مَرا هزار اُمید است و هَر هزار تویی
شروعِ شادی و پایانِ انتظار تویی ...
#سیمین‌_بهبهانی

شب چون به چشم اهلِ جهان خواب می‌دود
میل تو گرم در دلِ بی‌تاب می‌دود ...
#سیمین_بهبهانی

چو شب سَر می‌نهم بر بالشِ ناز
خیالش در کنارم میهمان است ...
#سیمین_بهبهانی

شمعِ جمعِ خفتگانم ، آتشم را کَس ندید
خاطرم را مونس شب‌زنده‌داری آرزوست
#سیمین_بهبهانی

شب مهتاب همان به که زِ انـدوه بمیری
تو که با ماه رُخـی وعده‌ی دیدار نداری
#سیمین_بهبهانی

جای پای رهرو ِعشقم مرا نشناخت کس
بر جبین خاک بی‌نام و نشان افتاده‌ام ....
#سیمین_بهبهانی

برگ پاییزم زِ چشم باغبان افتاده‌ام ...
#سیمین_بهبهانی

گلبرگ نیَم ، شبٖنم یک بوسه بَسَم نیست
رگبار پسندم ، که زِ گل خـرمنم امشب
#سیمین_بهبهانی

هجومِ خیلِ پریشانی چنان روانه خاطر شد
که خیمه در شبِ حیرت زد خیالِ خاطره‌پردازم
#سیمین_بهبهانی

چنین که می‌گذری تلخ بَر من از سرِ قهر
گمان بَرم که غم‌انگیز ماه‌ و سال منی
#سیمین_بهبهانی

مشکن مرا چو جام که بی‌من شبِ فراق
چون کوزه دست خویش در آغوش می‌کنی
#سیمین_بهبهانی

زِ چند و چون شب دوریت چه می‌پرسم
سیاه‌ چشمی و خود پاسخ سؤال منی ...
#سیمین_بهبهانی

تا به آغوش من از تابش خورشید گریزی
کاش یک روز تنم سایه‌ی دیوار تو می‌شد
#سیمین_بهبهانی

اگر حریر نپوشم ، به حیله نیز نکوشم
مرا لباسِ شرف بس ، چه جای‌ِ جامه‌ی دیگر
#سیمین_بهبهانی

بر دامنم زِ مهر بنهْ سر ، که عیب نیست
خورشید هم به دامن مرداب می‌دود ...
#سیمین_بهبهانی

شاخۀ عمرم نشد پُرگُل که چیند دوستی
لاجرم از بهر دشمن کاش خاری داشتم
#سیمین_بهبهانی

#یاامام‌رئوف
پناه غربت من دامنِ محبت توست
#سیمین_بهبهانی

اگر چه باز نبینم به خود کنارِ ترا
عزیز می‌شمرم عشــقِ یادگارِ ترا
#سیمین‌_بهبهانی

ابر بهار این همه بخشندگی نداشت
شد آشنای چشمِ من‌و وام ازو گرفت
#سیمین_بهبهانی