شب‌ از تبِ تو و من‌ سوخت، وصل‌مان آبی
مگر بر آتش تن‌های شعله‌ور بزند ...
#حسین_منزوی

به سرمای زمستان نیز گُر می‌گیرم از مستی
که شولاها به تن از پیچه‌های تاک دارم من
#حسین_منزوی

مرا صدا بزن آه ای مرا صدا زدنت
هم از ترنّم بال فرشتگان خوش‌تر
#حسین_منزوی

#یاامیرالمؤمنین
جهان دو پاره شد از نیک و بد به شاخصِ تو
وگر خلاصه کُنم جز تو هر چه هست، بد است
#حسین_منزوی

به باورِ دلِ ناباورم نمی‌گنجد
هنوز هم که مرا با تو این فراق افتاد
#حسین_منزوی

هنوز دوست نمی‌دارمت مگر به تمامی؟
که عشق را همه جان دادن است اوج و نهايت
#حسین_منزوی

برای دیدن آن خوب ، آن خجسته‌ی مطلوب
چقدر باید از این روزهای بد بشمارم ؟
#حسین_منزوی

‏بال پریدنم اگر هدیه نمی‌دهی دگر
‏می‌شکنی زِ من چرا پای دویدن؟ این مَکُن
#حسین_منزوی

با عشق نتوان اگر خفت، باری از آن می‌توان گفت
از صحبت عاشقانه دیگر چرا می‌گریزی ؟
#حسین_منزوی

چه جای صحبت سال و مه و بهار و خزان؟
که دل گرفته‌ام از روزگار دور از تو ...
#حسین_منزوی

چشماتو وا کن که سحر، تو چشم تو بیدار بشه
صدام بزن که از صدات، باغ دلم باهار بشه ...
#حسین_منزوی

آهای تو که یه «جونم»ت ،هزار تا جون‌ بها داره
بکُش منو با لبی که بوسه‌شو خون‌ بها داره ...
#حسین_منزوی

به خویش هم نتوانم گریخت ، از تو که عیب است
زِ آشناتری اکنون به آشنا ، بگریزم ...
#حسین_منزوی

با که خواهی باز کرد این در که بر من بسته‌ای؟
بر که خواهی بست دل را چون زِ من برداشتی؟
#حسین_منزوی