روزی فکند یار نگاهی به سوی غیر
باز است چشمِ حسرتِ من سوی او هنوز
#رهی_معیری

اشکم ولی به پای عزیزان چکیده‌ام
خارم ولی به سایهٔ گل آرمیده‌ام ...
#رهی_معیری

جای دل در سینه‌ی صدپاره دارم آتشی
شعله را چون گُل درون پیرهن پیچیده‌ام
#رهی_معیری

تا به کنار بودیَم بود به جا قرار دل
رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده‌ام
#رهی_معیری

با غیر گذشت و سوخت جانم از رشک
ای آه دل شکسته کو تأثیرت؟ ...
#رهی_معیری

من که بیدارم از جداییِ توست
تو چرایی به نیمه‌شب بیدار ...؟
#رهی_معیری

بهر هر یاری که جان دادم به پاس دوستی
دشمنی‌ها کرد با من در لباس دوستی ...
#رهی_معیری

به درد و داغ در این گوشه سوختیم و نبود
کسی که برزند آبی بر آتش دلِ ما ...
#رهی_معیری

به هجر و وصل مَرا تاب آرمیدن نیست
یکی‌ست شنبه و آدینه‌ای که من دارم ...
#رهی_معیری

با گُل و خار جهان یک رنگم از روشندلی
صبح سیمینم سیه‌کاری نمی‌آید زِ من ...
#رهی_معیری

زنده باد آنکس که هست از جان هوادار وطن 🇮🇷
#رهی_معیری

از تنگدلی پاس دلِ تنگ ندارم
چندان کشم اندوه که اندوه کَسم نیست
#رهی_معیری

امشب کمندِ زلفِ ترا تاب دیگری است
ای فتنه در کمین دل و هوش کیستی؟
#رهی_معیری

چون صبا در زیر زلفش هرکجا کردم گذار
یک جهان دل‌بسته بر هر تار مویی یافتم
#رهی_معیری‌‌

دلِ زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به نازِ خود فزودی
#رهی_معیری‌‌

کامی نبرده‌ایم از آن سیمتن رهی
از دور بوسه بر رخِ مهتاب داده‌ایم
#رهی_معیری

گوشِ مرا زِ نغمه‌ی شادی نصیب نیست
چون جویبار ساخته‌ام با نوای اشک ...
#رهی_معیری