طالعِ آبِ وضو دارم به ظرفِ روزگار
رویِ هرکس را که کردم تازه، از من دست شست
#نجیب_کاشانی

کدورت‌هایِ عالم جمع شد، نامش دلِ من شد
#نجیب_کاشانی

به خانه‌ی که روَم من که خانه‌خواه ندارم؟
#نجیب_کاشانی

خاریم ولیکن نه چنان خوار که هر گُل
جا بر سر بیقدری ما داشته باشد ...
#نجیب_کاشانی

ما خویش را برای دل خلق سوختیم
ای وای بر دلی که نسوزد به حال ما
#نجیب_کاشانی

رتبه‌ای در سربلندی نیست جز افتادگی
هرکه خود را کم زِ ما می‌داند از ما بهتر است
#نجیب_کاشانی

‌نه امیدی به غریبی و نه روی وطنی
حرفِ بیرون زِ دهن آمده را می‌مانم
#نجیب_کاشانی

شهرت نکند دستِ کَرم بی کفِ سائل
یک دست محال است صدا داشته باشد
#نجیب_کاشانی

مانند جام مِی که به گردش فِتَد به بزم
صد جا دلم زِ دستِ تو نامهربان پُر است
#نجیب_کاشانی

تا روزگار هست، شکایت ازو به‌جاست
دنیا حریف مردمِ دنیا نمی‌شود ...
#نجیب_کاشانی