یا رب که آبِ میکده از ما دریغ داشت؟
مفتی درین معامله گویا یزید بود ...
#حزین_لاهیجی

کرده‌ام خاکِ در میکده را بستر خویش
می‌گذارم چو سبو دست به زیرِ سر خویش
#حزین_لاهیجی

نمی‌آموزَمت منعِ نگاه از دشمنان کردن
خدا ناکرده می‌ترسم که چشم از دوستان بندی
#حزین_لاهیجی

چنان رسوای عالم گشته‌ام در عشقبازی‌ها
که گر آیم به خاطر یار را، آوازِ پا دارم ...
#حزین_لاهیجی

‏هزار نشتر الماس در جگر داریم
سِزد که عشق بنازد به سخت‌جانیِ ما
#حزین_لاهیجی

ندارم قوت آهی، نفس در سینه می‌دزدم
اگر می‌شد غبار خاطری بر باد می‌دادم
#حزین_لاهیجی

‏بستیم چو از ردّ و قبولِ دگران، چشم
تشریفِ قبول نظرِ یار گرفتیم ...
#حزین_لاهیجی

گر جوهر خوی تو فتاده‌ست ستمگر
با ما زِ چه رو جور و جفا با دگران هیچ؟
#حزین_لاهیجی

نه جان را وصل دلخواهی، نه دل را قوّت آهی
منِ حسرت نصیب از زندگانی تهمتی دارم ...
#حزین_لاهیجی

درین قحط‌الرّجال، آوازه دارد خاکِ خاموشان
به جز سنگِ مزار، امروز نَبوَد صاحبِ نامی ...
#حزین_لاهیجی

سرمهٔ چشم مور شد، سودهٔ استخوانِ من
کم‌نگهانه تا به کی می‌گذری زِ خاک ما؟
#حزین_لاهیجی

دو حریصیم که تا محشرمان سیری نیست
ما زِ مهر تو، دلِ سختِ تو از کینه‌ی ما ...
#حزین_لاهیجی

آب از حسین بُرّد و خنجر دهد به شمر
انصاف روزگار ندانم کدام بود؟
#حزین‌_لاهیجی

غمگین نیَم اَحوالم اگر یار نَپرسد
از شمع نپرسیده کسی تاب و تَبش را
#حزین_لاهیجی

امروز زاهد از لبِ ما بوی مِی شنید
ای بی‌خبر زِ بزم شرابِ الست ما ...
#حزین‌_لاهیجی

تب و تاب دلِ ما تشنه‌کامان را چه می‌دانی؟
شراب بی‌خماری می‌کشی از لب مکیدنها
#حزین_لاهیجی