دَوامِ عشق اگر خواهی، مَکُن با وصل، آمیزِش
که آبِ زندگی هم، می‌کُنَد خاموش، آتش را
#صائب_تبريزی

نبوَد عجب که مرقد او گریه آورد
آری زِ آفتاب شود دیده‌ها پُر آب
#صائب_تبريزی

ما را گزیده است زِ بس تلخی خمار
از ترس ، بوسه بر لب میگون نمی‌دهیم
#صائب_تبریزی

غافل از مرکز نگردد گردش پرگارِ من
ساکنِ آن آستانم هر کجا خواهم شدن
#صائب_تبريزی

گشاده‌روی‌تر از سینه کریمانیم
اگر زِ خویش به تنگی، درآ به عالم ما
#صائب_تبریزی

قسمتِ ما چون کمان از صید خود خمیازه‌ای است
هر چه داریم از برای دیگران داریم ما ...
#صائب‌_تبریزی

نیست جز پاکیِ دامن، گُنَه‌ام، چون مَهِ مصر
کو عزیزی که بُرون آوَرَد از بَند، مرا؟
#صائب‌_تبریزی

عاشق به ساده‌لوحیِ ما نیست در جهان
کز وعده‌ی تو دل به وفا بسته‌ایم ما ...
#صائب_تبریزی

شیرین کلامیِ ما کاری که کرد با ما
چون خوابِ صبح ما را در دیده‌ها گران کرد
#صائب‌_تبریزی

نیَم ثابت‌قدم در کفر و ایمان از دو رنگیها
گهی بیت‌الحرامِ خویش و گه بتخانه خویشم
#صائب_تبریزی

حیاتِ جاودان بی‌دوستان مرگی‌ست پابرجا ...
#صائب