی و به او بگویی: «بابا! یه کم آدم باش! پسرت این همه راه آمده دنبال تو، لااقل یه ابراز مهر و محبتی یه توجهی یه کم مهربانی...» روی بیچاره گدای محبت پدر هست، دقیقا همان گدایی محبت پدرانه‌ای که جوکر در فیلم «جوکر» از وین پدر، در توالت می‌کند! و چه لوکیشنی برای این گدایی محبت انتخاب شده: توالت!
❓تمدن غرب واقعا چه کرده؟؟!
🔻گویا آن قدر در پی توسعه و کشف بوده که ساده‌ترین مناسبات انسانی را فراموش کرده. این فیلم‌ها نمونه‌هایی از فریادهای فطرت انسانی‌ست. در جست‌وجوی علم چه ظلم‌ها که نکردند؛ از ظلم به محیط زیست تا ظلم به حیوانات تا ظلم به انسان‌ها. دکارت فیلسوف فرانسوی در چهارصد سال پیش می‌گفت که باید طبیعت را زجر دهید تا قوانینش را به شما بگوید! چنین رویکردی بشر غربی را امروز به جایی رسانده که باید فیلم بسازد و بگوید آن سوی کیهان هیچ خبری نیست، هر چه هست در همین چیزهای کوچکی‌ست که دور و برمان هست.. در همین نگاه‌ها در همین محبت‌ها در همین روابط انسانی. اساساً حیات و زندگی در همین شوق و شور عشق‌ها و علاقه‌هاست که انگیزه و انرژی زندگی و ادامه حیات را تولید می‌کنند. حیات را نمی‌شود در پشت میکروسکوپ‌ها و تلسکوپ‌ها یافت، حیات را در قلب‌ها و اندرون چشم‌ها و نگاه‌ها باید جست...
📷
#سینمای_استراتژیک
#فرماندهی_فضایی_آمریکا
@StrategicCinema_ir
✍️ #حسام‌الدین_حائری‌زاده - اندیشه‌جو و فعال رسانه‌ای
▫️ instagram.com/p/B6aKV9KAZHk/?igshid=d7veowbql8k1
🇮🇷 @Ammar_media
#تحلیل_فیلم
Ad Astra 2019
✍️فیلم «به سوی ستارگان» در یک خط، جست‌وجوی یک پدر گم‌شده توسط پسرش بود. پسری که پدرش را قهرمان می‌دانست اما غافل از اینکه واقعیت‌های دیگری در مورد او هست که پسر نمی‌داند تا جایی که می‌فهمد #پدر (کلیفورد مک‌براید) عامل ارسال امواج مرگ‌بار به سوی زمین است و باید مانع کار او شوند. #پسر (روی مک‌براید) با بازی "برد پیت" به ماموریت فرستاده می‌شود تا بلکه بتواند پدرش را قانع کند تا از این کار انصراف دهد. نهایتا در نقطه اوج قصه، مقابله پدر و پسر را می‌بینیم که «روی» می‌گوید:
«او می‌تونست چیزی که اونجا نبود (حیات) را ببینه، اما چیزی که جلوی چشمش بود (پسرش) را نبینه!» کسانی که فیلم را دیده‌اند می‌دونن که اساسا مسأله پدر یعنی آقای مک‌براید، به ثمر رساندن پروژه‌ای با عنوان «لیما» بود که در صدد پیدا کردن #منشا_حیات در #کیهان بودند. این قدر این مسأله‌ی علمی برای پدر مهم بود که همه چیزش را فدای آن کرده بود؛ از خانواده‌اش گذشته بود و بی‌مهری کرده بود، همکارانش را به قتل رسانده بود، حتی از خودش هم گذشته بود. همه چیز را فدای کشف حیات در کیهان و در جایی غیر از زمین کرده بود. اما حرف صریح فیلم این است که حیاتی آن بیرون وجود ندارد، #حیات و زندگی همین جاست؛ در همین حوالی در همین محبت‌هایی که می‌تواند بین یک پدر و پسر برقرار شود. اما موهومات علمی آن چنان چشم پدر را کور کرده که پسرش و اشتیاق او به خودش را نمی‌تواند ببیند؛ پسری که سال‌های نوری را طی کرده تا به پدر در نزدیکی سیاره نپتون برسد! تو گویی می‌خواهی لحظه‌ای کلیفورد را ببینی و به او بگویی: «بابا! یه کم آدم باش! پسرت این همه راه آمده دنبال تو، لااقل یه ابراز مهر و محبتی یه توجهی یه کم مهربانی...» روی بیچاره گدای محبت پدر هست، دقیقا همان گدایی محبت پدرانه‌ای که جوکر در فیلم «جوکر» از وین پدر، در توالت می‌کند! و چه لوکیشنی برای این گدایی محبت انتخاب شده: توالت!
❓تمدن غرب واقعا چه کرده؟؟!
🔻گویا آن قدر در پی توسعه و کشف بوده که ساده‌ترین مناسبات انسانی را فراموش کرده. این فیلم‌ها نمونه‌هایی از فریادهای فطرت انسانی‌ست. در جست‌وجوی علم چه ظلم‌ها که نکردند؛ از ظلم به محیط زیست تا ظلم به حیوانات تا ظلم به انسان‌ها. دکارت فیلسوف فرانسوی در چهارصد سال پیش می‌گفت که باید طبیعت را زجر دهید تا قوانینش را به شما بگوید! چنین رویکردی بشر غربی را امروز به جایی رسانده که باید فیلم بسازد و بگوید آن سوی کیهان هیچ خبری نیست، هر چه هست در همین چیزهای کوچکی‌ست که دور و برمان هست.. در همین نگاه‌ها در همین محبت‌ها در همین روابط انسانی. اساساً حیات و زندگی در همین شوق و شور عشق‌ها و علاقه‌هاست که انگیزه و انرژی زندگی و ادامه حیات را تولید می‌کنند. حیات را نمی‌شود در پشت میکروسکوپ‌ها و تلسکوپ‌ها یافت، حیات را در قلب‌ها و اندرون چشم‌ها و نگاه‌ها باید جست...
📷
#سینمای_استراتژیک
#فرماندهی_فضایی_آمریکا
@StrategicCinema_ir
✍️ #حسام‌الدین_حائری‌زاده - اندیشه‌جو و فعال رسانه‌ای
▫️ instagram.com/p/B6aKV9KAZHk/?igshid=d7veowbql8k1
🇮🇷 @Ammar_media