مرا تو مردم چشمی چه غم که غایبی از من
حضور عین چه‌ حاجت بود که عین حضوری
#قاآنی

صفت کنند نکویانِ شهر را به جمال
تو با جمال چنین در صفت نمی‌آیی
#قاآنی

به بزم هر دو ز شرمِ محبّتيم خموش
کجاست باده که بردارد از ميانه حجاب
#قاآنی

به امیدی که شبی سَرزده مهمان من آیی
چشم‌ در‌ راه و سخن بر لب و جان بر کف دست است
#قاآنی

به بزم هر دو زِ شرم محبّتیم خموش
کجاست باده‌ که بردارد از میانه حجاب
#قاآنی

حدیث لعل تو تا بر زبان من جاریست
زنند خلق شب و روز بوسه بر دهنم
#قاآنی

در عُمر یک نمازِ شهادت مرا بس‌است
آن دَم که چون علی بُوَد از خون وضو مَرا
#قاآنی

اگر قصد لبت کردم بدار از لطف معذورم
زِ بس شیرین‌زبان بودی گمان بُردم که حلوایی
#قاآنی

جامِ می بر لبم آهسته سحرگه می‌گفت
تو مخور غصٌه که من هم دلِ خونین دارم
#قاآنی

شراب‌ِ شوق زِ لعلت چنان کشیده‌ام امشب
که صبحِ روزِ قیامت مراست اوّل مستی
#قاآنی

#یاامام‌رئوف 🩶
کدام آیت رحمت به ساحتت شده نازل
که‌ می‌زند زِ شرف عرصه‌ات‌ به‌ عرشِ برین دق
#قاآنی