شب در آغوش نظر بود سَراپای تنش
پیرهن بافتم از تار نگه بَر بدَنش
#طغرای_مشهدی

زین گونه گر شیرین بوَد لعلِ لبِ نوشین تو
در بوسه خوردنها مرا از اشتها می‌افکنی
#طغرای_مشهدی

چو نیست در سخنِ خویش فتحِ باب مرا
هزار حرف به دل مانده چون کتاب مرا
#طغرای_مشهدی

بوسه به پیغام داد و گشت پشیمان
همّت او را ببین و طالع ما را ...
#طغرای_مشهدی

گر چشم دل خیال تو بیند مرا چه سود
نتوان به دیدهٔ دگری دید خواب را ...
#طغرای_مشهدی

ما تشنگان زِ شیشه می آب می‌خوریم
چون این فرات بسته شود ، کربلای ماست
#طغرای_مشهدی

ما شقایق‌طینتان سَرزنده‌ی دل‌مُرده‌ایم ...
#طغرای_مشهدی

زین‌گونه گر شیرین بود لعلِ لبِ نوشین تو
در بوسه خوردنها مرا از اشتها می‌افکنی
#طغرای_مشهدی

ما اسیرانِ محبّت غم‌پرست افتاده‌ایم
قبله‌ی ما نیست غیر طاقِ ابرویِ غمی
#طغرای_مشهدی

چه سان مویز نگردم به غورگی، که فلک
کمر به چیدن انگور نیمرس بندد ...
#طغرای_مشهدی

گیرم چو به زور از تو گلِ بوسه، مکن عیب
بسیاری شوقم ندهد فرصت زاری ...
#طغرای_مشهدی

بی‌برکت است چیزی کاندر شماره آید
یارب مباد هرگز، بوسِ تُرا شماره ...
#طغرای_مشهدی

اشکم زِ یک نگاه تو بر دیده می‌دَوَد
این خون‌گرفته با پدرِ خود رقیب شد
#طغرای_مشهدی

شیرین به چشم کَس ننماییم همچو اشک
پرورده‌اند گوهرِ ما را به آبِ شور ...
#طغرای_مشهدی

مگو تا کی توان بیگانه بود از مردم عالم
بدین ناآشنایان، گر نباشی آشنا بهتر ...
#طغرای_مشهدی

نیست از دستِ نکویانم زبان و دل یکی
دل به فکرِ دیگری ، لب در سراغِ دیگری
#طغرای_مشهدی