من همیشه از اون آدم هایی بودم که محبت میکردم ، نه چشم بسته !
ولی ته حرفام ، کارام ،فکرایی که تو سرم بود ، همش محبت بود.هیچ وقت بد نمیدونستمش و فکر میکردم یه ویژگی خوبه که من رو از بقیه متمایز میکنه.
روزها که بیشتر گذشت بین روزای جوونی با پروسه ی بزرگ شدن روبه رو شدم. تو دنیای آدم بزرگ ها اونایی که چشم بسته محبت میکردن ، تو ۹۰ درصد مواقع بازنده بودن! وقتی با این دنیا مواجه شدم ، مجبور شدم ، حد و مرز تعیین کنم تا به بهای محبت قلبم ، آخر داستان بازنده نباشم. همیشه از سیاست تو رفتارم متنفر بودم ، اما بزرگ که میشی میفهمی ، حد و مرزه که زندگیت رو میبره جلو! آدم های همیشه مهربون تهش نادیده گرفته میشن، دلسرد میشن ، تنها میشن و بی ذوق میشن نسبت به این روزای زندگی!
یهو به خودشون میان میبینن همه ی آدم ها لیاقت واقعی خوب بودن رو ندارن…! یکی زود متوجه میشه ، یکی دیر! ولی تو بدون محبت هم حد و اندازه داره ، اون آدم همیشه خوبه نباش، گاهی محبت بی حد و مرز آدم ها رو هار میکنه، تهش هم خودت مقصر میشی برای هزار و یک کار نکرده …

@Al_matnnab

قبلنا تو بحث کردن با ادما خیلی جسورتر بودم ،
بی پروا تر، پر انرژی تر.
بعدها فهمیدم به از دست رفتن ارامشم نمی ارزه.

اینکه تو بخوای به کسی که کل تلاششو میکنه متوجه نشه بفهمونی که این چیزی که میگی اشتباهه؟
یه بار نشستم گفتم فهمیدن و نفهمیدنشون چه تاثیری تو کیفیت زندگی من داره؟ دیدم هیچی.

برای همین مهم نیست که حق دارن یا ندارن،
راجبه چه چیزی راست میگن یا نه.
مهم نیست کدوم عقیده و حرف و نظرشون طبق میل من هست یانه...

در هر صورت من جوابم به تمامِ حرفها و اظهارنظرها فقط یک جمله‌ست:
«بله حق با شماست»
تا خودم رو از جهنم خود بزرگ بینی و خود همه چی بلد بودنشون بیرون بکشم.
@Al_matnnab

گاهی اوقات قوی بودن در ادامه دادن نیست در دست کشیدنه. آدم باید بلد باشه کجا متوقف بشه، کی دیگه بیشتر تلاش نکنه، کی دیگه نخواد چیزی رو درست کنه. ما همیشه یاد گرفتیم که صبر کنیم، بجنگیم، طاقت بیاریم اما یاد نگرفتیم که گاهی باید بپذیریم که تموم شده؛ که ادامه دادن بعضی مسیرها فقط خستگیه، فقط فرسوده شدنه. از یه جایی به بعد، تلاش برای نگه داشتن یه سری چیزها، هدر دادن خودته.

@Al_matnnab

تضاد تلخ جوانی ما..
یک میلیارد آنقدر کم است که نمیتوان با آن یک آپارتمان نقلی خرید، و آنقدر زیاد است که ۳۰ سال هم نمیتوان پس‌اندازش کرد!

@Al_matnnab

ری اکشن ها ضعیفه دوست ندارید متن هامو🥺🚶‍♀

می خواهم به اتفاقاتِ خوبِ نیفتاده ، اعتماد کنم
و ایمان داشته باشم که یکی از همین روزها خواهند افتاد
درست لابلای مشغله هایی که از سر و کولِ روزمرگی هایم بالا می روند ،
در دلِ نگرانی هایی که حوالیِ باورهایِ من ، جا خوش کرده اند ،
و در اعماقِ خستگی هایِ مفرط و تکراری ام ...
اتفاقاتِ خوب ، خواهند افتاد
و من دوباره شبیهِ کودکی ام ؛
لبخند خواهم زد ...
@Al_matnnab

وقتی آدم یک نفر را دوست دارد، ترس‌های جدیدی پیدا می‌شوند که قبل از آن آدم از آن‌ها بی‌خبر بوده است.

@Al_matnnab

سکوت بدترین نسخه از منه که میتونید داشته باشه.

@Al_matnnab

‌ ‌ ‌‌
‏چیزی که دشمنت نباید بدونه رو
‏به رفیقت نگو ...

@Al_matnnab

داستان و از اول تعریف کنید، نه از جایی که تحملم تموم شد و شبیه خودتون شدم.

@Al_matnnab

انتخابت درسته اگه...
کنارش خود واقعیت هستی و ترسی
از قضاوت شدن نداری و نیازی نیست
که نقش بازی کنی و تورو همینطور که
هستی دوست داره
وقتی کنارش هستی احساس آرامش داری
و خیالت راحته که هرجا و در هر شرایطی
به متعهده
از نقاط ضعفت سواستفاده نمیکنه
و اگه مسئله یا مشکلی باشه بجای
سر کوفت زدن از راه منطقی موضوع رو
حل میکنه.

@Al_matnnab

دروغ چرا؛
دلم نمیخواست تنهایی از پس همه چیز بر بیام...
@Al_matnnab

‌
"غــــم " به عقب نگاه میکنه
"نگرانـــی" به اطراف نگاه میندازه
و" ایمــــان" نگاهش رو به بالاست...
‌
@Al_matnnab

یه روزی
میرسه
که نه تنها دیگه عاشق نمیشی
بلکه عشق دیگران به خودت رو هم باور نمیکنی ...!

@Al_matnnab

هم خودتون چهارچوب داشته باشين و هم با آدم‌هایی بپرید که چهارچوب و خط قرمز دارن،
آدم بی در و پیکر خیلی خطرناکه.

@Al_matnnab

من …
از واژه‌هایی که سبک‌وار، جای مفاهیم عمیق نشسته‌اند بیزارم
از «رل» و «اکس» و «کراش» که عشق را تقلیل داده‌اند به بازی‌های زبانی بی‌ریشه بیزارم
از آهنگ‌هایی که پوچ‌اند، اما بلند پخش می‌شوند بیزارم
و از جشن‌هایی که بیشتر تقلیدی‌اند تا اصیل؛
جشن طلاق، جشن تعیین جنسیت… نه چون شادی بد است،
چون مفهوم‌ها گم شده‌است بیزارم .


از نگاه‌هایی که سنت را دشمن می‌بینند،
«درحالی‌که ریشه‌اند، نه زنجیر».
از مدرنیته‌ای که گاه، به جای آزادی، بی‌مرزی می‌آورد؛
از زن‌هایی که زن‌بودن را فراموش کرده‌اند
و از مردهایی که مردانگی را گم کرده‌اند.
…
از روابطی که نه امنیت دارند، نه حرمت بیزارم .
از بی‌غیرتیِ تدریجیِ مردان…
و از بی‌حیایی‌ای زنان که نام جسارت بر خود گذاشته اند بیزارم .

من، با افتخار، ایستاده‌ام کنار مرزهایم.
نه برای محدود کردن زندگی،
بلکه برای معنا دادن به آن.

من از ابتذال متنفرم،

چون هنوز به شأن آدمی ایمان دارم.
و به عشقی که بی‌نام و نشان نمی‌ماند،
و به زنی که زن است، با غرور،
و مردی که ستون است، نه آقا بالاسر، ایمان دارم.


@Al_matnnab

مردى كه سقوط كرده بود فرياد زد:
نترسيد، اگر چه افتاده‌ام ولی چيزى نبود.
الان راحت هستم،
قبل از سقوط با خودم مى‌گفتم
اگر سقوط كنم چه خواهم كرد؟
و اضطرابِ من پايانى نداشت،
اما حالا آرام گرفته‌ام.
اگر شما هم مى‌خواهيد آرام بگيريد
فورا سقوط كنيد!

‏

@Al_matnnab

میدونستی پروانه ها نمیتونن بالهاشون رو ببینن؟
ولی ما آدما میتونیم ببینیم چقدر خوشگلن...
شاید توهم یک پروانه ای،
یک انسان فوق العاده،
فقط خودت نمیتونی ببینیش...

@Al_matnnab

‏خیلی از ما بعد از یکسری آسیب های تکراری
ممکنه که دیگه اون آدم سابق نشیم
شاید به ظاهر رشد یا حتی پیشرفت کنیم
ولی ممکنه شور و شوق مون از بین بره
درد همیشه سازنده نیست
گاهی اونقدر قدرت تخریبش زیاده که
زندگی کردن، امیدوار بودن و خوشبین بودن رو
ممکنه تا مدت ها ازت بگیره…

@Al_matnnab

اینکه دیگه آدم قبل نیستم هر روز بیشتر بهم ثابت میشه! هر روز بعد هر اتفاق ، یه فریم از خودمو میبینم و یهو به خودم میگم عع، این چه قدر من نیستم!
دیگه تلاش برای  متقاعد کردن کسی ندارم !
سریع حق رو به آدما میدم تا فقط اون بحث تموم شه ، بیخیال شدم و به اتفاق افتادن  خیلی از اتفاق ها هیچ اصراری ندارم!
خیلی از معاشرت ها رو سطحی میبینم و آدم های محدودی رو برای وقت گذروندن انتخاب میکنم.
به راحتی اونقدر عمیق ناراحت نمیشم و حتی به ناراحتی خودمم بی تفاوتم! چون حس میکنم زندگی اونقدر کوتاهه که وقتی برای ناراحت موندن و ادامه دار شدنه اون غم نداره!
تو ذهنم با کسی جز خودم رقابت نمیکنم ، چون حس میکنم رقیب اصلی روزایی که باید خودم از پس این زندگی بربیام خودمم…
برای بودنم و خواسته شدنم هیچ اصراری ندارم ،
شاید خیلی حرف برای گفتن داشته باشم ، اما ترجیح میدم هر حرفی رو هر جایی نزنم…..
خلاصه که نمیدونم بعد از بیست و چند سالگی ، ولی یه روز از خواب پا میشی و ، یهو میبینی چه قدر دیگه اون آدم قبل نیستی….

@Al_matnnab