رشکم کشد که می‌شنوم صبح از رقیب
دردِ دلی که شب به‌ تو پیغام کرده‌ام ...
#آذر_بیگدلی

به شهر آوازه‌ی لطفِ تو با هر ناکس افتاده
زِ هر کَس این سخن تا نشنوم ای‌کاش کَر باشم
#آذر_بیگدلی

به گردن گیرم از وی روز محشر خون خلقی را
که ترسم دست غیری آشنا گردد به دامانش
#آذر_بیگدلی

به تن پیراهن صبرم قبا شد، دیده‌ام تا کی
چو گل با هر خس و خاری به‌ یک پیراهنت بیند؟
#آذر_بیگدلی

به غیر من، که از آن لب شنیده‌ام دشنام
که تلخ‌کام شود از حلاوت رطبی؟
#آذر_بیگدلی

خون شد دلم، که نیست یکی با زبان دلت
باید تو را زبانِ دگر یا دلِ دگر ...
#آذر_بیگدلی

نهم بر خاک پهلو شب، به این امید در کویت
که ننشیند کسی از هم‌نشینان روز پهلویت
#آذر_بیگدلی

تیغم زنی‌و دَم نزنم؛ آه چون کنم؟!
دانم که دشمن منی و دوست دارمت
#آذر_بیگدلی

دوش در بزم تو دیدم غیر را و زنده‌ام
این قدر هم صبر از من هیچکس باور نداشت
#آذر_بیگدلی

هزار بارم، ز خشم گفتی که: ریزمت خون، نگفتمت نه
هزار بارت، به عجز گفتم که: بوسمت لب؟ نگفتی آری
#آذر_بیگدلی