به سختی خسته‌ام از زندگی وز خود، کجایی تا
به قدر یک نفس، در سایه‌ی سروَت بیاسایم ...
#حسین_منزوی

چرا صبحِ مرا زندانیِ پیراهنت داری ؟
تو که خورشید را چون خونِ جاری در تنت داری
#حسین_منزوی

بگذار دستت رازِ دستم را بداند
بی‌هیچ پروایی که دستِ عشق با ماست
#حسین_منزوی

#یارضاجان 🏴
به بام انس تو خو کرده‌ام چون کفتر جلدی
که از هر گوشه‌ای پَر وا کنم پیش تو می‌آیم
#حسین_منزوی

نه‌ برانمش، نه‌ در بَر کِشَمَش، غم‌ است دیگر
چه‌ بگویم‌ از حریفی‌ که‌ من‌اش نمی‌گزینم؟
نزنم‌ نمک‌ به‌ زخمی‌ که‌ همیشگی‌‌ست، باری
که‌ نه خسته‌ی نخستین، نه خراب آخرینم
#حسین_منزوی

چنان گرفته تو را بازوان پيچكى‌ام
كه گويى از تو جدا نه، كه با تو من يكى‌ام
#حسین_منزوی

دردا که هدر دادیم آن ذاتِ گرامی را
تیغیم و نمی‌‌بریم، ابریم و نمی‌‌باریم
#حسین_منزوی

دلم می‌خواست می‌شد دیدنت را هر شب و هر شب
#حسین_منزوی

شب‌ از تبِ تو و من‌ سوخت، وصل‌مان آبی
مگر بر آتش تن‌های شعله‌ور بزند ...
#حسین_منزوی

به سرمای زمستان نیز گُر می‌گیرم از مستی
که شولاها به تن از پیچه‌های تاک دارم من
#حسین_منزوی

مرا صدا بزن آه ای مرا صدا زدنت
هم از ترنّم بال فرشتگان خوش‌تر
#حسین_منزوی

#یاامیرالمؤمنین
جهان دو پاره شد از نیک و بد به شاخصِ تو
وگر خلاصه کُنم جز تو هر چه هست، بد است
#حسین_منزوی

به باورِ دلِ ناباورم نمی‌گنجد
هنوز هم که مرا با تو این فراق افتاد
#حسین_منزوی

هنوز دوست نمی‌دارمت مگر به تمامی؟
که عشق را همه جان دادن است اوج و نهايت
#حسین_منزوی

برای دیدن آن خوب ، آن خجسته‌ی مطلوب
چقدر باید از این روزهای بد بشمارم ؟
#حسین_منزوی

‏بال پریدنم اگر هدیه نمی‌دهی دگر
‏می‌شکنی زِ من چرا پای دویدن؟ این مَکُن
#حسین_منزوی