#maktub

Niyyat qildim...
Qizlarim boʻlsa,xonasining eshigiga shunaqa bir qogʻoz
yopishtirib qoʻyamiz.

"Tinchlik saqlang,ovozingizni
koʻtarmang.Bu xonada qoriyalar bor.
Kirishdan avval taqilating,kirayotganda oʻng oyoq bilan "Bismillah" deya kiring".

Juda uzun boʻldi-yu ha mayli,oʻsha paytda qisqaroq va mazmunlirogʻini toparmiz.
Muhimi, niyat.

Boʻlajak qoriyalarim oʻqishni oʻrganishganida, oʻzlari u gaplarni oʻqishini va bizdan "qoriyalar kimlar"?deb soʻrashini xohlayman..

"Men ham qoriyamanmi"?
deyishini bu nomdan faxrlanib
suyunganidan Qu'ronini quchishini, Qu'ronini yanada koʻproq muhabbat bilan oʻqib yod olishini istayman..

"Qoriyalar xonasi"..
"Qoriylar xonasi"..
In Shaa Alloh, uyimizda jannatdan bir bogʻcha boʻladi.😊

Duo qilib turila

Hayotga bir marta kelasan - ibodatlaringni o’tkazib yubormasliging kerak.

Hayotga bir marta kelasan- ko’proq yaxshilik qilib qolishing kerak.

Hayotga bir marta kelasan- ilm olib qolishing kerak.

Hayotga bir marta kelasan- ota onanga yaxshilik qilishga ulgurib qolishing kerak.

Hayotga bir marta kelasan- iymon halovatini totib ko’rishing kerak.

Hayotga bir marta kelasan…

Ba’zida hayotingdagi eng katta muammo - nima xohlashingni bilolmaslikdir

Qadarga iymon keltirmagan qalbning ichida doimo norozilik hissi yashaydi.
Nega mening hayotim bunday? Nega aynan men?..

Bu savollar odamni ichidan yemiradi. Zero, qismatga ishonmaydigan inson har bir holatni nazorat qilishga urinadi, lekin hayot bizga hamma narsani nazorat qilish imkonini bermaydi.

Qachonki, inson:
"Robbim menga nima bergan bo‘lsa unda hikmat bor" deb ayta olsa, shu ondan boshlab qalbi yengillashadi.

#iqtibos

"Rost bilan yolg'onning o'rtasi — to'rt enlik", degan gap bor. Qiziq, nega endi o'z emas, ko'p emas, to'rt enlik? Gap shundaki, ko'z bilan quloqning orasi — to'rt enlik ekan. Eshitganingga emas, ko'rganingga ishon... Maqsad — shu.

O'tkir Hoshimov

Vaqt o'tishi bilan shuni tushunib yetasanki, yagona boylik – bu ota-onang sog'lig'i, hayotingda seni sevuvchi insonlarning mavjud bo'lishi, sayohatlar va sevimli ishing bilan shug‘ullanish imkoniyatidir.

Oldin o’zim ham qachonlardir dunyoga “pushti ko’zoynaklar” orqali qaraganman. Hozir dunyoga shunaqa qaraydiganlarga : ey ko’zingni och hayot sen o’ylagandek emas “ degim keladi.
Ayniqsa o’zimdan yoshlarga.

Lekin bir narsa aniq. Men o’zim ham shu etap dan o’tganman. Demak ularni ham qachondir pushti ko’zoynaklarini sindirishadi. Men hozir qancha gapirsam ham foydasiz.

Xulosam shuki:
Inson qachon o’zi haqiqatni anglasa ( boshqalar aytgani uchun emas) shundagina haqiqatga ishonar ekan.

Makka do'konlaridan har kuni senga gul olip kiraman in shaa Allah 🫀

Bir yer ostida uzun va tor yo‘lakdan kiriladigan g‘or bo'ladi. Bu g‘or ichida tug‘ilganidan beri zanjirband holda yashayotgan odamlar bo'ladi. Ular bolaligidan beri qo‘l-oyoqlari hamda bo‘yinlari qattiq bog‘langan, shuning uchun orqalariga qaray olmaydi, faqat oldilaridagi devorni ko‘rishadi. Ular uchun butun umr mana shu devor — borliqning yagona manzarasi.

Ularning orqa tomonida baland joyda katta olov yonib turadi. Olov bilan zanjirband odamlar orasida esa tor yo‘lak bor; bu yo‘lakdan odamlarga o‘xshash soyalar ko‘rinishi uchun turli buyumlarni, hayvonlarga o‘xshash shakllarni yoki buyum maketlarini ko‘targan odamlar yurib o‘tadi. Ularning qo‘llaridagi narsalar devorga aks qiladi.

Zanjirband odamlar esa hayotlari davomida faqat shu soyalarni ko‘rib kelishgan. Ular hech qachon asl buyumlarni ko‘rishmagan, olovni ham, buyum ko‘targan odamlami ham bilishmaydi. Shuning uchun ular ko‘rgan soyalarni rost haqiqat deb o‘ylashadi. Soyalarning o‘zgarishi, tovushlar, jaranglar — ular uchun borliq shu.

Bir kuni shu odamlardan biri zanjirdan bo‘shatiladi. Avvaliga u og‘riq bilan qimirlaydi, boshini buradi, orqasiga qaraydi. Birdaniga ko‘zi olov nuridan qamashtirilib, hech narsani ko‘ra olmay qoladi. U devordagi soyalar emas, balki ularni paydo qilayotgan narsalar borligini ko‘rib hayratga tushadi. Avval ko‘rgan narsalari haqiqiy emasligini tushunishga qiynaladi, chunki bunga umri davomida ishonib kelgan.

U oz-ozdan o‘rganib, olovning o‘zini, buyumlarning haqiqiy shaklini ko‘ra boshlaydi. Bu jarayon unga og‘ir bo‘ladi: ko‘zlari achishadi, ongida chalkashlik paydo bo‘ladi. Ammo asta-sekin u tushunadi: devordagi soyalar — asl narsalarning ko‘lankasi xolos.

Shundan so‘ng uni g‘ordan tashqariga olib chiqishadi. Bo‘sh, yorqin osmon ostiga chiqqanda uning ko‘zlari butunlay qamashadi; u hech narsani ko‘ra olmaydi, hatto joyida qoqilib ketadi. Keyin asta-sekin qorong‘ulikdan chiqqan odam singari ko‘zi yorug‘likka o‘rganadi. Avval soyalarni, keyin suvdagi akslarni, so‘ngra daraxtlar, odamlar, tog‘lar va hayvonlarni ko‘ra boshlaydi. Uning qarashlari asta-sekin yuqoriga ko‘tarilib, nihoyat u Quyoshni ko‘radi.

U Quyoshni ko‘rib tushunadi: mana shu nur — g‘ordagi soyalarni ham, odamlarni ham, butun hayotni ko‘rinarli qilayotgan manba. Haqiqat — g‘or tashqarisidagi dunyo ekan.

Shunda u g‘ordagi sobiq do‘stlarini eslaydi. Ular hali ham soyalarni haqiqat deb o‘ylab yashashmoqda. Uning ko‘ngli eziladi va u g‘orga qaytib, ularga haqiqiy dunyo haqida aytib berishga qaror qiladi.

Ammo g‘orning qorong‘iligiga qaytganda uning ko‘zlari yana moslasha olmaydi; u soyalarni avvalgiday tez ilg‘ay olmaydi. Buni ko‘rgan zanjirband odamlar uni masxara qilishadi:

— Ko‘zing buzilib qaytibsan! Tashqariga chiqqaning seni nobud qilgan! — deyishadi.

Agar kimdir ularni zanjirdan ozod qilishga urinsa, ular buni yomonlik deb o‘ylab, qarshilik qiladilar. Hatto, Aflotunning aytishicha, ular bunday odamni o‘ldirishga ham tayyor bo‘lishadi — chunki ularning nazarida “soyalar dunyosi” yagona haqiqatdir.

Aflotunning "G'or" masali

#iqtibos

Haqiqat ko‘pincha yolg‘izlikka olib boradi, ammo yolg‘izlik yolg‘ondan afzal.

Platon

Har yanvar bizga orzularni ko'rsatadi, har dekabr esa haqiqatni.

#challange
Oʻzimni umrimni qotili oʻzim,
Yillar oʻtganini ilgʻamas koʻzim,
Bazan savol beraman oʻzimga oʻzim,
Raqib boʻlib qoldimmi oʻzimga oʻzim.

urinib koʻring👇