خوش آن‌که باده بنوشد به روی چون ماهش
پس از پیاله ببوسد دهانِ دل‌خواهش ...
#فروغی_بسطامی

تا دمِ بادِ صبحدم زلف تو می‌زند به هم
جمع چگونه می‌شود حالِ دلِ مُشوَّشان
#فروغی_بسطامی

در هیچ حال خاطر ما از تو جمع نیست
قربان حالتی که پریشان کُند تو را ...
#فروغی_بسطامی

عشّاق روزِ روشن گریند پیشِ معشوق
من هر چه گریه کردم شب‌های تار کردم
#فروغی_بسطامی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
پیش از آن دَم که شود آدمِ خاکی ایجاد
بر سرِ ما هوسِ خاکِ سرِ کوی تو بود ...
#فروغی_بسطامی

مگو در کوی او شب تا سحر بهر چه می‌گردی
که دل گم کرده‌ام آنجا و می‌جویم نشانش را
#فروغی_بسطامی

گفتم که نوش‌داروی عشّاقِ خسته چیست
گفتا تبسمی زِ لبِ نوش‌خند ما ...
#فروغی_بسطامی

مشکن دلِ مردِ خدا زیرا که بازوی قضا
صد کافر اندازد زِ پا تا یک مسلمان پرورد
#فروغی_بسطامی

کامیاب آن تن که تنها با تو در بستر بخفت
نیک‌بخت آن سر که شبها بر سر بالین تُست
#فروغی_بسطامی

در عین بی‌زبانی با او به گفت‌وگوییم
کیفیّتِ غریبی‌ست در بی‌زبانیِ ما ...
#فروغی_بسطامی

ترسم که سر کوی تو را سیل بگیرد
ای بی‌خبر از گریه مستانه‌ام امشب
#فروغی_بسطامی

دانهٔ تسبیح ما را حالتی هرگز نداد
بعد از این در پایِ خم انگور باید دانه کرد
#فروغی_بسطامی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
بجز وصال تو هیچ از خدا نخواسته‌ایم
که حاجتی نتوان خواست از خدا جز تو
#فروغی_بسطامی

خیاطِ حُسن تا دوخت بر قامتش قبایی
من نیز در محبّت پیراهنی دریدم ...
#فروغی_بسطامی

گر با رُخ زیبایش یک شام به صبح آرم
فیروز شود روزم، فرخنده شود فالم
#فروغی_بسطامی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
آنان که داغ و دردِ تو بردند زیر خاک
خوفِ جحیم و بیمِ عذابی نداشتند
#فروغی_بسطامی

نقد جان را در بهای بوسه می‌گیری زِ غیر
کاش با ما می‌شد این سودا که با وی می‌کنی
#فروغی_بسطامی

دیشب به خوابِ شیرین نوشین لبش مکیدم
در عمر خود همین بود خوابِ خوشی که دیدم
#فروغی_بسطامی

گفتم نظر بدوزم تا بی‌دلم نخوانند
پیشی گرفت عشقش بر عقلِ پیش‌بینم
#فروغی_بسطامی

از آن به چشم خود ای اشک مَسکنَت دادم
که در بیان محبّت گواهِ من باشی ...
#فروغی_بسطامی