هر چه بود از دل بغیر از نقش ابروی تو رفت
عاقبت زین مسجد ویران همین محراب ماند
#کلیم_کاشانی

مو به مو قربانِ آن ابرو شدم امّا هنوز
طاعتی مقبولْ نتوانم در آن محراب کرد
#کلیم_کاشانی

همچو شمع آتش‌زبانم لیک وقت عرضِ حال
می‌نشینم منتظر تا گریه راهی وا کند ...
#کلیم_کاشانی

دو دستم هر دو در بَند‌ست ، در زُلف و لبِ ساقی
ندانم گر بگیرم جام، بگذارم کدامین را ...
#کلیم‌_کاشانی

در گردنِ هزار تمنّا فکنده‌ای
ای شیخ شهر، دستِ زِ دنیا کشیده را
#کلیم_کاشانی

زِ دل تا لب رهِ گفتار را از گریه می‌بندم
که می‌ترسم حدیث عشقت از لب بر زبان آید
#کلیم_کاشانی

اگر مُردن نبودی زندگی با ما چه‌ها کردی ...
#کلیم_کاشانی

بی‌دیده راه گر نتوان رفت پس چرا
چشم از جهان چو بستی از او می‌توان گذشت
#کلیم_کاشانی

طالع مددی گر نکند کی به کف آیی
بی‌یاری کَس تیر در آغوش کمان نیست
#کلیم_کاشانی

از تیغِ اَبرویِ تو زِ بَس زخم خورده‌ام
جُرأت نمی‌کنم که به محراب رو کُنم
#کلیم_کاشانی

غبارِ خاطرِ خود گر دهم به سیلِ سرشک
شود به بحر گل‌آلود آب گوهرها ...
#کلیم_کاشانی

به تکلّم ، به خموشی ، به تبسّم، به نگاه
می‌توان بُرد به هر شیوه دل آسان از من
#کلیم_کاشانی

لحظه‌ای خسته‌ی مژگان و دمی بسته‌ی زلف
خوش رها کرد کلیم این دل هرجایی را ...
#کلیم_کاشانی

بس که نادیدنی از مردم دنیا دیدم
روشنم گشت که آسایش نابینا چیست ‎
#کلیم_کاشانی

چنان خواهم به مستی کام از لعلِ لبت گیرم
که گردی از نمک باقی نماند در نمکدانت
#کلیم_کاشانی

مکتوبِ اشک‌شسته دادم بقاصدِ او
یعنی که انتظارت چشمِ مرا چنان کرد
#کلیم_کاشانی