تویی که عزّت ما می‌بری به کم‌محلی
وگرنه خواری عشقت هلاکِ صحبت ماست
#وحشی_بافقی

چو حدیث من برآید کُند آنچنان تغافل
که مگر به عمر خویشم نشینده نام هرگز
#وحشی_بافقی

رقیبان صد سخن گویند و یک‌یک را کُنی تحسین
چو من یک حرف گویم ، گوییم بسیار می‌گویی
#وحشی_بافقی

ما را به دست رشک مَده خود بکش به جور
اینست از مروّت تو التماس ما ...
#وحشی_بافقی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
یاقوت تشنگی شِکند از چه گشت خشک
آن لب که یک ترشّح از او چشمهٔ بقاست
#وحشی_بافقی

میان عاشق و معشوق یک کرشمه بس است
بیانِ حال به کام و زبان نمی‌باشد ...
#وحشی_بافقی

خوش آن غرور که وام دو صد جوابِ سلام
به یک کرشمهٔ ابرو اَدا تواند کرد ...
#وحشی_بافقی

زِ اشک ناامیدی کاش ای دل کور می‌گشتی
که این‌سان غیر را پهلوی او هرگز نمی‌دیدی
#وحشی_بافقی

به آه و نالهٔ شبها اسیرم کرد و فارغ شد
چرا با تیره‌روز خود کسی اینها کند یا رب
#وحشی_بافقی

پُر است شهر زِ ناز بتان، نیاز کم است
مکُن چنانکه شَوَم از تو بی‌نیاز، مکُن
#وحشی_بافقی

آن نازْ چشم کرده سرِ صلح اگر نداشت
از دور ایستادن و خندیدنش چه بود
#وحشی_بافقی

هرکس که آمد غیر ما در بزم وصلش یافت جا
ما بر سر راه فنا با خاک یکسان همچنان ...
#وحشی_بافقی

‏وداعِ جان و تنم استماع رفتن توست
مرو که گر بروی خونِ من به گردنِ توست
#وحشی_بافقی

زیر بار سَرَم این دست بفرساید بِه
زآنکه دستی‌ست که دور است زِ دامانِ کسی
#وحشی_بافقی

لبت به روی کسی وا نمی‌شود به تبسّم
نمک‌فروش به این نخوت و غرور که دیده
#وحشی_بافقی

ز یُمنِ عشق بر وضعِ جهانْ خوشْ خنده‌ها کردم
مَعاذالله اگر روزی به دست روزگار افتم ...
#وحشی_بافقی