زین عبرتی ‌که زندگیش نام‌ کرده‌اند
تا سر به زیر خاک ندزدی خجالت است
#بیدل_دهلوى

چو سایه‌ عمر به افتادگی گذشت امّا
به هیچ جای نکردیم‌ گرم پهلو را ...
#بیدل_دهلوى

مبادا خجلت واماندگی آبت کند فردا
به رنگ شمع اگر خاری به پا داری برآر امشب
#بیدل_دهلوى

از زبان دیگران دردِ دلم باید شنید
کز ضعیفها چو نی راه سخن‌ گُم‌ کرده‌ام
#بیدل_دهلوى

شد خاک از انتظارِ تو چشمِ تر و هنوز
قد می‌کشد غبارِ نگه از حوالی‌ام ...
#بیدل_دهلوى

همه عمر با تو قدح زدیم و نرفت رنج خمارِ ما
چه قیامتی‌ که نمی‌رسی ، زِ کنار ما به‌ کنار ما
#بیدل_دهلوى

ما و سحر از یک‌ جگرِ چاک دمیدیم
آهی نکشیدیم که نگرفت جهان را
#بیدل_دهلوى

مژه واکردنی نمی‌اَرزد
همه عالم غبار را مانَد
#بیدل_دهلوى

از شکست دل به جای نازکی خوابیده‌ایم
بر سر آواز چینی سایهٔ دیوار موست ...
#بیدل_دهلوى

زِ چاک دانهٔ خرما ، شد اینقدر معلوم
که از وفا دلِ سخت شکرلبان خالی‌ست
#بیدل_دهلوى

نمی‌دانم شهادتگاه شوق کیست این وادی
که رفتنهای خون بسمل اینجا کاروان دارد
#بیدل_دهلوى

حضور آفتاب از سایه پیدایی نمی‌خواهد
دمی آیم به یادِ خود که او سازد فراموشم
#بیدل_دهلوى