Forwarded from 🔴 خوابگاه 85 🔴
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
این کلیپ تقدیم به تک تک شما عزیزان👌❤️
👅 @khabgah_85 👅
👅 @khabgah_85 👅
👅 @khabgah_85 👅
👅 @khabgah_85 👅
🔹به بهانه سالروز تولد یک اسطوره
راکِ ایرانی، «کورش یغمایی» و یک خشمِ ابدی...
بهمن بابازاده
🔻حوالی ساعت هشت دیشب بود که «کورش یغمایی» در کانال شخصی خود با انتشار فتوکلیپی از تصاویر جدید به همراه سگش، نوشت: «دیروز همسرم این عکسها را با زور و اجبار از من و این توله نجیب زاده «آلفا یغمایی» برای تدارک امروز {تولدش} گرفته است.»
و چند علامت تعجب و چند استیکر خنده و لبخند که مثلا قرار است به ما یادآوری کند که بپذیریم حال همه ما خوب است... آدمیزاد است و گاهی از سر استیصال دست‌به دامن طنز میشود.
تولدتان خیلی مبارک آقای کورش یغمایی اما... این یادداشت پر از خشم است.
🔻در تاریخ موسیقی ایران چند بار می شود که یک هنرمند ایرانی جزو «پنجاه راکِر برتر جهان» قرار بگیرد؟ یا چند اثر یا آلبوم بوده که مثلا مجله «رولینگ استون» در ستایش آن بنویسد؟ یا آلبومی که «بیلبورد» را مجاب به گفتگوی تفصیلی با یک هنرمند در خاورمیانه کند؟ بعد تیتر این گفتگو در صفحه اولش درج شود که: «چه کسی کورش یغمایی را کُشت؟!».
یا پخش شاهکاری به نام «گل یخ» در تیتراژ سریال «آمریکای کوچک» از «اپل تی‌وی» مگر اتفاق کوچکی ست که به این راحتی ها از آن بگذریم و برای «پدر راک ایران» هورا نکشیم؟
بعد تند و تند متن خبر را تایپ کنیم و برای همه بفرستیم و گیر سه پیچ که این خبر باید به میزان بزرگی پخش و درج شود.
ولی خودش دیگر دل و دماغ خوشحالی کردن هم ندارد. از وقتی رفیق و همکلاسی و ترانه سرای «گل یخ» را از دست داد، تنهاتر شده و دیگر کمتر در کافه های شلوغ اطراف «لیلاکوه» در لنگرود آفتابی می شود. کمتر کسی هست که با آن مرد که همیشه عینک آفتابی میزند، عکس یادگاری نداشته باشد.
🔻از آذر ماه دو سال پیش بود که موسیقی راک در ایران رسما ممنوع شد. جشنواره «موسیقی و آزادی» در سال 97، قرار بود میزبان 16 گروه راک و هارد راک در سالن برج آزادی باشد. اما تنها دو گروه شهریار مسرور و مدار اجرایشان روی صحنه رفت و بلافاصله اعلام شد این جشنواره لغو شده و ۱۴ گروه باقی مانده روی صحنه نخواهند رفت. همان مباحث احمقانه «شیطان پرستی» و مزخرفاتی از این دست که من نمیدانم تخمِ لق این خزعبلات را چه کسی در مغز ما پاشیده.
این پارادوکس زمانی احمقانه تر به نظر می رسد که تولد اسطوره راک ایران کورش یغمایی هم در آذر ماه است و تلاقی این دو اتفاق، همان سال هم خبرساز شد.
با پیگیری خبرنگاران و فعالین این حوزه جمله حیرت آوری از سوی روابط عمومی دفتر موسیقی منتشر شد که: «تمام اجراهای راک و حتی «مشکوک به راک» تا اطلاع ثانوی اجازه برگزاری کنسرت و نشر آثارشان را ندارند!»
ساعت ها به این جمله داخل گیومه «مشکوک به راک» خیره شدم و به تفسیرهای احتمالی بعدی از آن فکر می کردم و عصبانی بودم. این یک خشمِ ابدی ست...
🔻آرتیست‌های راک افسرده و افسرده‌تر شده‌اند و برخی رفته و برخی هم مانده‌اند و می‌جنگند و پیرتر می‌شوند. بلاتکلیفی هنرمندان «نامتعارف» موسیقی در ایران، مرزهای جدیدی را در حال رد کردن است.
کورش یغمایی سالهاست جواب هیچ خبرنگاری را نمیدهد. حتی آخرین بار که برای پیگیری مجوز آلبومش در سال 94 به دفتر موسیقی رفت هیچکدام از کارمندان او را نشناختند و او با خشم در را کوبید و رفت. پسرش «کاوه یغمایی» در یک آبروریزی تاریخی یک روز قبل از نخستین کنسرتش در جشنواره موسیقی فجر در یک نشست خبری فوری همه عواقب لغو کنسرتش را گردن گرفت و در کلمه به کلمه حرفهایش در آن صبح عجیب، اندوه و تحقیری باورنکردنی را تحمل کرد. شهرام شعرباف با همه خاطراتش از «اوهام» بزرگ، با افسردگی شدید همراه شده و فرشاد رمضانی و فرشید اعرابی هم ناامید و درمانده. در این بین رضا یزدانی و کاوه آفاق هم مجبورند برچسب ننگین «پاپ – راک» را روی آثار خود بزنند تا بتوانند کار کنند و این چراغ را روشن نگه دارند. برچسبی که همکارانشان مدعی اند اگر نهایت ویرانی نباشد، قطعا ابتدای ویرانی ست...
🔻امروز «کورش یغمایی» وارد 75 سالگی اش شد. اسطوره بی رقیب راک ایرانی که بی شک تکرار نشدنی ست. او 17 سال تمام ممنوعیت را چشید و بعد از یک دوره کوتاه، باز هم دروضعیتی نامشخص و تلخ به سر میبرد. در 75 سالگی، هنوز کارهای جدیدش را ضبط و آرشیو می کند. امیدوار است اما هنوز یک تلخی و بلاتکلیفی بزرگی در حرفهایش موج می زند. همان هایی که در آخرین گفتگوی رسمی خود با «بیلبورد» برزبان آورده:
« به نظرم کمتر مردی است که تاب و تحمل خاموش شدن (صدای) کارش و وارونه شدن رویا (آرزوها)یش را داشته باشد. در هیچ کلامی نمی گنجد. در این دوران بعضی از آهنگ هایم را با کاست ضبط کردم. خنده دار بود ولی من انجامش دادم. یک پرنده دست آموز خانگی هم که مجاز به پرواز نباشد، با گذشت زمان، پرواز را فراموش می کند. گرچه پرواز بخش جدانشدنی پرنده است و پرنده بدون پرواز پرونده نیست...»
@bahman_babazadeh
راکِ ایرانی، «کورش یغمایی» و یک خشمِ ابدی...
بهمن بابازاده
🔻حوالی ساعت هشت دیشب بود که «کورش یغمایی» در کانال شخصی خود با انتشار فتوکلیپی از تصاویر جدید به همراه سگش، نوشت: «دیروز همسرم این عکسها را با زور و اجبار از من و این توله نجیب زاده «آلفا یغمایی» برای تدارک امروز {تولدش} گرفته است.»
و چند علامت تعجب و چند استیکر خنده و لبخند که مثلا قرار است به ما یادآوری کند که بپذیریم حال همه ما خوب است... آدمیزاد است و گاهی از سر استیصال دست‌به دامن طنز میشود.
تولدتان خیلی مبارک آقای کورش یغمایی اما... این یادداشت پر از خشم است.
🔻در تاریخ موسیقی ایران چند بار می شود که یک هنرمند ایرانی جزو «پنجاه راکِر برتر جهان» قرار بگیرد؟ یا چند اثر یا آلبوم بوده که مثلا مجله «رولینگ استون» در ستایش آن بنویسد؟ یا آلبومی که «بیلبورد» را مجاب به گفتگوی تفصیلی با یک هنرمند در خاورمیانه کند؟ بعد تیتر این گفتگو در صفحه اولش درج شود که: «چه کسی کورش یغمایی را کُشت؟!».
یا پخش شاهکاری به نام «گل یخ» در تیتراژ سریال «آمریکای کوچک» از «اپل تی‌وی» مگر اتفاق کوچکی ست که به این راحتی ها از آن بگذریم و برای «پدر راک ایران» هورا نکشیم؟
بعد تند و تند متن خبر را تایپ کنیم و برای همه بفرستیم و گیر سه پیچ که این خبر باید به میزان بزرگی پخش و درج شود.
ولی خودش دیگر دل و دماغ خوشحالی کردن هم ندارد. از وقتی رفیق و همکلاسی و ترانه سرای «گل یخ» را از دست داد، تنهاتر شده و دیگر کمتر در کافه های شلوغ اطراف «لیلاکوه» در لنگرود آفتابی می شود. کمتر کسی هست که با آن مرد که همیشه عینک آفتابی میزند، عکس یادگاری نداشته باشد.
🔻از آذر ماه دو سال پیش بود که موسیقی راک در ایران رسما ممنوع شد. جشنواره «موسیقی و آزادی» در سال 97، قرار بود میزبان 16 گروه راک و هارد راک در سالن برج آزادی باشد. اما تنها دو گروه شهریار مسرور و مدار اجرایشان روی صحنه رفت و بلافاصله اعلام شد این جشنواره لغو شده و ۱۴ گروه باقی مانده روی صحنه نخواهند رفت. همان مباحث احمقانه «شیطان پرستی» و مزخرفاتی از این دست که من نمیدانم تخمِ لق این خزعبلات را چه کسی در مغز ما پاشیده.
این پارادوکس زمانی احمقانه تر به نظر می رسد که تولد اسطوره راک ایران کورش یغمایی هم در آذر ماه است و تلاقی این دو اتفاق، همان سال هم خبرساز شد.
با پیگیری خبرنگاران و فعالین این حوزه جمله حیرت آوری از سوی روابط عمومی دفتر موسیقی منتشر شد که: «تمام اجراهای راک و حتی «مشکوک به راک» تا اطلاع ثانوی اجازه برگزاری کنسرت و نشر آثارشان را ندارند!»
ساعت ها به این جمله داخل گیومه «مشکوک به راک» خیره شدم و به تفسیرهای احتمالی بعدی از آن فکر می کردم و عصبانی بودم. این یک خشمِ ابدی ست...
🔻آرتیست‌های راک افسرده و افسرده‌تر شده‌اند و برخی رفته و برخی هم مانده‌اند و می‌جنگند و پیرتر می‌شوند. بلاتکلیفی هنرمندان «نامتعارف» موسیقی در ایران، مرزهای جدیدی را در حال رد کردن است.
کورش یغمایی سالهاست جواب هیچ خبرنگاری را نمیدهد. حتی آخرین بار که برای پیگیری مجوز آلبومش در سال 94 به دفتر موسیقی رفت هیچکدام از کارمندان او را نشناختند و او با خشم در را کوبید و رفت. پسرش «کاوه یغمایی» در یک آبروریزی تاریخی یک روز قبل از نخستین کنسرتش در جشنواره موسیقی فجر در یک نشست خبری فوری همه عواقب لغو کنسرتش را گردن گرفت و در کلمه به کلمه حرفهایش در آن صبح عجیب، اندوه و تحقیری باورنکردنی را تحمل کرد. شهرام شعرباف با همه خاطراتش از «اوهام» بزرگ، با افسردگی شدید همراه شده و فرشاد رمضانی و فرشید اعرابی هم ناامید و درمانده. در این بین رضا یزدانی و کاوه آفاق هم مجبورند برچسب ننگین «پاپ – راک» را روی آثار خود بزنند تا بتوانند کار کنند و این چراغ را روشن نگه دارند. برچسبی که همکارانشان مدعی اند اگر نهایت ویرانی نباشد، قطعا ابتدای ویرانی ست...
🔻امروز «کورش یغمایی» وارد 75 سالگی اش شد. اسطوره بی رقیب راک ایرانی که بی شک تکرار نشدنی ست. او 17 سال تمام ممنوعیت را چشید و بعد از یک دوره کوتاه، باز هم دروضعیتی نامشخص و تلخ به سر میبرد. در 75 سالگی، هنوز کارهای جدیدش را ضبط و آرشیو می کند. امیدوار است اما هنوز یک تلخی و بلاتکلیفی بزرگی در حرفهایش موج می زند. همان هایی که در آخرین گفتگوی رسمی خود با «بیلبورد» برزبان آورده:
« به نظرم کمتر مردی است که تاب و تحمل خاموش شدن (صدای) کارش و وارونه شدن رویا (آرزوها)یش را داشته باشد. در هیچ کلامی نمی گنجد. در این دوران بعضی از آهنگ هایم را با کاست ضبط کردم. خنده دار بود ولی من انجامش دادم. یک پرنده دست آموز خانگی هم که مجاز به پرواز نباشد، با گذشت زمان، پرواز را فراموش می کند. گرچه پرواز بخش جدانشدنی پرنده است و پرنده بدون پرواز پرونده نیست...»
@bahman_babazadeh
نوستالژی... 💫💫💫صدای آقای رضا معین برای من سرار خاطره هست جزو خوانندگانی هستن که از دوران کودکی تا الان تونستن برای من و مخاطبین خودشون خاطره بسازن و بسیار هم موفق بودن در این امر.. براشون آرزوی سلامتی و طول عمر میکنم..🙏
Forwarded from Amir Molaei Music
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
موزیک ویدئو "اصرار" از امیر مولایی
@AmirMolaeiMusic
@AmirMolaeiMusic
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
از این ناراحتم که اشتباهات زیادی نداشتم
فقط یک اشتباه
و تمام اشتباهم دل سپردن بود...
صبح بارونی و برفی و آفتابی همتون به خیر 😍😍😍🌹
فقط یک اشتباه
و تمام اشتباهم دل سپردن بود...
صبح بارونی و برفی و آفتابی همتون به خیر 😍😍😍🌹
Az To Che Penhoon
Amir Molaei
موزیک "از تو چه پنهون" از "امیر مولایی" منتشر شد.
https://t.me/AmirMolaeiMusic
https://t.me/AmirMolaeiMusic