از هر که نام مهر بَرَد می‌خورَد فریب
ساده‌ست گرمخون دل زودآشـنای ما
#شفایی_اصفهانی

جدا از خود نشستم آنقدر تنها به ياد او
که با خود روبرو بَرخوردم و نشناختم خود را
#شفایی_اصفهانی

به محنتزارِ جانم، ریشه محکم کرده نومیدی
مرا گر آب می‌دادند حسرت می‌دمید از من
#شفایی_اصفهانی

زود است در غریبیِ هجران ملال ما
بی‌زلفِ تابدارِ تو این شامِ اوّل است
#شفایی_اصفهانی

فضای سینه مزارِ هزار امّید است
که خفته است به هر گوشه‌ای تمنّایی
#شفایی_اصفهانی

گستاخ بر خیالِ تو کردم نگاهِ گرم
بر صفحه‌یِ گُلت زِ لطافت نشان بماند
#شفایی‌_اصفهانی

به ذوق آنکه پیش از دل کنم تاراج پیغامش
همه شب منتظر در رهگذار گوش بنشینم
#شفایی_اصفهانی

به دوریِ تو شبی روز کرده‌ام که غمت
چو صبح بر سرم آمد، نمی‌شناخت مرا
#شفایی_اصفهانی

خاطرم از تو تسلّی به نگاهی نشود
چشم لطف از تو به اندازهٔ حسرت دارم
#شفایی_اصفهانی

‏همیشه حسرت آغوش اوست در بغلم
لبم زِ بوسه تهی، دستم از کمر خالی‌ست
#شفایی_اصفهانی

دارم امیدِ کام از آن لب کزو هنوز
نوبر نکرده‌ایم جواب سلام را ...
#شفایی_اصفهانی