دل‌ست همچو حسین و فراق همچو یزید
شهید گشته دو صد رَه به دشت کرب و بلا
#مولوی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
خنک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنماند هیچش الّا هوس قمارِ دیگر ...
#مولوی

ای آفتاب حُسن برون‌آ دمی زِ ابر
کآن چهره مُشعشعِ تابانم آرزوست
#مولوی

تا آمدی اندر بَرَم ، شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من
#مولوی

وگر به خشم روی صد هزار سال زِ من
به عاقبت به من آیی که منتهات منم
#مولوی

زِ هر دو عالَم پهلویِ خود تهی کردم
چو هی ، نِشسته به پَهلویِ لامِ اللّهَم
#مولوی

بسوز ای دل که تا خامی نیاید بوی دل از تو
کجا دیدی که بی‌آتش کسی را بوی عود آمد
#مولوی

خیالت همچو سلطانی ، شد اندر دل خرامانی
چنانک آید سلیمانی ، درون مسجد اقصی ...
#مولوی

در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا؟
ابروی او گره نشد گرچه که دید صد خطا ...
#مولوی

رشک بَرَم کاش قبا بودَمی
چونکه در آغوش‌ِ قبا بوده‌ای
#مولوی

ببَستی چشم یعنی وقتِ خواب است
نه خوابست آن حریفان را جواب است
#مولوی