و همه چیز تموم شد...

سپاس از همه ی کافه ها و کافه کتاب ها و گالری ها و انجمن های شعری که میزبان ما بودند...
سپاس از دوستانی که همراهی کردند...
سپاس از استاد "حسن معین" که تاریخ شفاهی ادبیات ایران هستن و از اسطوره های شعر و ادبیات کشور... و در مراسم سایه روشن تشریف میاوردن...
سپاس از عمو بابک که خیلی زحمت کشید و شرمندم کرد و تلگرامم درست کرد
😂😂😂😂😂😂😂
امیدوارم از خوندن کتاب لذت ببرین...

منهای یک؛ امیرحسین خوش حال
🍏🍏🍏

و سپاس از همه ی عزیزانی که تولدم و تبریک گفتن و براش زحمت کشیدن...

ارادت مند؛ امیرحسین خوش حال
🍏❤️❤️

سفری بود از سال 99 تا امروز. از 104 کیلو تا 75 کیلو. توی این سفر یه همسفر داشتم. همسفری که همیشه همراهم بود. توی اوجِ ناامیدی کنارم بود. روزایی که خوابم میومد بیدارم میکرد و میگفت: « امیرحسین؟ خیلی زحمت کشیدی حیفه. پاشو برو ورزش» همراهی که روزایی که خانواده م درگیرِ کرونا بودن و حالم به شدت بد بود بهم میگفت: « امیرحسین؟ باید برنامت رو پیش ببری حتا با غم و گریه » با تمامِ قلبِ کوچیکم از همراه بزرگم سپاسگزارم. اون همراه « خدا » ست.
مسیر سخت بود و سخت بود و سخت بود و سخت هست. مسخره شدیم، تحقیر شدیم، خواستیم و نخوردیم، خواب داشتیم و نخوابیدیم، دوستان دعوتمون کردن و نه گفتیم، توی هوای خوب در پارک دویدیم، توی بارون توی خیابون و پارکینگ خونه دویدیم، توی برف توی خونه نرمش کردیم، توی سفر دویدیم. لحظه ی سال تحویل هم دویدیم.
نتیجه ی سفر زیاد مهم نیست؛ ولی مسیرِ سفر عالی بود برام. آدمی شدم که نبودم و کمترین نتیجه این شد که از 104 بیام به 75. خدایا شکرت. خیلی خیلی شکرت. این متن رو برای این ننوشتم که بگم گوهی ام. برای این نوشتم که خیلیا باورشون نمیشه من 104 کیلو بودم. شاید به کار یک نفر اومد.
امیرحسین خوش حال
🍏😊