گشاده‌روی‌تر از سینه کریمانیم
اگر زِ خویش به تنگی، درآ به عالم ما
#صائب_تبریزی

قسمتِ ما چون کمان از صید خود خمیازه‌ای است
هر چه داریم از برای دیگران داریم ما ...
#صائب‌_تبریزی

نیست جز پاکیِ دامن، گُنَه‌ام، چون مَهِ مصر
کو عزیزی که بُرون آوَرَد از بَند، مرا؟
#صائب‌_تبریزی

عاشق به ساده‌لوحیِ ما نیست در جهان
کز وعده‌ی تو دل به وفا بسته‌ایم ما ...
#صائب_تبریزی

شیرین کلامیِ ما کاری که کرد با ما
چون خوابِ صبح ما را در دیده‌ها گران کرد
#صائب‌_تبریزی

نیَم ثابت‌قدم در کفر و ایمان از دو رنگیها
گهی بیت‌الحرامِ خویش و گه بتخانه خویشم
#صائب_تبریزی

حیاتِ جاودان بی‌دوستان مرگی‌ست پابرجا ...
#صائب

دو‌ دولت است که یکبار آرزو دارم
تو در کنارِ من و شرم از میان رفته
#صائب‌_تبریزی

تا چند در لباس توان کرد عرض حال؟
یک رَه به خلوتم به ته پیرهن درآ ...
#صائب‌_تبریزی

دوش آن نامهربان احوالِ ما پرسید و رفت
صد سخن سر کرد، اما یک سخن نشنید و رفت
#صائب_تبریزی

🏴
#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
در طریق عشق هر جا می‌گذاری پا، سرست
موج این وادی رگِ جان، ریگ این صحرا سرست
#صائب_تبریزی

کدام آتش‌زبان کرد این دعا در حقِ من یارب
که دامن هر که را سوزد، مرا آتش به جان گیرد
#صائب‌_تبریزی

پیش از خزان به خاک فشاندم بهارِ خویش
مردان به دیگری نگذارند کارِ خویش ...
#صائب‌_تبریزی

نتوان گرفت کام به بیداری از لبش
دستی که مَحرمِ رگِ خوابش شَوَم کجاست؟
#صائب_تبریزی

ما به این ده روزه عمر از زندگی سیر آمدیم
خضر چون تن داد، حیرانم، به عمر جاودان؟
#صائب_تبریزی

واسوختگی شیوهٔ ما نیست، وگرنه
از یک سخن سرد، دلِ ناز توان سوخت
#صائب‌_تبریزی

عشقم چنان ربود که دنیا و آخرت
افتاد چون دو قطرهٔ اشک از نظر مرا
#صائب‌_تبریزی

غبارِ غم زِ دلِ خلق شستن آسان نیست
شکایت از دهنِ تلخ چون شراب مکن
#صائب_تبریزی

از حوادث هر که را سنگی به مینا می‌خورد
از دل خونگرم ما آواز می‌آید برون ...
#صائب‌_تبریزی