💢 جاده‌ای برای استعمار ایران از شرق به غرب
آنچه که متن برنامه‌ی همکاری‌های جامع (۲۵ ساله) ایران و چین نشان می‌دهد، عملا این متن، برنامه‌ی بلندمدت استعمار ایران توسط چین، به بهانه‌ی پروژه‌ی #راه_ابریشم و #یک_کمربند_یک_جاده است.
آیا اگر نام #ایران را با #عربستان و نام #چین را با #آمریکا عوض کنیم، نمی‌توانیم این برنامه را با برنامه‌ی آمریکا برای عربستان در نیم قرن گذشته، قابل مقایسه بدانیم؟!
اگر این متن را با کتاب #خاطرات_یک_جنایتکار_اقتصادی نوشته‌ی #جان_پرکینز انطباق دهید، آن‌وقت متوجه عمق فاجعه خواهید شد.
اگر غفلت شود انقلاب اسلامی که همیشه کابوس #استعمار_فرانوی_آمریکایی را می‌دید یک‌دفعه در بیداری با #استعمار_چینی مواجه میشود.
چینی‌ها خاطرات خوبی را از حضورشان در ایران، در حافظه‌ی مردم باقی نگذاشته‌اند، از پروژه‌ی نیمه‌تمام #جاده‌ی_تهران_شمال تا #صید_ترال در آب‌های جنوب...
#استعمار_از_نوع_چینی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
✍🏻کدآمایی
🇮🇷 @Ammar_media
آنچه که متن برنامه‌ی همکاری‌های جامع (۲۵ ساله) ایران و چین نشان می‌دهد، عملا این متن، برنامه‌ی بلندمدت استعمار ایران توسط چین، به بهانه‌ی پروژه‌ی #راه_ابریشم و #یک_کمربند_یک_جاده است.
آیا اگر نام #ایران را با #عربستان و نام #چین را با #آمریکا عوض کنیم، نمی‌توانیم این برنامه را با برنامه‌ی آمریکا برای عربستان در نیم قرن گذشته، قابل مقایسه بدانیم؟!
اگر این متن را با کتاب #خاطرات_یک_جنایتکار_اقتصادی نوشته‌ی #جان_پرکینز انطباق دهید، آن‌وقت متوجه عمق فاجعه خواهید شد.
اگر غفلت شود انقلاب اسلامی که همیشه کابوس #استعمار_فرانوی_آمریکایی را می‌دید یک‌دفعه در بیداری با #استعمار_چینی مواجه میشود.
چینی‌ها خاطرات خوبی را از حضورشان در ایران، در حافظه‌ی مردم باقی نگذاشته‌اند، از پروژه‌ی نیمه‌تمام #جاده‌ی_تهران_شمال تا #صید_ترال در آب‌های جنوب...
#استعمار_از_نوع_چینی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
✍🏻کدآمایی
🇮🇷 @Ammar_media
💢 با سلطه مخالفیم؛ چه غرب چه شرق!
🔸چند نکته مهم درباره #قرارداد_25_ساله با چین
1️⃣ اولاً همه می دانیم آمریکایی ها قطعاً از رابطه استراتژیک ایران و #چین یا رابطه ایران با هر کشور دیگری مثل روسیه یا ونزوئلا یا سایر دولت ها نگران است و برایش قابل تحمل نیست. همانطور که سعودی از برجام و ارتباط ما با آمریکا ناراحت بود و یا روسیه و چین از ارتباط ما با آمریکا و اروپا نگران بودند. این شایعات فروش کشور و فروش جزایر به چینی ها هم نابجاست. اینکه عده ای هم میگویند چون آمریکا مخالف این قرارداد است پس به نفع ایران است، استدلال کاملاً غلطی است. آمریکا مخالف است چون بعنوان یک رقیب، با نفوذ چین در خاورمیانه و سلطه چین بر ایران مخالف است!
2️⃣ ثانیاً یک جریان فکری، سیاسی و رسانه ای در داخل کشور مدعی است اگر بناست به یک بلوک وابسته باشیم بهتر است به غرب وابسته باشیم تا شرق؛ چون غرب هم قدرت سیاسی و تعیین کنندگی بیشتری دارد هم قدرت اقتصادی و تکنولوژی بالاتر. عرض ما این است غش کردن به سمت بلوک شرق یا غرب غلط است. سیاست جمهوری اسلامی باید «نه شرقی نه غربی» باشد. بله ارتباط با غرب و شرق و تعامل و قرارداد بر مبنای منافع مشترک خیلی خوب است اما غش کردن و وابستگی به هر طرف غلط اندر غلط است.
3️⃣ ثالثاً ارتباط با غرب و توجه به غرب در 250 سال اخیر هیچ سودی برای ایران نداشته؛ سیاست خارجی ایران در 150 سال قاجار و 50 سال پهلوی کاملاً به غرب و دولت های انگلیس و فرانسه و آمریکا وابسته بود در 40 سال اخیر جمهوری اسلامی نیز مهم ترین توجه سیاست خارجی کشور که دست تیم آقایان ولایتی و روحانی و ظریف بوده، دولت های غربی بوده است. اما همگان می دانیم وابستگی قاجار و پهلوی به غرب کشور را به قهقهرا برد و در جمهوری اسلامی هر وقت دولت ها به سمت غرب غش کردند نتیجه ای نگرفتند. سیاست دولت های هاشمی، خاتمی و روحانی متوجه و مرعوب غربی ها بود اما بجز تحریم و معرفی ایران به «محور شرارت» و تهدیدها و تحریم های گسترده، حاصلی نداشت.
4️⃣ رابعاً، پس چرخش نگاه سیاست خارجی از غرب به اقصاءنقاط عالم خاصه شرق سیاستی صحیح است چون از غرب تا حالا نتیجه ای نگرفته ایم و شرق با ما مشکل سیاسی و براندازی ندارد. ما می توانیم بر مبنای منافع مشترک، «استراتژیک نامه» امضا کنیم، اما اگر بناست وابستگی به شرق باشد هیچ سودی نخواهد داشت.
5️⃣ خامساً دولت حسن روحانی نشان داده نه تنها در ارتباط با غرب در قراردادهای برجام، پالرمو، FATF، IPC و 2030 غیرشفاف و بی عرضه است بلکه در ارتباط با روسیه و چین هم غیرشفاف و بی عرضه است. حتماً به یاد دارید واگذاری ماهیگیری در منطقه کنارک و چابهار سیستان و بلوچستان را که در همین دولت به چینی ها اجاره داده شده بود و آنها برای ماهیگیری کف دریا را هم جارو میکردند و مردم بومی را به شدت ناراضی کردند. در آخر سپاه ترالرها و کشتی های چینی را توقیف کرد و آن قراردادها بنا بود لغو شود.
🔹درنتیجه ما دولت حسن روحانی را ضعیف تر از آن می دانیم که بتواند از غربی ها یا شرقی ها امتیازی بگیرد و قرارداد متوازن تنظیم کند. پس چاره چیست؟ چاره انتشار متن و جزئیات دقیق این قرارداد هست تا نخبگان و رسانه ها درباره آن به بحث و گفتگو بنشینند و سپس در مجلس نقد و بررسی شود.
🔸برخی استدلال می کنند اگر متن و جزئیات قرارداد منتشر شود آمریکایی ها سوءاستفاده می کنند و جلوی این قرارداد گرفته می شود! استدلالی بسیار ضعیف! به گفته ظریف دروغ هم اشاره می کنند که گفت «علت اینکه قرارداد فروش نفت به روسیه به نتیجه نرسید، افشای آن توسط یک نماینده مجلس بوده»! در حالیکه اساساً خود روس ها آن طرح را علنی کردند و چون قیمت خیلی پائین تری از بازار جهانی پیشنهاد داده بودند و بنای آنها ارز در برابر نفت نبود بلکه کالای دفاعی و نظامی در برابر نفت بود آن مسئله به نتیجه نرسید!
🔹در پایان؛ تجربه برجام و دروغ در جریان بودن رهبری را فراموش نکرده ایم. انتشار جزئیات این قرارداد هیچ خللی در روند تصویب آن ایجاد نخواهد کرد به خصوص اینکه قانون، دولت را موظف می کند که هر معاهده ای با دولت های خارجی باید علنی و شفاف باشد و باید به تصویب مجلس برسد.
✍🏻 #داود_مدرسی_یان
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
🔸چند نکته مهم درباره #قرارداد_25_ساله با چین
1️⃣ اولاً همه می دانیم آمریکایی ها قطعاً از رابطه استراتژیک ایران و #چین یا رابطه ایران با هر کشور دیگری مثل روسیه یا ونزوئلا یا سایر دولت ها نگران است و برایش قابل تحمل نیست. همانطور که سعودی از برجام و ارتباط ما با آمریکا ناراحت بود و یا روسیه و چین از ارتباط ما با آمریکا و اروپا نگران بودند. این شایعات فروش کشور و فروش جزایر به چینی ها هم نابجاست. اینکه عده ای هم میگویند چون آمریکا مخالف این قرارداد است پس به نفع ایران است، استدلال کاملاً غلطی است. آمریکا مخالف است چون بعنوان یک رقیب، با نفوذ چین در خاورمیانه و سلطه چین بر ایران مخالف است!
2️⃣ ثانیاً یک جریان فکری، سیاسی و رسانه ای در داخل کشور مدعی است اگر بناست به یک بلوک وابسته باشیم بهتر است به غرب وابسته باشیم تا شرق؛ چون غرب هم قدرت سیاسی و تعیین کنندگی بیشتری دارد هم قدرت اقتصادی و تکنولوژی بالاتر. عرض ما این است غش کردن به سمت بلوک شرق یا غرب غلط است. سیاست جمهوری اسلامی باید «نه شرقی نه غربی» باشد. بله ارتباط با غرب و شرق و تعامل و قرارداد بر مبنای منافع مشترک خیلی خوب است اما غش کردن و وابستگی به هر طرف غلط اندر غلط است.
3️⃣ ثالثاً ارتباط با غرب و توجه به غرب در 250 سال اخیر هیچ سودی برای ایران نداشته؛ سیاست خارجی ایران در 150 سال قاجار و 50 سال پهلوی کاملاً به غرب و دولت های انگلیس و فرانسه و آمریکا وابسته بود در 40 سال اخیر جمهوری اسلامی نیز مهم ترین توجه سیاست خارجی کشور که دست تیم آقایان ولایتی و روحانی و ظریف بوده، دولت های غربی بوده است. اما همگان می دانیم وابستگی قاجار و پهلوی به غرب کشور را به قهقهرا برد و در جمهوری اسلامی هر وقت دولت ها به سمت غرب غش کردند نتیجه ای نگرفتند. سیاست دولت های هاشمی، خاتمی و روحانی متوجه و مرعوب غربی ها بود اما بجز تحریم و معرفی ایران به «محور شرارت» و تهدیدها و تحریم های گسترده، حاصلی نداشت.
4️⃣ رابعاً، پس چرخش نگاه سیاست خارجی از غرب به اقصاءنقاط عالم خاصه شرق سیاستی صحیح است چون از غرب تا حالا نتیجه ای نگرفته ایم و شرق با ما مشکل سیاسی و براندازی ندارد. ما می توانیم بر مبنای منافع مشترک، «استراتژیک نامه» امضا کنیم، اما اگر بناست وابستگی به شرق باشد هیچ سودی نخواهد داشت.
5️⃣ خامساً دولت حسن روحانی نشان داده نه تنها در ارتباط با غرب در قراردادهای برجام، پالرمو، FATF، IPC و 2030 غیرشفاف و بی عرضه است بلکه در ارتباط با روسیه و چین هم غیرشفاف و بی عرضه است. حتماً به یاد دارید واگذاری ماهیگیری در منطقه کنارک و چابهار سیستان و بلوچستان را که در همین دولت به چینی ها اجاره داده شده بود و آنها برای ماهیگیری کف دریا را هم جارو میکردند و مردم بومی را به شدت ناراضی کردند. در آخر سپاه ترالرها و کشتی های چینی را توقیف کرد و آن قراردادها بنا بود لغو شود.
🔹درنتیجه ما دولت حسن روحانی را ضعیف تر از آن می دانیم که بتواند از غربی ها یا شرقی ها امتیازی بگیرد و قرارداد متوازن تنظیم کند. پس چاره چیست؟ چاره انتشار متن و جزئیات دقیق این قرارداد هست تا نخبگان و رسانه ها درباره آن به بحث و گفتگو بنشینند و سپس در مجلس نقد و بررسی شود.
🔸برخی استدلال می کنند اگر متن و جزئیات قرارداد منتشر شود آمریکایی ها سوءاستفاده می کنند و جلوی این قرارداد گرفته می شود! استدلالی بسیار ضعیف! به گفته ظریف دروغ هم اشاره می کنند که گفت «علت اینکه قرارداد فروش نفت به روسیه به نتیجه نرسید، افشای آن توسط یک نماینده مجلس بوده»! در حالیکه اساساً خود روس ها آن طرح را علنی کردند و چون قیمت خیلی پائین تری از بازار جهانی پیشنهاد داده بودند و بنای آنها ارز در برابر نفت نبود بلکه کالای دفاعی و نظامی در برابر نفت بود آن مسئله به نتیجه نرسید!
🔹در پایان؛ تجربه برجام و دروغ در جریان بودن رهبری را فراموش نکرده ایم. انتشار جزئیات این قرارداد هیچ خللی در روند تصویب آن ایجاد نخواهد کرد به خصوص اینکه قانون، دولت را موظف می کند که هر معاهده ای با دولت های خارجی باید علنی و شفاف باشد و باید به تصویب مجلس برسد.
✍🏻 #داود_مدرسی_یان
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
💢در رابطه با قرارداد ۲۵ ساله با چین
1. طبق قانون اساسی هر توافقی که واجد تعهدی برای نظام اسلامی باشد، باید در مجلس شورای اسلامی بررسی شود و در آن جا درباره اش تصمیم گیری شود. این حرف هم برای برجام و هم برای توافق ایران و چین وارد است و نباید از آن عدول کرد.
2. مساله اصلی کشور در بخش مدیریت و اقتصاد به درون کشور ربط دارد و تنها راه پیشرفت #نگاه_درون_زا داشتن به مسائل است و نه تکیه به خارج و برون زا دیدن، چه آمریکا باشد چه چین. استفاده درست از خارج تنها زمانی مفید است که مبتنی بر نگاه درون زا باشد.
3. نگاه به شرق مبتنی بر درونزایی راهبرد اصولی برای تامین منافع ملی ما است. فرصت از دست رفته در هفت سال اخیر به واسطه نگاه غیرعقلانی و غرب پرستانه دستگاه اجرایی باید جبران شود. یکی از راه کارها برای جبران تعریف روابط راهبردی با #چین و #روسیه است.
4. چین رویکرد خصمانه علیه ایران ندارد و به دنبال تغییر نظام و یا دخالت در امورات ایران نبوده و نیست. لذا کاملا همکاری بلند مدت با این قدرت اقتصادی توجیه و منطق دارد. اما باید دانست که چین #منافع_ملی خود را دنبال می‌کند و لزوما همیشه و همه جا منافع ما و چین یکی نیست.
5. احتمالا برای چین خوب خواهد بود که ایران یک تامین کننده صرف انرژی باقی بماند و این نقطه اصلی تعارض منافع ملی ایران و چین خواهد بود. حتما میشود همکاری دو کشور به گونه ای مهندسی شود که این تعارض مدیریت و حل شود. مشروط به فعال بودن کارگزار ایرانی.
6. مثل روز روشن است که آمریکا نمیخواهد روابط راهبردی ایران و چین توسعه پیدا کند، هم به خاطر موفق شدن سیاست فشار حداکثری و هم سیاست های مهار چین که دنبال می‌کند. لذا اراجیفی که درباره این توافق منتشر شده خاستگاه روشنی دارد.
7. جریان انقلابی باید بداند نگاه برون زا غلط است و هر همکاری خارجی که بر این نگاه استوار باشد منافع ملی ما را تامین نمی کند. دولت روحانی نگاه درونزا ندارد و لذا جریان انقلابی باید با چشم باز، تخصصی، مطالبه گر و با نگاهی رو به جلو این توافق را دنبال کند.حتما ایران و چین به واسطه منافع مشترک راهبردی می توانند همکاری بلند مدت بایکدیگر انجام دهند. ان شالله
🔺پی نوشت :متنی که منتشر شده است ابعاد گسترده همکاری را نشان می‌دهد که البته در حد کلیات است و در مسیر زمان به یک توافق ریز و دقیق تبدیل خواهد شد.
✍🏻#مسعود_براتی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
1. طبق قانون اساسی هر توافقی که واجد تعهدی برای نظام اسلامی باشد، باید در مجلس شورای اسلامی بررسی شود و در آن جا درباره اش تصمیم گیری شود. این حرف هم برای برجام و هم برای توافق ایران و چین وارد است و نباید از آن عدول کرد.
2. مساله اصلی کشور در بخش مدیریت و اقتصاد به درون کشور ربط دارد و تنها راه پیشرفت #نگاه_درون_زا داشتن به مسائل است و نه تکیه به خارج و برون زا دیدن، چه آمریکا باشد چه چین. استفاده درست از خارج تنها زمانی مفید است که مبتنی بر نگاه درون زا باشد.
3. نگاه به شرق مبتنی بر درونزایی راهبرد اصولی برای تامین منافع ملی ما است. فرصت از دست رفته در هفت سال اخیر به واسطه نگاه غیرعقلانی و غرب پرستانه دستگاه اجرایی باید جبران شود. یکی از راه کارها برای جبران تعریف روابط راهبردی با #چین و #روسیه است.
4. چین رویکرد خصمانه علیه ایران ندارد و به دنبال تغییر نظام و یا دخالت در امورات ایران نبوده و نیست. لذا کاملا همکاری بلند مدت با این قدرت اقتصادی توجیه و منطق دارد. اما باید دانست که چین #منافع_ملی خود را دنبال می‌کند و لزوما همیشه و همه جا منافع ما و چین یکی نیست.
5. احتمالا برای چین خوب خواهد بود که ایران یک تامین کننده صرف انرژی باقی بماند و این نقطه اصلی تعارض منافع ملی ایران و چین خواهد بود. حتما میشود همکاری دو کشور به گونه ای مهندسی شود که این تعارض مدیریت و حل شود. مشروط به فعال بودن کارگزار ایرانی.
6. مثل روز روشن است که آمریکا نمیخواهد روابط راهبردی ایران و چین توسعه پیدا کند، هم به خاطر موفق شدن سیاست فشار حداکثری و هم سیاست های مهار چین که دنبال می‌کند. لذا اراجیفی که درباره این توافق منتشر شده خاستگاه روشنی دارد.
7. جریان انقلابی باید بداند نگاه برون زا غلط است و هر همکاری خارجی که بر این نگاه استوار باشد منافع ملی ما را تامین نمی کند. دولت روحانی نگاه درونزا ندارد و لذا جریان انقلابی باید با چشم باز، تخصصی، مطالبه گر و با نگاهی رو به جلو این توافق را دنبال کند.حتما ایران و چین به واسطه منافع مشترک راهبردی می توانند همکاری بلند مدت بایکدیگر انجام دهند. ان شالله
🔺پی نوشت :متنی که منتشر شده است ابعاد گسترده همکاری را نشان می‌دهد که البته در حد کلیات است و در مسیر زمان به یک توافق ریز و دقیق تبدیل خواهد شد.
✍🏻#مسعود_براتی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
💢 معاهده #ایران و #چین، آزمونِ مجلسِ جدید
در روابط بین الملل و مذاکره، اصل بر بدبینی است. حتی با کشوری که به ظاهر دوست جلوه می کند. معاهده 25 ساله ایران و چین از این قاعده مستثنی نیست و جمهوری اسلامی باید با نگاه بدبینانه به ماجرا نگاه کند تا قافیه را نبازد.
اینکه میگویند ایران می‌خواهد کیش را بدهد و پایگاه نظامی در اختیار چین بگذارد و... همه دروغ و ساخته و پرداخته رسانه‌های غربی است. چنین اموری تقریبا محال است. چون خلاف بدیهی قانون اساسی است.
این قرارداد از این حیث مهم است که حاصل چرخش نگاه به غیرِ غرب است. جمهوری اسلامی، چند دهه است، توان سیاست خارجه‌اش را بر روی ارتباط با غرب گذاشته است و حاصل آن، وضع امروز مملکت است. چرخش به سمت دیگر در کل منطقی است، اما نه صرفا چین، چرا که نتیجه مطلوب نخواهد بود.
اگر از #آفریقا، #قفقاز و #آمریکای لاتین غافل شویم، نتیجه بهتر از قبل نخواهد بود. کلا انحصار در روابط خارجه خبط است.چه چین و چه غرب.
با در نظر گرفتن این که چین در مقابل آمریکا، به کشوری امن و با #ذخایر_نفتی و گازی بسیار چون ایران نیازمند است و در کل، یک علت تضعیف و فشار بر ایران، صرفا خود جمهوری اسلامی نیست، بلکه فشار بر چین است. ایران برای چین بسیار بسیار استراتژیک است.
از سوی دیگر ایران هم برای خروج از بن بست کنونی راهی جز تغییر نگاه به غرب ندارد. و چین برای شروع نقطه آغاز خوبی است. اما به شرطی که ما را #وابسته نکند و سبب تسلط بیگانه نگردد.
بسیار بسیار طبیعی است که #آمریکا مهم‌ترین مخالف بسط روابط خارجی ایران باشد چرا که هم کمپین فشار حداکثری علیه ایران در خطر می‌افتد و هم چین را در مقابل آمریکا قدرتمند می‌کند. پس طبیعی است که یک جنگ رسانه‌ای ترتیب دهد.
ایران هم‌اکنون در موضع ضعف قرار دارد و این شائبه هست که برای خروج از بحران، مبادرت به امتیاز دهی غیر منطقی و نامتعادل کند. مثل برجام.
اینجا، جایی است که ما روی آن حرف و بحث داریم و می‌گوییم محتوای مذاکرات و متن آن باید به صورت کامل به اطلاع عموم و نخبگان برسد.
آن کس که روابط بین‌الملل را درک کرده باشد، می‌داند چین به همان نسبتِ غرب حریص و تسلط طلب است. اما روش و منشِ سیاست خارجه‌اش بسیار نرم و از راه اقتصاد است. پس نگاه #خوش‌بینانه به این موضوع نتیجه‌ای بهتر از #برجام نخواهد داشت.
برجام آزمون #مجلس قبلی بود و قرارداد ۲۵ ساله با چین، آزمون این مجلس.
اگر مجلس قبل #واداده_به_غرب بود، در این مجلس هم #شیفتگان_چین کم نیستند. و این نگران کننده است. این قرارداد باید با رعایت مصالح هر دو کشور، در شرایط برابر و بدون امکان تسلط بر منابع و ذخایر باشد در غیر این صورت مثل برجام، یک خیانت است.
✍🏻 #سلمان_کدیور
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
در روابط بین الملل و مذاکره، اصل بر بدبینی است. حتی با کشوری که به ظاهر دوست جلوه می کند. معاهده 25 ساله ایران و چین از این قاعده مستثنی نیست و جمهوری اسلامی باید با نگاه بدبینانه به ماجرا نگاه کند تا قافیه را نبازد.
اینکه میگویند ایران می‌خواهد کیش را بدهد و پایگاه نظامی در اختیار چین بگذارد و... همه دروغ و ساخته و پرداخته رسانه‌های غربی است. چنین اموری تقریبا محال است. چون خلاف بدیهی قانون اساسی است.
این قرارداد از این حیث مهم است که حاصل چرخش نگاه به غیرِ غرب است. جمهوری اسلامی، چند دهه است، توان سیاست خارجه‌اش را بر روی ارتباط با غرب گذاشته است و حاصل آن، وضع امروز مملکت است. چرخش به سمت دیگر در کل منطقی است، اما نه صرفا چین، چرا که نتیجه مطلوب نخواهد بود.
اگر از #آفریقا، #قفقاز و #آمریکای لاتین غافل شویم، نتیجه بهتر از قبل نخواهد بود. کلا انحصار در روابط خارجه خبط است.چه چین و چه غرب.
با در نظر گرفتن این که چین در مقابل آمریکا، به کشوری امن و با #ذخایر_نفتی و گازی بسیار چون ایران نیازمند است و در کل، یک علت تضعیف و فشار بر ایران، صرفا خود جمهوری اسلامی نیست، بلکه فشار بر چین است. ایران برای چین بسیار بسیار استراتژیک است.
از سوی دیگر ایران هم برای خروج از بن بست کنونی راهی جز تغییر نگاه به غرب ندارد. و چین برای شروع نقطه آغاز خوبی است. اما به شرطی که ما را #وابسته نکند و سبب تسلط بیگانه نگردد.
بسیار بسیار طبیعی است که #آمریکا مهم‌ترین مخالف بسط روابط خارجی ایران باشد چرا که هم کمپین فشار حداکثری علیه ایران در خطر می‌افتد و هم چین را در مقابل آمریکا قدرتمند می‌کند. پس طبیعی است که یک جنگ رسانه‌ای ترتیب دهد.
ایران هم‌اکنون در موضع ضعف قرار دارد و این شائبه هست که برای خروج از بحران، مبادرت به امتیاز دهی غیر منطقی و نامتعادل کند. مثل برجام.
اینجا، جایی است که ما روی آن حرف و بحث داریم و می‌گوییم محتوای مذاکرات و متن آن باید به صورت کامل به اطلاع عموم و نخبگان برسد.
آن کس که روابط بین‌الملل را درک کرده باشد، می‌داند چین به همان نسبتِ غرب حریص و تسلط طلب است. اما روش و منشِ سیاست خارجه‌اش بسیار نرم و از راه اقتصاد است. پس نگاه #خوش‌بینانه به این موضوع نتیجه‌ای بهتر از #برجام نخواهد داشت.
برجام آزمون #مجلس قبلی بود و قرارداد ۲۵ ساله با چین، آزمون این مجلس.
اگر مجلس قبل #واداده_به_غرب بود، در این مجلس هم #شیفتگان_چین کم نیستند. و این نگران کننده است. این قرارداد باید با رعایت مصالح هر دو کشور، در شرایط برابر و بدون امکان تسلط بر منابع و ذخایر باشد در غیر این صورت مثل برجام، یک خیانت است.
✍🏻 #سلمان_کدیور
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
💢ضربه #ایران و #چین به استراتژی و سیاست های آمریکا در منطقه
🔸تحلیل کارشناسان از قرارداد راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
🔸تحلیل کارشناسان از قرارداد راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
💢 بنز خیالی، ما را از تجارت جهانی جا گذاشت
📸 ydac.ir/83pym
توافق #برجام با اصرار و علاقه شخص آقای روحانی، توافقی معطوف به آمریکا بود؛ هر چند که پنج کشور دیگر هم در آن حضور داشتند. تیم مذاکراتی، آن قدر در نهایی کردنِ دوطرفه توافق با آمریکا زیاده‌روی کرد که با گلایه و ناراحتی طرف‌های دیگر مذاکره مواجه شد. از جمله فرانسوی‌ها که معترض بودند و موجب شدند توافق به تاخیر بیفتد.
در روز اعلام توافق، وزیر خارجه روسیه هنگام گرفتن عکس یادگاری حضور نداشت. لاوروف بعدها گفت «در طول مذاکرات منتهی به توافق، روسیه و چین می‌‌خواستند تحریم تسلیحاتی، در میان اولین تحریم‌هایی باشد که برداشته میشود اما آمریکا و متحدانش اصرار داشتند برای ۸ یا ۱۰ سال دیگر باقی بماند و تهران نیز پذیرفت #تحریم تسلیحاتی ۵ سال دیگر باقی بماند!»
این اولین‌بار نبود که روحانی، میل به توافق با آمریکا را برجسته می‌کرد. او یک ماه قبل از انتخابات ۹۲ گفته بود: «اروپایی‌ها آقا اجازه هستند و آمریکا کدخداست؛ بستن با کدخدا راحت‌تر است.» او همچنین در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای» تصریح می‌کند: «مذاکره با اروپا بهترین گزینه برای همکاری نبود، ولی انتخاب بهتری هم نداشتیم. من سال ۸۳ گفتم که مابین دوچرخه و پیکان مخیر بودیم. دوچرخه غیرمتعدها و پیکان، همان انگلیس و فرانسه و آلمان بودند. بنز هم آمریکا بود، ولی ما اجازه نداشتیم از آن استفاده کنیم. پس، ناچار شدیم پیکان را انتخاب کنیم. در این حالت، دیگر نباید توقع بنز از ما داشته باشید، البته اروپایی‌ها از این مصاحبه کمی مکدر شده بودند.»
این مواضع ، عملاً این اِدراک را در ذهن رصد‌کنندگان آمریکا متبادر کرد که او به شکل افراطی، علاقه‌مند بستن با آمریکاست؛ چیزی که بعدها در قالب کمپین «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» و رویکرد «توافق به هر قیمت و اجرای آن به هر قیمت» نمود پیدا کرد. رویکرد مذکور از همان آغاز مذاکرات، سنگ بنای عدم توازن در توافق و نقض و انهدام آن در همان دوره اوباما بود که در قالب انواع تحریم‌های ویزا و کاتسا و آیسا و عدم صدور ویزا برای نماینده ایران در سازمان ملل و... نمود پیدا کرد.
این روزها انتشار اخبار مربوط به تفاهم‌نامه همکاری ۲۵ ساله میان ایران و چین، در اروپا و آمریکا و حتی آسیا، سروصدای بسیاری بَرپا کرده است؛ چنان‌که شنیده میشود مقامات هند و کره‌جنوبی به‌خاطر تعلل و تاخیر در اجرای برخی توافقات با ایران و یا بازنگرداندن پول‌های بلوکه شده ایران، به تکاپو و دست و پا افتاده‌اند.
هند چند سال است توافق توسعه بندر چابهار را با ایران امضا نموده اما به بهانه تحریم‌های آمریکا از اجرای تعهدات خود سربازمی‌‌زند. ظاهرا هندی‌ها پس از اطلاع از سند همکاری ایران و چین، به طرف ایرانی پیغام داده‌اند آماده مذاکره مجدد برای تسریع در تعهدات هستند.
مأیوس شدن از آمریکا و رفتن سراغ توافقات جدید با سایر کشورها، می‌تواند مانند یک محرک قوی در میان اقتصاد‌های غیرغربی و حتی اروپایی برای دور زدن تحریم‌ها عمل کند. آن هم در شرایطی که بیماری کرونا، به #رکود اقتصادی سنگین در بسیاری از کشورها دامن‌زده و تامین قراردادها و توافقات اقتصادی جدید را ضروری ساخته است.
در این میان فرصت‌ها و ظرفیت‌های بسیاری از کشورها برای همکاری متقابل اشباع شده، اما ایران ظرفیت‌های بسیاری برای همکاری‌های متقابل در قالب سود طرفین دارد. یقینا اگر از سال‌ها قبل، همین رویکرد متوازن و فعال(و نه منفعل) را جداگانه با روسیه و دیگر قدرت‌های اقتصادی و سیاسی و نظامی دنیا در پیش می‌گرفتیم، آمریکا و اروپا نمی‌توانستند به تحریم‌ها و حتی گروکشی و بدعهدی در اجرای توافق، به‌عنوان ابزار فشار و باج‌خواهی بنگرند.
✍️ محمد ایمانی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
📸 ydac.ir/83pym
توافق #برجام با اصرار و علاقه شخص آقای روحانی، توافقی معطوف به آمریکا بود؛ هر چند که پنج کشور دیگر هم در آن حضور داشتند. تیم مذاکراتی، آن قدر در نهایی کردنِ دوطرفه توافق با آمریکا زیاده‌روی کرد که با گلایه و ناراحتی طرف‌های دیگر مذاکره مواجه شد. از جمله فرانسوی‌ها که معترض بودند و موجب شدند توافق به تاخیر بیفتد.
در روز اعلام توافق، وزیر خارجه روسیه هنگام گرفتن عکس یادگاری حضور نداشت. لاوروف بعدها گفت «در طول مذاکرات منتهی به توافق، روسیه و چین می‌‌خواستند تحریم تسلیحاتی، در میان اولین تحریم‌هایی باشد که برداشته میشود اما آمریکا و متحدانش اصرار داشتند برای ۸ یا ۱۰ سال دیگر باقی بماند و تهران نیز پذیرفت #تحریم تسلیحاتی ۵ سال دیگر باقی بماند!»
این اولین‌بار نبود که روحانی، میل به توافق با آمریکا را برجسته می‌کرد. او یک ماه قبل از انتخابات ۹۲ گفته بود: «اروپایی‌ها آقا اجازه هستند و آمریکا کدخداست؛ بستن با کدخدا راحت‌تر است.» او همچنین در کتاب «امنیت ملی و دیپلماسی هسته‌ای» تصریح می‌کند: «مذاکره با اروپا بهترین گزینه برای همکاری نبود، ولی انتخاب بهتری هم نداشتیم. من سال ۸۳ گفتم که مابین دوچرخه و پیکان مخیر بودیم. دوچرخه غیرمتعدها و پیکان، همان انگلیس و فرانسه و آلمان بودند. بنز هم آمریکا بود، ولی ما اجازه نداشتیم از آن استفاده کنیم. پس، ناچار شدیم پیکان را انتخاب کنیم. در این حالت، دیگر نباید توقع بنز از ما داشته باشید، البته اروپایی‌ها از این مصاحبه کمی مکدر شده بودند.»
این مواضع ، عملاً این اِدراک را در ذهن رصد‌کنندگان آمریکا متبادر کرد که او به شکل افراطی، علاقه‌مند بستن با آمریکاست؛ چیزی که بعدها در قالب کمپین «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» و رویکرد «توافق به هر قیمت و اجرای آن به هر قیمت» نمود پیدا کرد. رویکرد مذکور از همان آغاز مذاکرات، سنگ بنای عدم توازن در توافق و نقض و انهدام آن در همان دوره اوباما بود که در قالب انواع تحریم‌های ویزا و کاتسا و آیسا و عدم صدور ویزا برای نماینده ایران در سازمان ملل و... نمود پیدا کرد.
این روزها انتشار اخبار مربوط به تفاهم‌نامه همکاری ۲۵ ساله میان ایران و چین، در اروپا و آمریکا و حتی آسیا، سروصدای بسیاری بَرپا کرده است؛ چنان‌که شنیده میشود مقامات هند و کره‌جنوبی به‌خاطر تعلل و تاخیر در اجرای برخی توافقات با ایران و یا بازنگرداندن پول‌های بلوکه شده ایران، به تکاپو و دست و پا افتاده‌اند.
هند چند سال است توافق توسعه بندر چابهار را با ایران امضا نموده اما به بهانه تحریم‌های آمریکا از اجرای تعهدات خود سربازمی‌‌زند. ظاهرا هندی‌ها پس از اطلاع از سند همکاری ایران و چین، به طرف ایرانی پیغام داده‌اند آماده مذاکره مجدد برای تسریع در تعهدات هستند.
مأیوس شدن از آمریکا و رفتن سراغ توافقات جدید با سایر کشورها، می‌تواند مانند یک محرک قوی در میان اقتصاد‌های غیرغربی و حتی اروپایی برای دور زدن تحریم‌ها عمل کند. آن هم در شرایطی که بیماری کرونا، به #رکود اقتصادی سنگین در بسیاری از کشورها دامن‌زده و تامین قراردادها و توافقات اقتصادی جدید را ضروری ساخته است.
در این میان فرصت‌ها و ظرفیت‌های بسیاری از کشورها برای همکاری متقابل اشباع شده، اما ایران ظرفیت‌های بسیاری برای همکاری‌های متقابل در قالب سود طرفین دارد. یقینا اگر از سال‌ها قبل، همین رویکرد متوازن و فعال(و نه منفعل) را جداگانه با روسیه و دیگر قدرت‌های اقتصادی و سیاسی و نظامی دنیا در پیش می‌گرفتیم، آمریکا و اروپا نمی‌توانستند به تحریم‌ها و حتی گروکشی و بدعهدی در اجرای توافق، به‌عنوان ابزار فشار و باج‌خواهی بنگرند.
✍️ محمد ایمانی
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
💢 سیاستمدار آمریکایی: این توافق شاهرگی حياتی برای ایران بوده و فشار حداکثری را خنثی می‌کند!
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media | @Kavoshmedia
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media | @Kavoshmedia
💢 #چین در ازای نفت به ایران #ریال بدهد...
بخش 1
این روزها جوی که از نظر رسانه‌ای برای #قرارداد_25_ساله ایران با چین ایجاد شده است، فضا را برای نقد و بررسی سازنده و حتی ارائه‌ی پیشنهادهای تکمیلی برای بهینه‌سازی و ترمیم این قرارداد تنگ کرده است. نه آن‌هایی که به شدت به این قرارداد حمله می‌کنند حرفی در مورد حالت ایده‌آل یا دست‌کم بندهای ایده‌آل می‌زنند و نه آن‌هایی که دفاع می‌کنند به این فکر می‌کنند که می‌توان توافق بهتری با چین داشت.
اما فارغ از این دو شیوه‌ی برخورد حاکم، این سوال را می‌توان مطرح کرد که «#قرارداد_ایده‌آل با چین باید چگونه باشد؟» قطعا این سوال پاسخ مفصلی می‌طلبد اما دست‌کم هر کس می‌تواند به بند یا بندهایی از آنچه ایده‌آل می‌داند فکر کند و آنها را پیشنهاد دهد.
مثلا یکی از اجزای مهم این قرارداد، موضوع فروش و #تامین_نفت از سوی ایران و در مقابل خرید نفت از سوی چین است. در ازای تامین نفت از سوی ایران، حالت ایده‌آل برای چین، این است که به ایران یوآن بپردازد و یا کالاهای مورد نیاز ایران را تامین کند. اما حالت ایده‌آل برای ایران چیست؟ احتمالا بسیاری از افراد از جمله دولت‌مردان فعلی حالت ایده‌آل را #دریافت_دلار در ازای نفت فروخته شده می‌دانند. روالی که در گذشته مرسوم بوده است. اما آیا این واقعا یک حالت ایده‌آل است؟
امروز با توجه به شرایطی که کشور از حیث اقتصادی در آن قرار دارد، می‌توان پیشنهادهای بهتر و حالت‌های ایده‌آل‌‌تری را مطرح کرد؛ مثلا این پیشنهاد: «چین در ازای نفت به ایران #ریال بدهد.» بله، چین پول خودمان را به خودمان بدهد! اما گرفتن چیزی که در کشور وجود دارد، و زیادی هم وجود دارد، در ازای فروش نفت به چین چه فایده‌‌هایی برای اقتصاد کشور می‌تواند داشته باشد؟
بخش 2
در بخش قبل این نوشتار به موضوع #قرارداد_25_ساله ایران با چین پرداخته شد و اینکه قرارداد در وضعیت ایده‌آل چه بندهایی می‌تواند داشته باشد. همان‌گونه که گفته شد موضوع #فروش_نفت به چین، هم برای ایران از حیث فروش نفت و هم برای چین از حیث تامین باثبات نیاز خود به نفت اهمیت دارد. اما در ازای نفتی که به فروش خواهد رسید در حالت ایده‌آل چه چیزی باید تقاضا کرد؟ آیا دریافت #دلار در ازای فروش نفت، به گونه‌ای که قبل از تحریم‌ها مرسوم بود، بهترین حالت است؟
با توجه به شرایط اقتصاد کشور، خصوصا از نظر حجم بالای #نقدینگی و کاهش #ارزش_ریال، پیشنهاد دیگری مطرح شد، «چین در ازای فروش نفت به ایران ریال بدهد.» اما دریافت ریال، که توسط بانک مرکزی ایران می‌تواند چاپ شود، چه مزیتی دارد؟ برای پاسخ به این سوال بهتر است ابتدا به سوال دیگری توجه کنیم؛ «چین ریال کافی برای خرید نفت را از کجا تامین کند؟ چین، حجم #واردات گسترده‌ای به ایران دارد، لذا می‌تواند در ازای #صادرات کالا و خدمات به ایران، ریال دریافت کند و این ریال را برای خرید نفت دوباره به ایران بپردازد.
در این فرآیند یک چرخه شکل خواهد گرفت، یکم، صادارات کالا از چین به ایران؛ دوم، دریافت ریال از ایران که در قالب جمع‌آوری ریال از بازار و یا در دریافت از دولت ایران خواهد بود؛ سوم، صادرات نفت از ایران به چین و چهارم، پرداخت ریال از چین به ایران. با شکل‌گیری این چرخه به تدریج مزیت‌های #فروش_نفت_به_ریال خود را نشان خواهد داد.
در این فرآیند، چین دولت را در #تنظیم_حجم_نقدینگی موجود در بازار کمک می‌کند، مثلا وقتی یک دستگاه موبایل چینی، در بازار ایران به فروش می‌رود، پول آن در طی این فرآیند، در اختیار دولت ایران قرار می‌گیرد، چرا که چین برای اینکه بتواند نفت مورد نیاز خود را از ایران خریداری کند، همان ریال را به ایران خواهد پرداخت.
علاوه بر این، در جریان این چرخه، نه تنها وابستگی کشور به ارزهای مرجع جهانی به حداقل می‌رسد بلکه ریال به تدریج به یک ارز بین‌المللی بدل خواهد شد، چرا که سایر کشورها نیز مانند چین با استفاده از آن امکان خرید نفت ایران را خواهند داشت و عملا ریال پشتوانه‌ی معتبری به نام نفت خواهد یافت. این روند ریال را در داخل کشور #تقویت و در خارج از کشور #معتبر خواهد کرد.
#اقتصاد
#کدآمایی
#بیع
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media
بخش 1
این روزها جوی که از نظر رسانه‌ای برای #قرارداد_25_ساله ایران با چین ایجاد شده است، فضا را برای نقد و بررسی سازنده و حتی ارائه‌ی پیشنهادهای تکمیلی برای بهینه‌سازی و ترمیم این قرارداد تنگ کرده است. نه آن‌هایی که به شدت به این قرارداد حمله می‌کنند حرفی در مورد حالت ایده‌آل یا دست‌کم بندهای ایده‌آل می‌زنند و نه آن‌هایی که دفاع می‌کنند به این فکر می‌کنند که می‌توان توافق بهتری با چین داشت.
اما فارغ از این دو شیوه‌ی برخورد حاکم، این سوال را می‌توان مطرح کرد که «#قرارداد_ایده‌آل با چین باید چگونه باشد؟» قطعا این سوال پاسخ مفصلی می‌طلبد اما دست‌کم هر کس می‌تواند به بند یا بندهایی از آنچه ایده‌آل می‌داند فکر کند و آنها را پیشنهاد دهد.
مثلا یکی از اجزای مهم این قرارداد، موضوع فروش و #تامین_نفت از سوی ایران و در مقابل خرید نفت از سوی چین است. در ازای تامین نفت از سوی ایران، حالت ایده‌آل برای چین، این است که به ایران یوآن بپردازد و یا کالاهای مورد نیاز ایران را تامین کند. اما حالت ایده‌آل برای ایران چیست؟ احتمالا بسیاری از افراد از جمله دولت‌مردان فعلی حالت ایده‌آل را #دریافت_دلار در ازای نفت فروخته شده می‌دانند. روالی که در گذشته مرسوم بوده است. اما آیا این واقعا یک حالت ایده‌آل است؟
امروز با توجه به شرایطی که کشور از حیث اقتصادی در آن قرار دارد، می‌توان پیشنهادهای بهتر و حالت‌های ایده‌آل‌‌تری را مطرح کرد؛ مثلا این پیشنهاد: «چین در ازای نفت به ایران #ریال بدهد.» بله، چین پول خودمان را به خودمان بدهد! اما گرفتن چیزی که در کشور وجود دارد، و زیادی هم وجود دارد، در ازای فروش نفت به چین چه فایده‌‌هایی برای اقتصاد کشور می‌تواند داشته باشد؟
بخش 2
در بخش قبل این نوشتار به موضوع #قرارداد_25_ساله ایران با چین پرداخته شد و اینکه قرارداد در وضعیت ایده‌آل چه بندهایی می‌تواند داشته باشد. همان‌گونه که گفته شد موضوع #فروش_نفت به چین، هم برای ایران از حیث فروش نفت و هم برای چین از حیث تامین باثبات نیاز خود به نفت اهمیت دارد. اما در ازای نفتی که به فروش خواهد رسید در حالت ایده‌آل چه چیزی باید تقاضا کرد؟ آیا دریافت #دلار در ازای فروش نفت، به گونه‌ای که قبل از تحریم‌ها مرسوم بود، بهترین حالت است؟
با توجه به شرایط اقتصاد کشور، خصوصا از نظر حجم بالای #نقدینگی و کاهش #ارزش_ریال، پیشنهاد دیگری مطرح شد، «چین در ازای فروش نفت به ایران ریال بدهد.» اما دریافت ریال، که توسط بانک مرکزی ایران می‌تواند چاپ شود، چه مزیتی دارد؟ برای پاسخ به این سوال بهتر است ابتدا به سوال دیگری توجه کنیم؛ «چین ریال کافی برای خرید نفت را از کجا تامین کند؟ چین، حجم #واردات گسترده‌ای به ایران دارد، لذا می‌تواند در ازای #صادرات کالا و خدمات به ایران، ریال دریافت کند و این ریال را برای خرید نفت دوباره به ایران بپردازد.
در این فرآیند یک چرخه شکل خواهد گرفت، یکم، صادارات کالا از چین به ایران؛ دوم، دریافت ریال از ایران که در قالب جمع‌آوری ریال از بازار و یا در دریافت از دولت ایران خواهد بود؛ سوم، صادرات نفت از ایران به چین و چهارم، پرداخت ریال از چین به ایران. با شکل‌گیری این چرخه به تدریج مزیت‌های #فروش_نفت_به_ریال خود را نشان خواهد داد.
در این فرآیند، چین دولت را در #تنظیم_حجم_نقدینگی موجود در بازار کمک می‌کند، مثلا وقتی یک دستگاه موبایل چینی، در بازار ایران به فروش می‌رود، پول آن در طی این فرآیند، در اختیار دولت ایران قرار می‌گیرد، چرا که چین برای اینکه بتواند نفت مورد نیاز خود را از ایران خریداری کند، همان ریال را به ایران خواهد پرداخت.
علاوه بر این، در جریان این چرخه، نه تنها وابستگی کشور به ارزهای مرجع جهانی به حداقل می‌رسد بلکه ریال به تدریج به یک ارز بین‌المللی بدل خواهد شد، چرا که سایر کشورها نیز مانند چین با استفاده از آن امکان خرید نفت ایران را خواهند داشت و عملا ریال پشتوانه‌ی معتبری به نام نفت خواهد یافت. این روند ریال را در داخل کشور #تقویت و در خارج از کشور #معتبر خواهد کرد.
#اقتصاد
#کدآمایی
#بیع
#قرارداد25ساله_ایران_و_چین
🇮🇷 @Ammar_media