سرت مهمان زانوی غم است امشب ، چه باید کرد
نشد یک بار هم لایق ببینی شانه‌ی ما را ...
#حسین_دهلوی

مثل شمعی تا سحر با چشم گریان ، در سکوت
بس که فکر شعله‌ور داریم ، بیداریم ما ...
#حسین_دهلوی

من بعد مرگ هم زِ تو غافل نمی‌شوم
با خویش آرزوی تو را می‌برم به گور
#حسین_دهلوی

می‌گذارد سر به روی شانه‌های دیگری
بار ما را روی دوش دیگران انداخته
#حسین_دهلوی

بی‌تاب شدن ؛ دم نزدن ؛ عادتم این است
با خون جگر ساخته‌ام ؛ قسمتم این است
#حسین_دهلوی

شراب سرخی و من جام شیشه‌ای ؛ بنگر
که بی‌حضور تو از چهره می‌پرد رنگم ...
#حسین_دهلوی

سنگی که با ولای تو آمیخت ، لعل شد
آری قسم به درّ نجــف ، گوهریم ما ...
#حسین_دهلوی

لطف رفاقت است که بر جای مانده‌ایم
همچون کتاب بسته به شیرازه‌ایم ما
#حسین_دهلوی

کم است حوصله و رنج و درد بسیار است
به هرکه می‌نِگرم چون خودم گرفتار است
#حسین_دهلوی

آیینه‌ایم؛ گر چه ترک خورده‌ایم ما
از روزگار سنگِ‌محک خورده‌ایم ما
#حسین_دهلوی

شیشه‌ای نازکدلم، امّا بدان ای سنگدل
خرد شد هر کس که می‌پنداشت محکم نیستم
#حسین_دهلوی

بی‌شانه‌ی او سر به تنم کاش نباشد
می‌میرم از این غم که سرم بر سر زانوست
#حسین_دهلوی