شب زِ نورِ ماه رویِ خویش را بیند سپید
من شبم تو ماهِ من بر ‌آسمانْ بی‌ من مَرو
#مولوی

نباشد لایق از حُسنت که برگردی زِ پیوندی
خوشا آن حالت مستی که‌با‌ ما عهد می‌بستی
#مولوی

ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار زِ رُخ پرده که مشتاق لقاییم ...
#مولوی

من از برای مصلحت ، در حبس دنیا مانده‌ام
#مولوی

به زير سايه زلفت دلم چه خوش خفته‌ است
خراب و مست و لطيف و خوش و کش و آزاد
#مولوی

فرمود رب العالمین ، با صابرانم همنشین
ای همنشینِ صابران ، افرغ علینا صبرنا
#مولوی

گویی مرا شبت‌خوش، خوش کِی به دست آتش؟
آتش بوَد فراقت ، حقّا و زان زیادت
#مولوی

رو سر بِنه به بالین تنها مرا رها کن
تَرک منِ خراب شب گرد مبتلا کن
#مولوی

از بامداد روی تو دیدن حیات ماست
امروز روی خوب تو یا رب چه دلرباست
#مولوی

روا شود همه حاجات خلق در شب قدر ...
#مولوی

جانم ملول گشت زِ فرعون و ظلم او
آن نورِ رویِ موسیِ عِمرانم آرزوست
#مولوی

چو کاسه بر سر آبم زِ بی‌قراری عشقش
اگر رسم به لب دوست کوزه‌وار چه باشد؟
#مولوی

دل‌ست همچو حسین و فراق همچو یزید
شهید گشته دو صد رَه به دشت کرب و بلا
#مولوی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
خنک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنماند هیچش الّا هوس قمارِ دیگر ...
#مولوی

ای آفتاب حُسن برون‌آ دمی زِ ابر
کآن چهره مُشعشعِ تابانم آرزوست
#مولوی

تا آمدی اندر بَرَم ، شد کفر و ایمان چاکرم
ای دیدن تو دین من وی روی تو ایمان من
#مولوی

وگر به خشم روی صد هزار سال زِ من
به عاقبت به من آیی که منتهات منم
#مولوی

زِ هر دو عالَم پهلویِ خود تهی کردم
چو هی ، نِشسته به پَهلویِ لامِ اللّهَم
#مولوی

بسوز ای دل که تا خامی نیاید بوی دل از تو
کجا دیدی که بی‌آتش کسی را بوی عود آمد
#مولوی

خیالت همچو سلطانی ، شد اندر دل خرامانی
چنانک آید سلیمانی ، درون مسجد اقصی ...
#مولوی