خار تَرم که تازه زِ باغی بریده‌اند
محروم بوستانم و مردود آتشم
#فصیحی_هروی

چون نعش من برند برون از سرای من
محنت برهنه پای دَوَد در قفای من ...
#فصیحی_هروی

زنده می‌گردم پس از مُردن چو بر من بگذری
می‌شود بیدار چون برخفته اُفتد آفتاب ...
#فصیحی_هروی

شمعیم و خوانده‌ایم خطِ سرنوشتِ خویش
ما را برای سوز و گداز آفریده‌اند ...
#فصیحی_هروی

آن کس که فکند از نظر لطفِ تو ما را
چون دیدهٔ ما تا مژه در خون بنشیند
#فصیحی_هروی

قامتی دیده‌ام امروز که بی‌منّت فکر
هر چه آید به زبانم، همه موزون گردد
#فصیحی_هروی

می‌ نوش و شاد زی که زَنَد خنده بر بهشت
دوزخ زِ یک تبسّم عفوِ خدای من ...
#فصیحی_هروی

لبی کز نازکی بار تبسّم برنمی‌تابد
به خون غلطم، که امروزش به دشنام آشنا کردم
#فصیحی_هروی

جان اگر از ناتوانی بر لب آید باک نیست
ناله‌ام از ضعف اگر بر لب نیاید چون کُنم
#فصیحی_هروی

زِ خود کنار همه عمر می‌توان کردن
به این امید که شاید تو در میان آیی
#فصیحی_هروی

گفتیم بشکفیم دو روزی در این چمن
دیدیم روی عالم و بد شد شگون ما
#فصیحی_هروی