لَعلِ لبی که دل نتواند زِ کف ربود
همچون نگینِ گمشده گمنام بهتر است
#رفیع_مشهدی

عُمر اگر خوش گذرد زندگیِ خضر کم است...
#رفیع_مشهدی

سحر زِ سجده‌ی بُت باز ماندم از مستی
به عمرِ خویش گناهی‌که‌کرده‌ام این است
#رفیع_مشهدی

اسیرانِ محبت چون زبانِ شانه در یک جا
همه جمعیم اما مو نگنجد در میان ما را
#رفیع_مشهدی‌

دارد بت من با همه کس گوشهء چشمی
چون شمع که مخصوص کسی نیست نگاهش
#رفیع_مشهدی

زلفت به دستِ شانه و مشّاطه مبتلاست
ما را چه سود از اینکه شبِ دیگران خوش‌ است
#رفیع_مشهدی

اگر به خنده درآیم ، مرا بگریانی
مگر تو ساقی و من شیشه‌ی شراب توام؟
#رفیع_مشهدی

سحر زِ سجده‌ی بت بازماندم از مستی
به عمر خویش گناهی که کرده‌ام این است
#رفیع_مشهدی

مِهر دنیا با دلِ ما آشنا هرگز نشد
ما هم این بیگانگی را از خدا می‌خواستیم
#رفیع_مشهدی