ای دوست دستِ حافظ تَعویذِ چشم‌زخم است
یا رب ببینم آن را در گردنت حَمایل ...
#حافظ

مِی خور به بانگِ چنگ و مخور غصه، وَر کسی
گوید تو را که باده مخور، گو هُوَالْغَفُور ...
#حافظ

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
ملک در سجدهٔ آدم زمین بوسِ تو نیّت کرد
که در حُسنِ تو لطفی دید بیش از حدِّ انسانی
#حافظ

به روزِ واقعه تابوت ما زِ سرو کنید
که می‌رویم به داغِ بلندبالایی ...
#حافظ

یا رب امان دِه تا بازبیند
چشمِ محبّان روی حبیبان
#حافظ

ما را به‌ دعا کاش فراموش نسازند
رندانِ سَحرخیز که صاحب‌ نفسانند
#حافظ

آن دَم که با تو باشم یک سال هست روزی
وان دَم که بی‌ تو باشم یک لحظه هست سالی
#حافظ

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد
هزار جانِ گرامی فدای جانانه ...
#حافظ

گریهٔ شام و سحر شُکر که ضایع نگشت
قطرهٔ بارانِ ما گوهرِ یکدانه شد ...
#حافظ

چو گفتمش که دلم را نگاه‌دار چه گفت؟
زِ دستِ بنده چه خیزد؟ خدا نگه‌دارد
#حافظ

به کام تا نرساند مرا لبش، چون نای
نصیحتِ همه عالم به گوشِ من بادست
#حافظ

خدا را، دادِ من بِسْتان از او ای شَحنهٔ مجلس
که می با دیگری خورده‌ست و با من سر گِران دارد
#حافظ

نام من رفته‌ست روزی بر لب جانان به سهو
اهلِ دل را بوی جان می‌آید از نامم هنوز
#حافظ

زیر شمشیر غمش رقص‌کنان باید رفت ...
#حافظ

گویند سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خونِ جگر شود
#حافظ