💢 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
بخش دوم
یکی از اقلام هزینه‌ای دولت، تامین مالی پروژه‌های مختلف خصوصاً پروژه‌های بزرگ مقیاسِ ملی است. سوال این است که چرا برای تامین مالی آنها از روش #اوراق_مشارکت استفاده نمی‌شود؟
اگر عرضه‌ی #سهام شرکت‌ها و سرمایه‌های دولتی با این توجیه صورت می‌گیرد که با عرضه‌ی سهام آنها در #بورس، امکان تامین مالی پروژه‌های نیمه‌تمام آنها فراهم شود؛ چرا این پروژه‌ها مثل سابق از طریق اوراق مشارکت تامین مالی نمی‌شوند؟
دلایل متعددی می‌توان برای عدم استفاده از این روش تامین مالی در نظر گرفت، یکی از دلایل مهم این است که در مقایسه با روش تامین مالی مبتنی بر بورس، استفاده از روش اوراق مشارکت محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند.
در تامین مالی از طریق اوراق مشارکت، این اوراق دارای زمان است و بعد از اتمام زمان این اوراق و انجام پروژه‌ها، باید پول به خریدار اوراق عودت داده شود. البته این مسئله باعث می‌شود تا در جذب سرمایه دقت و #مسئولیت‌پذیری بیشتری صورت گیرد.
اما در روش تامین مالی مبتنی بر بورس، دولت پس از فروش سهام شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی، دیگر نسبت به عودت سرمایه‌های جذب شده مسئولیتی ندارد و هر کس بخواهد سرمایه‌ی خود را نقد کند باید به #بازار_سهام مراجعه کند.
این سازوکار باعث می‌شود تا معمولا در جذب سرمایه دقت و #مسئولیت‌پذیری لازم صورت نگیرد، ضمن اینکه سرمایه‌های جذب شده لزوما صرف انجام پروژه‌های #زیرساختی یا #تولیدی با آورده و #بازگشت‌پذیری مناسب نخواهد شد.
در واقع در روش اوراق مشارکت اگر سرمایه‌های مردم بابت یک پروژه گرفته می‌شود، دولت موظف است سرمایه‌های جذب شده را برگرداند اما در روش تامین مالی مبتنی بر بورس سرمایه‌گذاران برای اینکه سرمایه‌ی خود را نقد کنند باید سهام خود را در بورس بفروشند. این امکان ضمن اینکه محدودیت‌های روش تامین مالی از طریق فروش اوراق مشارکت را برای دولت ایجاد نمی‌کند؛ اما منجر به #عدم_مسئولیت‌پذیری دولت نیز می‌شود.
در الگوی اوراق مشارکت دولت مجبور می‌شد تا در حوزه‌هایی اوراق مشارکت بفروشد که نسبت به #بازگشت_سرمایه آنها مطمئن است، چرا که اگر نتواند سرمایه‌ی جذب شده را برگرداند، باید به مردم #پاسخگو باشد.
اما در مورد شیوه‌ی تامین مالی مبتنی بر بورس، این مسئولیت‌پذیری مشخصاً وجود ندارد و سهام در قالب سرمایه و دارایی یک شرکت فروخته می‌شود و این امکان را به وجود می‌آورد که با این پول هر کاری انجام شود و اگر این پول درست #سرمایه‌گذاری و هزینه نشد، به جای پاسخگویی به مردم، آنها به بازار بورس حواله خواهند شد.
ادامه دارد...
بخش یکم
#بورس #قمار
#شرط_بندی #سفته_بازی
#حباب #فساد #رانت_اطلاعاتی
#اقتصاد #انقلاب_اقتصادی
🔻مرتبط
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
🔸 چرا برای ورود به بورس هشدار می‌دهند؟
🔸 اشکال از بازار است یا شما؟
🔸 #بورس ؛ به نام تولید ، به کام سفته‌بازی
🔸 اساس #بانک بر #ربا و ریشه #بورس در #قمار است
🔸 ۶٠برابر اختلاس سه هزار میلیاردی در مدت بیست ماه از بورس تهران پرید
🔸مردم و نگاه کن. راحت برای خودشون میچرخن. اصلا خبر ندارن قراره چه اتفاقی بی افته...
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir
بخش دوم
یکی از اقلام هزینه‌ای دولت، تامین مالی پروژه‌های مختلف خصوصاً پروژه‌های بزرگ مقیاسِ ملی است. سوال این است که چرا برای تامین مالی آنها از روش #اوراق_مشارکت استفاده نمی‌شود؟
اگر عرضه‌ی #سهام شرکت‌ها و سرمایه‌های دولتی با این توجیه صورت می‌گیرد که با عرضه‌ی سهام آنها در #بورس، امکان تامین مالی پروژه‌های نیمه‌تمام آنها فراهم شود؛ چرا این پروژه‌ها مثل سابق از طریق اوراق مشارکت تامین مالی نمی‌شوند؟
دلایل متعددی می‌توان برای عدم استفاده از این روش تامین مالی در نظر گرفت، یکی از دلایل مهم این است که در مقایسه با روش تامین مالی مبتنی بر بورس، استفاده از روش اوراق مشارکت محدودیت‌هایی را ایجاد می‌کند.
در تامین مالی از طریق اوراق مشارکت، این اوراق دارای زمان است و بعد از اتمام زمان این اوراق و انجام پروژه‌ها، باید پول به خریدار اوراق عودت داده شود. البته این مسئله باعث می‌شود تا در جذب سرمایه دقت و #مسئولیت‌پذیری بیشتری صورت گیرد.
اما در روش تامین مالی مبتنی بر بورس، دولت پس از فروش سهام شرکت‌ها و سازمان‌های دولتی، دیگر نسبت به عودت سرمایه‌های جذب شده مسئولیتی ندارد و هر کس بخواهد سرمایه‌ی خود را نقد کند باید به #بازار_سهام مراجعه کند.
این سازوکار باعث می‌شود تا معمولا در جذب سرمایه دقت و #مسئولیت‌پذیری لازم صورت نگیرد، ضمن اینکه سرمایه‌های جذب شده لزوما صرف انجام پروژه‌های #زیرساختی یا #تولیدی با آورده و #بازگشت‌پذیری مناسب نخواهد شد.
در واقع در روش اوراق مشارکت اگر سرمایه‌های مردم بابت یک پروژه گرفته می‌شود، دولت موظف است سرمایه‌های جذب شده را برگرداند اما در روش تامین مالی مبتنی بر بورس سرمایه‌گذاران برای اینکه سرمایه‌ی خود را نقد کنند باید سهام خود را در بورس بفروشند. این امکان ضمن اینکه محدودیت‌های روش تامین مالی از طریق فروش اوراق مشارکت را برای دولت ایجاد نمی‌کند؛ اما منجر به #عدم_مسئولیت‌پذیری دولت نیز می‌شود.
در الگوی اوراق مشارکت دولت مجبور می‌شد تا در حوزه‌هایی اوراق مشارکت بفروشد که نسبت به #بازگشت_سرمایه آنها مطمئن است، چرا که اگر نتواند سرمایه‌ی جذب شده را برگرداند، باید به مردم #پاسخگو باشد.
اما در مورد شیوه‌ی تامین مالی مبتنی بر بورس، این مسئولیت‌پذیری مشخصاً وجود ندارد و سهام در قالب سرمایه و دارایی یک شرکت فروخته می‌شود و این امکان را به وجود می‌آورد که با این پول هر کاری انجام شود و اگر این پول درست #سرمایه‌گذاری و هزینه نشد، به جای پاسخگویی به مردم، آنها به بازار بورس حواله خواهند شد.
ادامه دارد...
بخش یکم
#بورس #قمار
#شرط_بندی #سفته_بازی
#حباب #فساد #رانت_اطلاعاتی
#اقتصاد #انقلاب_اقتصادی
🔻مرتبط
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
🔸 چرا برای ورود به بورس هشدار می‌دهند؟
🔸 اشکال از بازار است یا شما؟
🔸 #بورس ؛ به نام تولید ، به کام سفته‌بازی
🔸 اساس #بانک بر #ربا و ریشه #بورس در #قمار است
🔸 ۶٠برابر اختلاس سه هزار میلیاردی در مدت بیست ماه از بورس تهران پرید
🔸مردم و نگاه کن. راحت برای خودشون میچرخن. اصلا خبر ندارن قراره چه اتفاقی بی افته...
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir
💢 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
◀️ بخش سوم
البته ترجیح دولت در تامین مالی #بورس‌محور و کنار گذاشتن سازوکارهایی مثل فروش #اوراق_مشارکت دلایل دیگری نیز دارد. عدم استفاده از چنین روش‌های موفق و مطمئنی، این گمان را تقویت می‌کند که برخی در دولت صرفا به دنبال تامین مالی پروژه‌های #نیمه‌تمام و پوشش هزینه‌های جاری نیستند، بلکه یک اتفاق مشکوک و خطرناک‌تری را دنبال می‌کنند. [۸]
اتفاقی که در قالب عرضه‌ی #سهام شرکت‌ها و سازمان‌های بسیار مهم دولتی در حال وقوع است و سهام شرکت‌های مادر تخصصی که با وظیفه‌ی توسعه و #پیشرفت شکل گرفته‌اند، قرار است در بورس عرضه شوند. سوال کلیدی این است که در کجای دنیا سازمان‌هایی را که فلسفه‌ی وجودی آنها اهداف توسعه‌ای و حاکمیتی است واگذار می‌کنند؟ [۹]
عرضه‌ی سهام شرکت‌های بزرگی مثل #ایمیدرو و #ایدرو، که اخیرا اعلام شد قرار است در بورس عرضه بشوند، [۱۰] مثل سهام #شستا که در بورس عرضه شد، یک نمونه‌ی برای این جنس اقدامات است. سازمان‌ها و شرکت‌هایی که برای انجام وظایف مهم در حوزه‌ی #پیشرفت_صنعت و #تولید شکل گرفته‌اند و حکم #سرمایه‌های_ملی و #بین‌نسلی را دارند. در هیچ کجای دنیا دولت‌ها اجازه ندارند برای تامین نیازهای آنی و کوتاه‌مدت خودشان چنین سرمایه‌هایی را #خصوصی بکنند.
این درست است که #نفت سال‌ها به عنوان یک سرمایه‌ی بین‌نسلی و بلندمدت در کشور فروخته شده است اما فروش شرکت‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، فراتر از فروش نفت، حکم فروش چاه نفتی را دارد که نفت از آن استخراج می‌شود!
ایمیدرو، یعنی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، یک #ابرشرکتِ نگهدارنده‌ی شرکت‌های بزرگ است و هشت شرکت اصلی و پنجاه و پنج شرکت عملیاتی را در زیرمجموعه‌ی خود دارد.
اگر به شرکت‌های زیرمجموعه‌ی آن توجه شود نمونه‌های بزرگی مثل #فولاد_مبارکه اصفهان و #فولاد_خوزستان به چشم خواهد خورد. [۱۱] ابرشرکتی که نوزدهمین شرکت تولید #فولاد جهان محسوب می‌شود و ارزش روز این مجموعه دست‌کم چیزی در حدود 350 هزار میلیارد تومان، معادل 21 میلیارد دلار برآورد می‌شود. [۱۲]
در زیرمجموعه‌ی ایدرو نیز شرکت‌های بزرگی مثل #ایران_خودرو و #سایپا قرار دارند. طبق اعلام این سازمان ارزش آن تا سال 1388 بالغ بر 46 میلیارد دلار بوده است که با نرخ فعلی دلار ارزش آن معادل 782 هزار میلیارد تومان است. [۱۳]
با توجه به توضیحات فوق و #ثروت_انباشته بین‌نسلی موجود در این دو سازمان بزرگ، لازم است تا پیش از عرضه‌ی سهام این شرکت‌ها #تدبیر مناسبی اندیشیده شود.
ادامه دارد...
⬅️ بخش یکم
⬅️ بخش دوم
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
◀️ منابع👇🏻
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir
◀️ بخش سوم
البته ترجیح دولت در تامین مالی #بورس‌محور و کنار گذاشتن سازوکارهایی مثل فروش #اوراق_مشارکت دلایل دیگری نیز دارد. عدم استفاده از چنین روش‌های موفق و مطمئنی، این گمان را تقویت می‌کند که برخی در دولت صرفا به دنبال تامین مالی پروژه‌های #نیمه‌تمام و پوشش هزینه‌های جاری نیستند، بلکه یک اتفاق مشکوک و خطرناک‌تری را دنبال می‌کنند. [۸]
اتفاقی که در قالب عرضه‌ی #سهام شرکت‌ها و سازمان‌های بسیار مهم دولتی در حال وقوع است و سهام شرکت‌های مادر تخصصی که با وظیفه‌ی توسعه و #پیشرفت شکل گرفته‌اند، قرار است در بورس عرضه شوند. سوال کلیدی این است که در کجای دنیا سازمان‌هایی را که فلسفه‌ی وجودی آنها اهداف توسعه‌ای و حاکمیتی است واگذار می‌کنند؟ [۹]
عرضه‌ی سهام شرکت‌های بزرگی مثل #ایمیدرو و #ایدرو، که اخیرا اعلام شد قرار است در بورس عرضه بشوند، [۱۰] مثل سهام #شستا که در بورس عرضه شد، یک نمونه‌ی برای این جنس اقدامات است. سازمان‌ها و شرکت‌هایی که برای انجام وظایف مهم در حوزه‌ی #پیشرفت_صنعت و #تولید شکل گرفته‌اند و حکم #سرمایه‌های_ملی و #بین‌نسلی را دارند. در هیچ کجای دنیا دولت‌ها اجازه ندارند برای تامین نیازهای آنی و کوتاه‌مدت خودشان چنین سرمایه‌هایی را #خصوصی بکنند.
این درست است که #نفت سال‌ها به عنوان یک سرمایه‌ی بین‌نسلی و بلندمدت در کشور فروخته شده است اما فروش شرکت‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، فراتر از فروش نفت، حکم فروش چاه نفتی را دارد که نفت از آن استخراج می‌شود!
ایمیدرو، یعنی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، یک #ابرشرکتِ نگهدارنده‌ی شرکت‌های بزرگ است و هشت شرکت اصلی و پنجاه و پنج شرکت عملیاتی را در زیرمجموعه‌ی خود دارد.
اگر به شرکت‌های زیرمجموعه‌ی آن توجه شود نمونه‌های بزرگی مثل #فولاد_مبارکه اصفهان و #فولاد_خوزستان به چشم خواهد خورد. [۱۱] ابرشرکتی که نوزدهمین شرکت تولید #فولاد جهان محسوب می‌شود و ارزش روز این مجموعه دست‌کم چیزی در حدود 350 هزار میلیارد تومان، معادل 21 میلیارد دلار برآورد می‌شود. [۱۲]
در زیرمجموعه‌ی ایدرو نیز شرکت‌های بزرگی مثل #ایران_خودرو و #سایپا قرار دارند. طبق اعلام این سازمان ارزش آن تا سال 1388 بالغ بر 46 میلیارد دلار بوده است که با نرخ فعلی دلار ارزش آن معادل 782 هزار میلیارد تومان است. [۱۳]
با توجه به توضیحات فوق و #ثروت_انباشته بین‌نسلی موجود در این دو سازمان بزرگ، لازم است تا پیش از عرضه‌ی سهام این شرکت‌ها #تدبیر مناسبی اندیشیده شود.
ادامه دارد...
⬅️ بخش یکم
⬅️ بخش دوم
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
◀️ منابع👇🏻
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir
💢 کدام روش تامین مالی را انتخاب می‌کنیم؟
◀️ بخش چهارم
اگر دولت نپذیرد که از روش‌های تامین مالی بهتری مثل فروش #اوراق_مشارکت استفاده کند و بخواهد به هر نحو از #بورس استفاده کند باید به موضوع #انتقال_مالکیت این سرمایه‌های ملی توجه داشت. اینکه پس از عرضه‌ی این شرکت‌ها در بورس، مالکیت این سازمان‌های مهم به چه کسانی منتقل خواهد شد موضوع بسیار مهمی است.
آیا لفظ #مردم و #بخش_خصوصی به عنوان مالکان آینده، یک لفظ اطمینان بخش است؟ آیا موجودیت‌های ثروتمند و نامطمئن برای تملک عمده‌ی سهام این سازمان‌ها دندان تیز نخواهند کرد؟ خصوصا در شرایطی که تجربه‌ی تملک شرکت‌های مهمی مثل #هپکو توسط افراد نامطمئن و زمین خوردن این شرکت‌ها که رقبای ابرشرکت‌های بین‌المللی در تولید انواع #محصولات_استراتژیک هستند؛ امروز در مقابل چشمان همگان قرار دارد.
از این‌رو بایستی توجه داشت که برای جلوگیری از حراج این #سرمایه‌های_استراتژیک و از میان بردن خطر انتقال مالکیت آنها به #موجودیت‌های_نامطمئن و نااهل، #تدبیر لازم است.
بدون رودربایستی باید به این مسئله توجه شود که موجودیت‌هایی هستند که پول‌های زیادی در اختیار دارند و اگر هم پولی در اختیار نداشته باشند در چنین شرایطی بدشان نمی‌آید که منابع لازم را فراهم کنند و سهام شرکت‌هایی مثل #ایدرو و #ایمیدرو را تملک کنند. آن‌وقت ناگهان حاکمیت متوجه می‌شود که شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مادر تخصصی‌اش در اختیار افراد یا نهادهایی قرار گرفته که عدم مسئولیت‌پذیری آنها در بازه‌های مختلف در اقتصاد دیده شده است.
هر زمان شرایط اقتصادی دست‌خوش تحولات شده است این افراد و نهادها به جای اینکه وظیفه اصلی خودشان را انجام دهند با روش‌های #سفته‌بازانه به عرصه وارد شده و اوضاع را بدتر کرده‌اند. این موجودیت‌ها نه تنها عاقلانه عمل نکرد‌ه‌اند بلکه بعضا به عمد به ضرر منافع ملّی و استراتژیک کشور عمل کرده‌اند. شاید بانک‌های خصوصی، جزو بهترین و خوش‌بینانه‌ترین مثال‌هایی باشند که بتوان برای این موجودیت‌ها مثال آورد و قطعا می‌توان به سناریوهای بدبینانه‌تری هم فکر کرد.
برای تقریب به ذهن و آشنایی با یک نمونه از این تمهیدات، خوب است به طرح اقدام #دولت_چین در تملک سهام شرکت‌هایی توجه شود که پس از همه‌گیری ویروس #کرونا، در بازار سهام این کشور عرضه شدند. آمریکایی‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی خیلی تلاش داشتند تا با عرضه‌ی یکباره سهام این شرکت‌ها، هم برای شرایط بحرانی آینده آماده شوند و سهام خود را با بالاترین قیمت فروخته باشند، هم اینکه با عرضه‌ی یکباره، باعث افت سهام این شرکت‌ها در بازار سهام چین و ایجاد #بحران برای اقتصاد این کشور شوند.
اما دولت چین هم بیکار ننشست و با #هوشمندی و البته با چندین واسطه، افراد عمدتا غیر چینی را مامور کرد تا سهام شرکت‌ها را که قیمت پایینی هم داشتند بخرند و تهدید را به خوبی به فرصت بدل کردند. [14]، [15] برآورد‌ها نشان می‌دهد چین از این اقدام بیش از 2 تریلیون دلار سود برده باشد. حتی کار به این‌جا رسیده که نمایندگان پارلمان اروپا به دنبال این هستند که سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی را برای یک‌سال در اروپا ممنوع کنند، چرا که این شرکت‌ها از فرصت #رکود_اقتصادی دوران همه‌گیری کرونا در اروپا استفاده کرده‌اند و در حال خرید #سهام شرکت‌های بحران‌زده‌ی اروپایی هستند. [16]
در این میان نگاه سیاست‌مدار برجسته‌ی آلمانی آقای مانفرد وبر که رهبر فراکسیون حزب مردم اروپا را در پارلمان اروپا بر عهده دارد، قابل توجه است که اخیرا اعلام کرده است: «با طرح #ممنوعیت یک‌ساله‌ی #سرمایه‌گذاری #شرکت‌های_چینی در اروپا موافق است.» چرا که به گفته وی، «این شرکت‌ها که از حمایت دولت چین سود می‌برند می‌کوشند شرکت‌های اروپایی درگیر بحران کرونا را به #زیرقیمت خریداری کنند.» [17]
از این‌رو با عرضه‌ی سهام شرکت‌ها و سازمان‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، این احتمال جدی است که #فرصت‌طلبانی درست شبیه اقدام چین را در اروپا انجام دهند و در شرایطی که اوضاع اقتصادی دولت مناسب نیست و به دنبال #تامین_مالی کوتاه مدت خود است، سهام این شرکت‌ها و سازمان‌ها را تملک کنند.
ادامه دارد...
1️⃣ بخش یکم
2️⃣ بخش دوم
3️⃣ بخش سوم
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
◀️ منابع👇🏻
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir
◀️ بخش چهارم
اگر دولت نپذیرد که از روش‌های تامین مالی بهتری مثل فروش #اوراق_مشارکت استفاده کند و بخواهد به هر نحو از #بورس استفاده کند باید به موضوع #انتقال_مالکیت این سرمایه‌های ملی توجه داشت. اینکه پس از عرضه‌ی این شرکت‌ها در بورس، مالکیت این سازمان‌های مهم به چه کسانی منتقل خواهد شد موضوع بسیار مهمی است.
آیا لفظ #مردم و #بخش_خصوصی به عنوان مالکان آینده، یک لفظ اطمینان بخش است؟ آیا موجودیت‌های ثروتمند و نامطمئن برای تملک عمده‌ی سهام این سازمان‌ها دندان تیز نخواهند کرد؟ خصوصا در شرایطی که تجربه‌ی تملک شرکت‌های مهمی مثل #هپکو توسط افراد نامطمئن و زمین خوردن این شرکت‌ها که رقبای ابرشرکت‌های بین‌المللی در تولید انواع #محصولات_استراتژیک هستند؛ امروز در مقابل چشمان همگان قرار دارد.
از این‌رو بایستی توجه داشت که برای جلوگیری از حراج این #سرمایه‌های_استراتژیک و از میان بردن خطر انتقال مالکیت آنها به #موجودیت‌های_نامطمئن و نااهل، #تدبیر لازم است.
بدون رودربایستی باید به این مسئله توجه شود که موجودیت‌هایی هستند که پول‌های زیادی در اختیار دارند و اگر هم پولی در اختیار نداشته باشند در چنین شرایطی بدشان نمی‌آید که منابع لازم را فراهم کنند و سهام شرکت‌هایی مثل #ایدرو و #ایمیدرو را تملک کنند. آن‌وقت ناگهان حاکمیت متوجه می‌شود که شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ مادر تخصصی‌اش در اختیار افراد یا نهادهایی قرار گرفته که عدم مسئولیت‌پذیری آنها در بازه‌های مختلف در اقتصاد دیده شده است.
هر زمان شرایط اقتصادی دست‌خوش تحولات شده است این افراد و نهادها به جای اینکه وظیفه اصلی خودشان را انجام دهند با روش‌های #سفته‌بازانه به عرصه وارد شده و اوضاع را بدتر کرده‌اند. این موجودیت‌ها نه تنها عاقلانه عمل نکرد‌ه‌اند بلکه بعضا به عمد به ضرر منافع ملّی و استراتژیک کشور عمل کرده‌اند. شاید بانک‌های خصوصی، جزو بهترین و خوش‌بینانه‌ترین مثال‌هایی باشند که بتوان برای این موجودیت‌ها مثال آورد و قطعا می‌توان به سناریوهای بدبینانه‌تری هم فکر کرد.
برای تقریب به ذهن و آشنایی با یک نمونه از این تمهیدات، خوب است به طرح اقدام #دولت_چین در تملک سهام شرکت‌هایی توجه شود که پس از همه‌گیری ویروس #کرونا، در بازار سهام این کشور عرضه شدند. آمریکایی‌ها و سرمایه‌گذاران خارجی خیلی تلاش داشتند تا با عرضه‌ی یکباره سهام این شرکت‌ها، هم برای شرایط بحرانی آینده آماده شوند و سهام خود را با بالاترین قیمت فروخته باشند، هم اینکه با عرضه‌ی یکباره، باعث افت سهام این شرکت‌ها در بازار سهام چین و ایجاد #بحران برای اقتصاد این کشور شوند.
اما دولت چین هم بیکار ننشست و با #هوشمندی و البته با چندین واسطه، افراد عمدتا غیر چینی را مامور کرد تا سهام شرکت‌ها را که قیمت پایینی هم داشتند بخرند و تهدید را به خوبی به فرصت بدل کردند. [14]، [15] برآورد‌ها نشان می‌دهد چین از این اقدام بیش از 2 تریلیون دلار سود برده باشد. حتی کار به این‌جا رسیده که نمایندگان پارلمان اروپا به دنبال این هستند که سرمایه‌گذاری شرکت‌های چینی را برای یک‌سال در اروپا ممنوع کنند، چرا که این شرکت‌ها از فرصت #رکود_اقتصادی دوران همه‌گیری کرونا در اروپا استفاده کرده‌اند و در حال خرید #سهام شرکت‌های بحران‌زده‌ی اروپایی هستند. [16]
در این میان نگاه سیاست‌مدار برجسته‌ی آلمانی آقای مانفرد وبر که رهبر فراکسیون حزب مردم اروپا را در پارلمان اروپا بر عهده دارد، قابل توجه است که اخیرا اعلام کرده است: «با طرح #ممنوعیت یک‌ساله‌ی #سرمایه‌گذاری #شرکت‌های_چینی در اروپا موافق است.» چرا که به گفته وی، «این شرکت‌ها که از حمایت دولت چین سود می‌برند می‌کوشند شرکت‌های اروپایی درگیر بحران کرونا را به #زیرقیمت خریداری کنند.» [17]
از این‌رو با عرضه‌ی سهام شرکت‌ها و سازمان‌هایی مثل ایدرو و ایمیدرو، این احتمال جدی است که #فرصت‌طلبانی درست شبیه اقدام چین را در اروپا انجام دهند و در شرایطی که اوضاع اقتصادی دولت مناسب نیست و به دنبال #تامین_مالی کوتاه مدت خود است، سهام این شرکت‌ها و سازمان‌ها را تملک کنند.
ادامه دارد...
1️⃣ بخش یکم
2️⃣ بخش دوم
3️⃣ بخش سوم
🔸 تحلیلی از شرایط بورس در ایران
◀️ منابع👇🏻
🇮🇷 @Ammar_media | @Kadamaei_ir