Forwarded from برنامه تلویزیونی ثریا
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
📽گزیده‌ای از #برنامه_ثریا
#قسمت_اول
💢جریان نئولیبرالی که با دولت سازندگی آشکار شد، ظالمانه‌ترین مدل اقتصادی را حاکم بر کشور کرد...
__
https://telegram.me/joinchat/BIATCDu_AXgA0mvrFR1ysw
#قسمت_اول
💢جریان نئولیبرالی که با دولت سازندگی آشکار شد، ظالمانه‌ترین مدل اقتصادی را حاکم بر کشور کرد...
__
https://telegram.me/joinchat/BIATCDu_AXgA0mvrFR1ysw
💢 #قیچی انحصار!
#قسمت_اول
#رشتو
فوتبال را طبق معمول نمی‌بینم!
نهایت قصه این است که چون برخی از هموطنانم از پیروزی تیم ملی خوشحال می‌شوند من هم خوشحال می‌شوم
و طبیعتا از باخت ایران به خاطر ناراحتی هموطنانم ناراحت می شوم
کنش سیاسی چند بازیکن فوتبال یا چند بازیگر سینما هم ارزشی ندارد؛ نه تاییدشان و نه تکذیبشان برایم مهم نیست.
اما به بهانه جام جهانی می‌خواهم رابطه فوتبال، نظام اقتصاد سرمایه‌داری و استعمار نو را کمی شرح بدهم.
برای تبیین این مساله به پدیده فوتبال و بررسی جایگاه این پدیده ذیل یک «سیستم» می‌پردازم:
بازیکنان فوتبال دو شخصیت دارند.
١. بیلبورد تبلیغاتی
٢. فوتبالیست
در حقیقت شخصیت اول بازیکنان فوتبال هیچ تفاوتی (تاکید میکنم هیچ تفاوتی) با یک بیلبورد تبلیغاتی ندارد.
اگر بهترین بازیکن دنیا هم باشید امکان ندارد اجازه بدهند آن تبلیغات را روی پیراهن و کفش و پشت سرت موقع مصاحبه را برداری. یعنی اگر بازیکنی بگوید این تبلیغ روی پیراهنم نباشد میگویند: مشرف! خوش آمدی!
در حقیقت فوتبال ابزاری است برای دیده شدن صفحه تلویزیون (و سایر رسانه‌هایی که آن را پخش می‌کنند)
یعنی ابزار جذابیت رسانه است. چه پدیده‌ای می‌تواند چشم چند میلیارد نفر را به صفحه تلویزیون بدوزد؟
فلذا اینجاست که شاخه‌ای در اقتصاد باز می‌شود با نام «اقتصاد توجه»
اینجاست که نگاه شما را دیگران می‌فروشند. بدون اینکه شما خبر داشته باشید این نگاه که مال شماست فروخته می‌شود!
وقتی یک رسانه بتواند جمعیت زیادی را پای خود بکشاند اصطلاح انبوه (mass) در ابتدای نام آن رسانه ظاهر می‌شود و به آن میگویند mass media یا رسانه با مخاطب انبوه.
شاید بپرسید چه اشکالی دارد؟
کمی صبر کنید. توضیح می‌دهم.
چه کسی این نگاه را می‌فروشد و چه کسی می‌خرد؟
فروشنده رسانه است و خریدار بنگاه‌های اقتصادی. کسانی که می‌خواهند کالا یا خدمتی را تبلیغ کنند.
هدف از این تبلیغ چیست؟
طبیعتا هدف مصرف است. اما نه مصرف عادی. بلکه مصرفی که ابتدای آن (mass) می‌آید. mass consumption یا مصرف انبوه.
بدون رسانه انبوه مصرف انبوه معنا ندارد و هیچگاه به وجود نمی‌آید.
اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. برای مصرف انبوه باید تولید انبوه (mass production) هم داشت.
آرام آرام به مرکز ایده اصلی نظام سرمایه‌داری نزدیک می‌شویم. تولید انبوه نیاز به انباشت و تکاثر ثروت دارد و انباشت و تکاثر نیاز به نهادهای پولی و مالی که این تامین مالی را انجام دهند. یعنی همان چیزی که بارها شنیدید: بزرگ کردن کیک!
این مسیری است که نظام سرمایه‌داری می‌رود تا عده‌ای معدود ثروت‌های کلان را در اختیار خود بگیرند و دیگران را اجیر خود کنند.
بانکها و نهادهای مالی برای تامین مالی کلان بوجود می‌آیند و چرخه تولید ثروت به نفع عده‌ای اندک آرام آرام کامل می‌شود.
ماجرا به اینجا هم ختم نمی‌شود.
ادامه دارد...
🇮🇷حسین‌عباسی‌فرد🇮🇷(دلاورا)
🇮🇷 @Ammar_media
#قسمت_اول
#رشتو
فوتبال را طبق معمول نمی‌بینم!
نهایت قصه این است که چون برخی از هموطنانم از پیروزی تیم ملی خوشحال می‌شوند من هم خوشحال می‌شوم
و طبیعتا از باخت ایران به خاطر ناراحتی هموطنانم ناراحت می شوم
کنش سیاسی چند بازیکن فوتبال یا چند بازیگر سینما هم ارزشی ندارد؛ نه تاییدشان و نه تکذیبشان برایم مهم نیست.
اما به بهانه جام جهانی می‌خواهم رابطه فوتبال، نظام اقتصاد سرمایه‌داری و استعمار نو را کمی شرح بدهم.
برای تبیین این مساله به پدیده فوتبال و بررسی جایگاه این پدیده ذیل یک «سیستم» می‌پردازم:
بازیکنان فوتبال دو شخصیت دارند.
١. بیلبورد تبلیغاتی
٢. فوتبالیست
در حقیقت شخصیت اول بازیکنان فوتبال هیچ تفاوتی (تاکید میکنم هیچ تفاوتی) با یک بیلبورد تبلیغاتی ندارد.
اگر بهترین بازیکن دنیا هم باشید امکان ندارد اجازه بدهند آن تبلیغات را روی پیراهن و کفش و پشت سرت موقع مصاحبه را برداری. یعنی اگر بازیکنی بگوید این تبلیغ روی پیراهنم نباشد میگویند: مشرف! خوش آمدی!
در حقیقت فوتبال ابزاری است برای دیده شدن صفحه تلویزیون (و سایر رسانه‌هایی که آن را پخش می‌کنند)
یعنی ابزار جذابیت رسانه است. چه پدیده‌ای می‌تواند چشم چند میلیارد نفر را به صفحه تلویزیون بدوزد؟
فلذا اینجاست که شاخه‌ای در اقتصاد باز می‌شود با نام «اقتصاد توجه»
اینجاست که نگاه شما را دیگران می‌فروشند. بدون اینکه شما خبر داشته باشید این نگاه که مال شماست فروخته می‌شود!
وقتی یک رسانه بتواند جمعیت زیادی را پای خود بکشاند اصطلاح انبوه (mass) در ابتدای نام آن رسانه ظاهر می‌شود و به آن میگویند mass media یا رسانه با مخاطب انبوه.
شاید بپرسید چه اشکالی دارد؟
کمی صبر کنید. توضیح می‌دهم.
چه کسی این نگاه را می‌فروشد و چه کسی می‌خرد؟
فروشنده رسانه است و خریدار بنگاه‌های اقتصادی. کسانی که می‌خواهند کالا یا خدمتی را تبلیغ کنند.
هدف از این تبلیغ چیست؟
طبیعتا هدف مصرف است. اما نه مصرف عادی. بلکه مصرفی که ابتدای آن (mass) می‌آید. mass consumption یا مصرف انبوه.
بدون رسانه انبوه مصرف انبوه معنا ندارد و هیچگاه به وجود نمی‌آید.
اما ماجرا به اینجا ختم نمی‌شود. برای مصرف انبوه باید تولید انبوه (mass production) هم داشت.
آرام آرام به مرکز ایده اصلی نظام سرمایه‌داری نزدیک می‌شویم. تولید انبوه نیاز به انباشت و تکاثر ثروت دارد و انباشت و تکاثر نیاز به نهادهای پولی و مالی که این تامین مالی را انجام دهند. یعنی همان چیزی که بارها شنیدید: بزرگ کردن کیک!
این مسیری است که نظام سرمایه‌داری می‌رود تا عده‌ای معدود ثروت‌های کلان را در اختیار خود بگیرند و دیگران را اجیر خود کنند.
بانکها و نهادهای مالی برای تامین مالی کلان بوجود می‌آیند و چرخه تولید ثروت به نفع عده‌ای اندک آرام آرام کامل می‌شود.
ماجرا به اینجا هم ختم نمی‌شود.
ادامه دارد...
🇮🇷حسین‌عباسی‌فرد🇮🇷(دلاورا)
🇮🇷 @Ammar_media