زِ چشم آن‌کس که دور اُفتاد گردد از فراموشان
من از خواری به پیشِ چشم از دلها فراموشم
#صائب_تبريزی

نه گوشه کلاه و نه زلف و نه توبه‌ایم
خوبان چه بسته‌اند کمر در شکست ما؟
#صائب_تبريزی

می‌داشت کاش حوصلهٔ یک نگاهِ دور
شوقی که می‌بَرد به تماشای او مرا
#صائب_تبريزی

آن‌کس که بر جراحت ما می‌زند نمک
می‌کرد کاش حقِ نمک را رعایتی ...
#صائب_تبريزی

دلم به حال تو ای سینه سخت می‌سوزد
که خانه پهلوی آتش زِ بوریا داری ...
#صائب_تبريزی

به پیغامی مرا دریاب اگر مکتوب نفرستی
که بلبل در قفس از بوی گُل خشنود می‌گردد
#صائب_تبريزی

زِ لطف و قهرِ تو مِهرم نمی‌شود کم و بیش
که پشت و رو نبوَد آفتاب تابان را ...
#صائب_تبريزی

یک ادای نمکین در همهٔ عمر نکرد
یارب این بختِ مَرا تهمت شوری که نهاد؟
#صائب_تبريزی

دَوامِ عشق اگر خواهی، مَکُن با وصل، آمیزِش
که آبِ زندگی هم، می‌کُنَد خاموش، آتش را
#صائب_تبريزی

نبوَد عجب که مرقد او گریه آورد
آری زِ آفتاب شود دیده‌ها پُر آب
#صائب_تبريزی

غافل از مرکز نگردد گردش پرگارِ من
ساکنِ آن آستانم هر کجا خواهم شدن
#صائب_تبريزی