دَمی ای شیخ ! در آیینه بنگر ، چیست آیینت؟
که اینسان هرکه را من دیده‌ام رَم کرده از دینت
#حسین_جنتی

زندگانی‌ نیست ، تمرینِ فراوان مُردن است
شرم می‌آید مرا زین‌گونه کم‌کم زیستن ...
#حسین_جنتی

شبیهِ ماهِ نو در روزِ روشن رفته‌ای بیرون
تو لبخندِ منی، از صورتِ من رفته‌ای بیرون
#حسین_جنتی

گفتم به دستِ‌خویش: چه داری که قانعی؟
گفتا: به خونِ هیچکس آلوده نیستم ...
#حسین_جنتی

تو فرقِ زاهد و ظالم دراین زمانه ندانی
مریز اشک، که رازِ خطای دیدِ تو این است
مرا مقابلِ آیینه بُرد و گفت که بنگر
اگر حسینِ زمان نیستی یزیدِ تو این است
#حسین_جنتی

غمِ زمانه برون می‌جهد چو دود از بام
چو دست می‌بَرَم آهسته در بر و دوشش
#حسین_جنتی

باشد که منفجر شود این بغضِ بی‌حساب
عُمری‌ست جای نان همه باروت خورده‌ایم
#حسین_جنتی

زِ عُمرِ رفته آهی ماند بر آیینه‌ی جانم
طلا در کوره کردم، مُشتِ خاکستر در آوردم
#حسین_جنتی

به سعیِ دیده نتوان جُست، راهِ راست را زیراک
میانِ حق و باطل اختلافی نیست در منظر ...
#حسین_جنتی

نشانِ لکّه‌ی مِی ، مانده بر عبای تو هستم
مرا قبول کُن ای شیخ! من خطای تو هستم
#حسین_جنتی

ردای عدل جز او در قد و قواره‌ی کَس نیست
مگر که رو کند از پشتِ پرده تای علی را ...
#حسین_جنتی

بسی خون می‌خورم جای شراب امروز بی‌یاران
که چون جامِ جمم، محبوس در دکّان سمساران
#حسین_جنتی