🌿 ایام صیام؛ روزهایی برای تزکیه و تقرب 🌿

حضرت بهاءالله درباره‌ی روزه چنین می‌فرمایند:

"قد کُتب علیکم الصّیام ایّامًا معدودات و جعلنا الافطار فی وقت الغروب ایّاکم ان یمنعکم الهوى عمّا اُمرتم به فی الکتاب طوبى لمن تمسّک بما أمر به من لدن آمرٍ حکیم."
📖 (کتاب اقدس، بند ۱۷)

"روزه بر شما در روزهایی معیّن نوشته شده است و زمان افطار را هنگام غروب قرار داده‌ایم. مبادا که هوی و هوس، شما را از آنچه در کتاب امر شده باز دارد. خوشا به حال کسی که به آنچه از جانب آمر حکیم فرمان داده شده، تمسّک جوید."

🕊 ایام صیام در دیانت بهائی، از ۲ تا ۲۰ اسفند (۱۹ روز) ادامه دارد و دوره‌ای برای پرورش روح، دعا و مناجات، و نزدیکی بیشتر به خداوند است. این ایام مقدّس، فرصتی است تا انسان از علایق دنیوی فاصله گرفته و بر فضائل روحانی تمرکز نماید.

حضرت بهاءالله درباره‌ی حقیقت روزه می‌فرمایند:

"الصّیامُ هُوَ السّراجُ فی هَیَاکِلِ عِبَادِی فَاجعَلوهُ نُورَ السُّرُورِ لا نارَ النُّشُورِ."
📖 (مجموعه‌ای از الواح مبارکه، ص ۳۶)

"روزه چراغی است در پیکر بندگان من، پس آن را نور سرور قرار دهید، نه آتشی برای رنج و سختی."

☀️ در این روزها، بهائیان از طلوع فجر تا غروب از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کنند و در دعا و تأمل غرق می‌شوند. اما این پرهیز ظاهری، تنها نشانه‌ای از یک حقیقت عمیق‌تر است؛ فرصتی برای پاکسازی روح، تجدید عهد با خداوند و تمرکز بر عشق و خدمت به عالم انسانی.

📌 @Baha_u_llah

✨ ایام صیام بر همه‌ی اهل بهاء مبارک باد! ✨

🌙 ایام صیام در دیانت بهائی؛ فرصتی برای تزکیه و تقرب 🌙

ایام صیام در دیانت بهائی، دوره‌ای ۱۹ روزه است که از ۲ تا ۲۰ مارس (معادل ۱۹ روز پایانی اسفندماه) برگزار می‌شود و با عید نوروز به پایان می‌رسد. در این مدت، بهائیان از طلوع تا غروب آفتاب از خوردن و آشامیدن پرهیز می‌کنند تا با تمرکز بر جنبه‌های روحانی، به تزکیه نفس و تقرب به خداوند بپردازند.

نکات کلیدی درباره صیام در آیین بهائی:

سن تکلیف: روزه بر بهائیان بین ۱۵ تا ۷۰ سال واجب است.

معافیت‌ها: افراد بیمار، مسافران، زنان باردار یا شیرده، و کسانی که در مشاغل سخت مشغول به کار هستند، از روزه معاف‌اند.

هدف صیام: این دوره فرصتی است برای دعا، مناجات، تمرکز بر امور معنوی و تجدید قوای روحانی.


برای درک بهتر مفاهیم و احکام روزه در دیانت بهائی، می‌توانید ویدئوی زیر را مشاهده کنید:
https://www.youtube.com/watch?v=0vW4IYTc0Ww&utm

#ایام_صیام #روزه_بهائی #معنویت #تزکیه_نفس #تعالیم_بهائی


@AeenBahai

در دیانت بهائی، ذکر "اللهُ أبهی" (Alláh-u-Abhá) به معنی "خداوند باشکوه‌تر است"، ذکری مقدس و مهم است که در موارد مختلفی استفاده می‌شود. یکی از اعمال توصیه‌شده، گفتن این ذکر ۹۵ مرتبه در هر روز است.

دستورالعمل گفتن ذکر "اللهُ أبهی" ۹۵ مرتبه در روز

در کتاب اقدس، حضرت بهاءالله در بند ۱۸ می‌فرمایند:

> "بر هر کس که به خداوند یکتا ایمان دارد واجب است که هر روز دست‌ها و سپس صورت خود را بشوید، به سوی خدا بنشیند و ۹۵ مرتبه ذکر 'اللهُ أبهی' را بگوید."



همچنین، در رساله سؤال و جواب، سؤال ۸۳ آمده است:

> "سؤال: آیا با وضوی نماز، گفتن ذکر ۹۵ مرتبه 'اللهُ أبهی' جایز است یا نه؟ جواب: تجدید وضو لازم نیست."



بنابراین، مراحل توصیه‌شده برای گفتن این ذکر عبارت‌اند از:

1. شستن دست‌ها و صورت: هر روز، ابتدا دست‌ها و سپس صورت خود را بشویید.


2. نشستن به سوی قبله: به سمت قبله بنشینید.


3. گفتن ذکر: ۹۵ مرتبه ذکر "اللهُ أبهی" را با توجه و خلوص نیت بگویید.



این عمل، علاوه بر تقویت ارتباط روحانی، به ایجاد نظم و تمرکز در زندگی روزانه کمک می‌کند.

تلفظ ذکر "اللهُ أبهی"

ذکر "اللهُ أبهی" به صورت "الله-او-ابهی" تلفظ می‌شود. در این عبارت:

"الله": به معنی "خداوند"

"أبهی": صیغه تفضیلی از ریشه "بها" به معنی "باشکوه‌تر"


بنابراین، معنی کامل آن "خداوند باشکوه‌تر است" می‌باشد.

T.me/AeenBahai

برای درک بهتر نحوه گفتن این ذکر، می‌توانید ویدیوی زیر را مشاهده کنید که به آموزش و تکرار ذکر "اللهُ أبهی" ۹۵ مرتبه در روز می‌پردازد:

https://youtu.be/x0ngL-T6dyc?si=h1ZWOBDqVe4Cco2a

در جهان معنوی الهی چه خبر است؟

بسیاری از انسان‌ها در مواجهه با مصائب و سختی‌های این عالم، از خود می‌پرسند که چگونه اولیای الهی این‌همه بلا و آزمایش را با قلبی آرام و ایمانی استوار تحمل می‌کنند؟ راز این استقامت در چیست؟

حضرت عبدالبهاء در این بیان مبارک، پرده از این راز برداشته و حقیقتی ژرف را آشکار می‌سازند:

"اگر از عوالم الٓهیّه و جهان معنوی الهی که بعد از عروج این ارواح بملکوت ابهی و جبروت اعلی مقدّر شده بوئی بمشام جهانیان رسد البتّه هر یک در قربانگاه در سبیل محبّت‌الله بکمال شوق و اشتیاق بشتابد و اگر نفحات معطّره آن جهان الٓهی مشام روحانیان را معنبر نمی‌نمود و قلوب مبارکشان را انوار ساطعه از افق ابهی منوّر نمیکرد هرگز این بلایای شدیده و مصائب کلّیّه را تحمّل نمیفرمودند پس بدانید که نسائم جان‌بخش جهان الهی است که مشام اولیای الٓهی را معطّر نموده و ارواح مقدّسشان را مبشَّر کرده که باین حلاوت شدائد اذیت و نقمت اهل عالم را تحمّل مینمایند و اگر مواهب آن عوالم الٓهیّه و اسرار آن ملکوت باقیّه در این عالم فانی و جهان ترابی مشهود و واضح نیست جای عجب نه و وسیله شکّ و شُبهه نیست زیرا این واضح و مشهود بلکه بدیهی است که هر استعداد و لیاقتی و قُویٰ و کمالی که هر شئ در رتبهء از مراتب تحصیل و اکتساب مینماید در رتبه مافوق آن رتبه چون مبعوث شود ظاهر گردد."

مکاتیب عبدالبهاء، ج4، ص57-58

T.me/AbdolBaha

پس آنچه که بر دوش اهل حقیقت سنگینی را سبک می‌کند، همان نسیمی است که از عوالم الهی می‌وزد و جانشان را به معرفتی فراتر از این جهان خاکی پیوند می‌دهد. شاید در این عالم همه اسرار آشکار نباشد، اما آنان که قلبشان به آن عوالم متصل است، طعم این مواهب را چشیده‌اند و همین چشیدن، کافی است تا سختی‌های این دنیا را به‌چشم بلا ننگرند، بلکه آن را دریچه‌ای به سوی مراتب والاتر بدانند.

در دیانت بهائی، سحرگاهان به‌عنوان زمانی مقدس برای ارتباط عمیق‌تر با خداوند تلقی می‌شود. در این زمان، بهائیان به دعا و مناجات می‌پردازند تا روح خود را تقویت کرده و روز خود را با یاد خداوند آغاز کنند.

یکی از دعاهای مشهور در این زمان، دعای سحر یا دعای بهاء است که حاوی اسامی نوزده ماه بهائی می‌باشد. این دعا به‌صورت صوتی نیز موجود است و می‌توانید آن را در لینک زیر بشنوید:
https://youtu.be/_NpIWqPFGlQ?si=s4OGq_7XWgbH8rpa

همچنین، در ایام روزه (صیام)، بهائیان در سحرگاه برای ذکر و ثنای حق از خواب بیدار می‌شوند و با ادعیه و مناجات‌های مخصوص این ایام، روز خود را آغاز می‌کنند و هنگام غروب با ذکر خداوند و دعا، روزه خود را افطار می‌کنند.

در اسلام، روزه در ماه رمضان از طلوع فجر تا اذان مغرب انجام می‌شود. خوردن سحری پیش از آغاز روزه توصیه شده است و پیامبر اسلام (ص) می‌فرمایند: «سحری بخورید، زیرا در سحری برکت است.» حتی اگر به مقدار کمی آب باشد، خوردن سحری مستحب است.
مسیحیت و یهودیت: در این ادیان نیز روزه‌داری وجود دارد، اما جزئیات و زمان‌بندی آن متفاوت است. به عنوان مثال، در یهودیت، روزه «یوم کیپور» از غروب یک روز تا غروب روز بعد ادامه دارد و در این مدت از خوردن و آشامیدن پرهیز می‌شود.

بنابراین، اهل بهاء به برپایی اعمال عبادی در سحرگاهان اهمیت ویژه‌ای می‌دهند و آن را زمانی مناسب برای تقویت ارتباط روحانی خود با خداوند می‌دانند.

@AeenBahai

در دیانت بهائی، نوروز تنها یک جشن طبیعت یا یادگار تاریخی نیست، بلکه یکی از ایام مقدس و معنوی این آئین شمرده می‌شود. این روز، که مصادف است با اعتدال بهاری و نخستین روز ماه «بهاء» (اولین ماه سال بهائی)، هم‌زمان با پایان دورهٔ صیام و آغاز سال نو بهائی است؛ از این رو، دارای جنبه‌ای دوگانه و عمیق است: پایان دوره‌ای از تهذیب روح و آغاز دوره‌ای نو از تلاش، خدمت و تعهد معنوی.

حضرت بهاءالله در کتاب اقدس، نوروز را «عید» برای کسانی می‌دانند که صیام را به جا آورده‌اند. در این نگاه، نوروز فراتر از یک رسم یا آیین بیرونی، تجلی سپاسگزاری و شادمانی روحانی پس از ایامی است که به تزکیهٔ نفس، توجه به معانی آسمانی و تقرب به حضرت پروردگار اختصاص یافته است.

در مکاتیب حضرت عبدالبهاء نیز به نوروز به‌عنوان فرصتی برای احیای معنویت و ترویج محبت و خدمت یاد شده است. حضرت عبدالبهاء تأکید می‌فرمایند که بهائیان باید نوروز را نه تنها به عنوان یک سنت کهن، بلکه به عنوان روزی برای یگانگی، محبت، طراوت روح و پیوندهای انسانی گرامی بدارند.

همچنین حضرت ولی‌امرالله شوقی افندی در توقیعات مبارکه به نوروز اشاره کرده‌اند و آن را نماد تجدید حیات و نشانه‌ای از حرکت در مسیر رشد و تعالی روحانی دانسته‌اند؛ روزی که نه‌فقط به دلیل شکوفایی طبیعت، بلکه به دلیل فرصتِ تجدید عهد با مقاصد الهی ارزشمند است.

در دیانت بهائی، نوروز جشن شادی است، اما نه شادیِ سطحی یا صرفاً ظاهری. شادیِ آن در ژرفای جان ریشه دارد—در آگاهی از این حقیقت که انسان می‌تواند دوباره برخیزد، از نو بیاندیشد، و گامی دیگر در مسیر خدمت به نوع بشر و تعالی معنوی بردارد. نوروز، فرصتی است برای بازنگری در نیت‌ها، پالایش دل، و تجدید پیمان با آنچه حقیقت و خیر است.

@AeenBahai

✨ نوروز؛ طلیعه تجدید و تولد روحانی ✨

نوروز، این عید کهن و نورانی، نه‌تنها آغاز فصل بهار طبیعت است، بلکه در تعالیم بهائی و در بیان حضرت ولی امرالله، نمادی از تجدید حیات روحانی و نو شدن دل‌ها به شمار می‌آید.

حضرت شوقی افندی، با تبیین جایگاه نوروز در نظم بهائی، آن را به‌عنوان جشنی روحانی، سرشار از معنا و شور الهی معرفی می‌کنند که پس از ایّام هاء و صیام، طلیعه‌ای برای آمادگی دل‌ها جهت ورود به مراحل بالاتر سیر و سلوک روحانی است.

ایشان در یکی از توقیعات می‌فرمایند:
"نوروز، جشن روحانی و مقدسی است که باید با طهارت ظاهر و صفای باطن، به ذکر الهی، انس با احباء، و خدمت به خلق گرامی داشته شود."
(توقیع خطاب به محفل روحانی ملی ایران، حدود دهه ۱۹۳۰)

همچنین اشاره می‌کنند:
"این روز نو، نشانه‌ای از تجدید عهد با ملکوت الهی است. روزی که دوستان الهی باید دل از غبار غم بزدایند، به محبت بیفزایند و در راه نشر انوار هدایت گام بردارند."
(ترجمه از مجموعه توقیعات حضرت ولی امرالله)

✨ نوروز در نگاه ولی امرالله یعنی:
▪️ تجدید ایمان و امید
▪️ طهارت روح و صفای قلب
▪️ تجلی وحدت و محبت در جمع احباء
▪️ آغاز مرحله‌ای تازه در مسیر رشد روحانی

باشد که نوروز امسال، نه‌تنها طبیعت، که دل‌های ما را نیز نو و روشن سازد.

نوروزتان فرخنده و جانتان لبریز از نور محبت الهی.

@Shoghi_Effendi

🌸 عید نوروز در پیام‌های بیت‌العدل اعظم 🌸

✨ نوروز، آغاز سال نو در تقویم بهائی، تنها یک جشن فصلی نیست؛ بلکه نشانه‌ای از تولد دوباره، طراوت روحانی و آمادگی برای گام نهادن در مسیر تازه‌ای از خدمت و رشد معنوی است. بیت‌العدل اعظم در پیام‌های خود، این روز عزیز را با مضامین عمیق و الهام‌بخش همراه ساخته‌اند.

🌟 نکات تأمل‌برانگیز درباره نوروز:

🔹 ۱. نوروز؛ جشن زندگی نو و روح تازه
بیت‌العدل اعظم نوروز را فرصتی برای نوسازی درونی می‌دانند؛ زمانی برای زدودن غبار اندوه‌های گذشته و گشودن دل به امید، شادی و حرکت نوین.

🔹 ۲. پیوند نوروز با پایان صیام و آغاز فصل فیض
نوروز در پایان ایام صیام قرار دارد؛ همانند پلی که روح مؤمن را از تزکیه به شکوفایی هدایت می‌کند. این روز، جشن بهره‌مندی از فیوضات تازه و ورود به مرحله‌ای نو از خدمت است.

🔹 ۳. نوروز؛ نماد وحدت خانواده انسانی
در پیام‌های بیت‌العدل، نوروز فرصتی معرفی شده برای گسترش محبت، تحکیم پیوندهای انسانی و تقویت روح وحدت در جمع‌های خانوادگی و اجتماعی.

🔹 ۴. نوروز؛ جشن شور و سرور معنوی
عید نوروز، نماد شادمانی درونی است؛ شادی‌ای برخاسته از شناخت هدف زندگی، حرکت در نقشه الهی و امید به آینده‌ای روشن‌تر.

🔹 ۵. وظیفه بهائیان در برگزاری نوروز با روح خدمت
بیت‌العدل اعظم یادآور شده‌اند که نوروز باید با ذکر الهی، روحانیت، توجه به نیازمندان و تقویت دوستی‌ها گرامی داشته شود؛ جشنی که در آن، شادی فردی با خدمت اجتماعی پیوند خورده باشد.


---

📚 منابع: • پیام بیت‌العدل اعظم – ۲۱ مارس ۱۹۷۹
• پیام بیت‌العدل اعظم – ۲۱ مارس ۲۰۰۰
• پیام بیت‌العدل اعظم – ۲۰ مارس ۲۰۱۷ (نوروز ۱۳۹۶)
• پیام بیت‌العدل اعظم – ۲۰ مارس ۲۰۲۰ (نوروز ۱۳۹۹)


---

📢 برای دریافت جدیدترین پیام‌ها و تأملات برگرفته از بیانات بیت‌العدل اعظم، همراه ما باشید در کانال:
🔗 T.me/Beitol_Adl

📩 راه ارتباط: @Bahai_Admin

لوح مبارک عید صیام و نوروز - حضرت بهاءالله

(منبع: ادعیه مبارکه، صفحه ۱۳۲)

متن عربی اصلی:

> لوح مبارک عید صیام و نوروز
اللّهُمّ هذا یَومُ نَیْروزِکَ و فیهِ أشرَقَ نُورُ جُودِکَ عَلی العالَمینَ.
أسألُکَ یا مُبدِلَ القُلوبِ و الأبصارِ أن تَبدِّلَ قُلوبَنا بطاعَتِکَ و أبصارَنا بمَشاهِدَةِ آیاتِکَ.
إنّکَ أنتَ المَلِكُ المُقتَدرُ، و إنّکَ أنتَ الوهّابُ العَلیم.
لک الحَمدُ یا اِلهی بما جعلت النّیروز عیداً للّذین صاموا فی حبّک و کفّوا أنفسهم عمّا یکرهه رضاؤک.
أی ربّ اجعلهم من نار حبّک و حرارة صومک مشتعلین فی أمرک و مشتغلین بذکرک و ثنائک.
أی ربّ لمّا زیّنتهم بطراز الصّوم زیّنهم بطراز القبول بفضلک و احسانک لانّ الاعمال کلّها معلّقة بقبولک و منوطة بأمرک.
لو تحکم لمن أفطر حکم الصّوم انّه ممّن صام فی أزل الآزال و لو تحکم لمن صام حکم الافطار انّه ممّن اغبر به ثوب الامر و بعد عن زلال هذا السّلسال.
أنت الّذی بک نصبت رایة أنت المحمود فی فعلک و ارتفعت أعلام أنت المطاع فی أمرک.
عرّف یا الهی عبادک هذا المقام لیعلموا شرف کلّ أمر بأمرک و کلمتک و فضل کلّ عمل باذنک و ارادتک و لیروا زمام الاعمال فی قبضة قبولک و أمرک لئلّا یمنعهم شیء عن جمالک فی هذه الایّام الّتی فیها ینطق المسیح الملک لک یا موجد الرّوح و یتکلّم الحبیب.
لک الحمد یا محبوب بما أظهرت جمالک و کتبت لاصفیائک الورود فی مقرّ ظهور اسمک الاعظم الّذی به ناح الامم الّا من انقطع عمّا سواک مقبلاً الی مطلع ذاتک و مظهر صفاتک.
أی ربّ قد أفطر الیوم غصنک و من فی حولک بعد ما صاموا فی جوارک طلباً لرضائک.
قدّر له و لهم و للّذین وردوا علیک فی هذه الایّام کلّ خیر قدّرته فی کتابک ثمّ ارزقهم ما هو خیر لهم فی الدّنیا و الآخرة.
إنّک أنت العلیم الحکیم.




---

مضمون و ترجمه روان فارسی:

خدایا! این روز، روز نوروز توست، روزی که نور بخشش تو بر جهانیان تابیده است.
از تو می‌طلبم، ای دگرگون‌کننده دل‌ها و دیدگان، دل‌هایمان را مطیع فرمانت و دیدگانمان را بینای نشانه‌های ظهورت کن.
تو پادشاه مقتدری و بخشنده‌ای دانا.

سپاس تو باد، ای معبود من، که نوروز را عید کسانی قرار دادی که در راه محبت تو روزه گرفتند و خود را از ناپسندهای تو بازداشتند.

ای پروردگار، دل‌هایشان را با آتش عشق تو و گرمای روزه‌ات برافروز و آنان را به یاد تو و ستایش تو مشغول بدار.

ای پروردگار، چنان‌که آنان را به زیبایی روزه آراستی، آنان را نیز با زیبایی پذیرش آراسته گردان، به فضل و احسانت، چرا که همه اعمال منوط به پذیرش توست و وابسته به فرمانت.

اگر تو بخواهی که کسی که روزه نگرفته را مانند روزه‌داران بدانی، او از ازل روزه‌دار بوده، و اگر کسی که روزه گرفته را چون غیر روزه‌دار بدانی، او کسی است که جامه‌ی دین را آلوده ساخته و از زلال آب حیات دور مانده است.

تو همان کسی هستی که با تو پرچم برافراشته شد، تو در کردارت محمودی، و در فرمانت فرمان‌بر.

ای خدای من، بندگانت را با این مقام آشنا ساز، تا بدانند که شرف هر امر، به فرمان توست و ارزش هر عمل به اراده تو، و همه کارها در دست پذیرش توست، تا چیزی آنان را از جمالت باز ندارد، در این ایامی که در آن مسیح سخن می‌گوید و حبیب تکلم می‌کند.

سپاس تو باد، ای محبوب، که جمال خود را ظاهر ساختی و برای خالصان خود ورود به مقرّ ظهور اسم اعظم را مقرر داشتی—همان اسمی که ملت‌ها به واسطه‌اش ناله کردند، مگر کسانی که از غیر تو بریدند و به سوی طلوع ذات و صفات تو روی آوردند.

ای پروردگار، امروز «غصن» تو (اشاره به عبدالبهاء) و آنان که پیرامون او هستند، بعد از روزه‌داری در جوار تو، روزه را افطار کردند برای جلب رضای تو.

پس برای او، و برای ایشان، و برای همه کسانی که در این ایام به سوی تو آمدند، هر خیری را که در کتابت مقدر کرده‌ای رقم زن، و روزی‌شان کن آنچه برای دنیایشان و آخرت‌شان نیکوتر است.
تو دانا و حکیمی.

@AeenBahai

🌹🌹متن دعای خروج از شهر 🌹🌹🌹

هُوَاللّه تَعالی شَأنه العَظَمَة و الأقتدار 
يا أيّها المذكور لدی المظلوم، فی حين الخروج عن المدينة قل إلهی إلهی خرجت من بيتي معتصماً بحبل عنايتك و أودعت نفسی تحت حفظك و حراستك * أسألك بقدرتك الّتی بها حفظت اوليائك من كلّ ذی غفلة و ذی شرارة و كلّ ظالم عنيد و كلّ فاجر بعيد بان تحفظني بجودك و فضلك ثمّ أرجعني الی محلّی بحولك و قوّتك انّك أنت المقتدر المهيمن القیوم.

ادعیه حضرت محبوب صص 197-198

t.me/aeenbahai

دعای خروج از شهر و مسافرت☝️☝️☝️
برای دوستانی که در این ایام میخواهند با خیال راحت به مسافرت بروند!
@Aeenbahai

📌 ‏بهائیان و نوسازی ایران - ترویج آموزش مدرن

◽️ بهائیان برای پیشرفت ایران مدارس نوین ساختند، زمانی که در بیشتر شهرها و روستاها چنین مدارسی نبود. از تاسیس مدرسهٔ تربیت در سال ۱۲۷۹ تا بیش از ۳۰ مدرسه در سراسر کشور. این مدارس که آموزشی برابر به همهٔ دانش‌آموزان می‌دادند، در نهایت، در سال ۱۳۱۳ با فشار حکومت تعطیل شدند.
@RaastiSite

روز بین‌المللی جوانان بهائی

روز بین‌المللی جوانان بهائی، که در پنجم فروردین‌ماه (۲۵ مارس) برگزار می‌شود، مناسبتی است که جوانان بهائی در سراسر جهان برای تقویت پیوندهای معنوی، ترویج وحدت و محبت در جامعه انسانی، و تجدید عهد و پیمان در خدمت به اهداف عالیه دیانت بهائی گرد هم می‌آیند.

تاریخچه و پیشینه:

این روز برای نخستین بار در سال ۱۹۳۶ میلادی (۱۳۱۵ شمسی) توسط جوانان بهائی آمریکا با هدف ایجاد ارتباط مستمر با جوانان بهائی سراسر جهان پیشنهاد شد. پس از تأیید حضرت ولی‌امرالله، در تاریخ ۲۴ مارس همان سال، چندین گردهمایی در نقاط مختلف آمریکا برگزار گردید.

در سال بعد، علاوه بر شهرهای متعدد آمریکا، جوانان بهائی در کشورهای انگلستان، فرانسه، آلمان، هندوستان، مصر، عراق، ژاپن، چین و استرالیا نیز به این حرکت پیوستند و جشن‌هایی به این مناسبت برگزار کردند.

در ایران، اولین مراسم روز بین‌المللی جوانان بهائی در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۱۶ شمسی (۲۵ فوریه ۱۹۳۸ میلادی) در تهران برگزار شد. این تاریخ به مدت پانزده سال ادامه یافت تا اینکه در سال ۱۳۲۹ شمسی، لجنه ملی جوانان بهائی ایران پیشنهاد کرد که به جای ۷ اسفند، روز پنجم فروردین، مصادف با ۲۵ مارس و پنجم شهرالبهاء، به عنوان روز بین‌المللی جوانان بهائی تعیین شود. این پیشنهاد مورد استقبال لجنه ملی جوانان آمریکا قرار گرفت و از آن پس، این تاریخ به عنوان روز بین‌المللی جوانان بهائی در نظر گرفته شد.

اهداف و فعالیت‌ها:

در این روز، جوانان بهائی در سراسر جهان با برگزاری جلسات، جشن‌ها و فعالیت‌های متنوع، به ایجاد ارتباط معنوی، هماهنگی و وحدت در جامعه جوانان پرداخته و با دعا و نیایش، موفقیت در اجرای تعالیم الهی را از درگاه پروردگار مسئلت می‌نمایند. این گردهمایی‌ها فرصتی است برای تفکر درباره وظایف خطیر جوانان، تبادل نظر، و اتخاذ تصمیمات جدید در جهت خدمت به عالم انسانی و ترویج تعالیم بهائی.

نقش جوانان در دیانت بهائی:

حضرت بهاءالله می‌فرمایند:

> "جهد نما که در جوانی به اخلاق رحمانی و انوار بهائی فائز و منیر شوی."
(مجموعه‌ای از الواح مبارکه، صفحه ۲۹)



حضرت عبدالبهاء نیز در لوحی خطاب به جوانان می‌فرمایند:

> "ای عزیزان عبدالبهاء، ایام زندگانی را فصل ربیع است و جلوه بدیع سن جوانی را توانایی است و ایام شباب بهترین اوقات انسانی..."
(مکاتیب حضرت عبدالبهاء، جلد ۲، صفحه ۲۵)



این بیانات نشان‌دهنده اهمیت و نقش ویژه جوانان در پیشبرد اهداف دیانت بهائی و خدمت به جامعه انسانی است.

منابع:

"مجموعه‌ای از الواح مبارکه"

"مکاتیب حضرت عبدالبهاء"، جلد ۲

"تاریخچه لجنه ملی جوانان بهائی ایران"، آرشیو تاریخی

"بهاییت در قرن بیستم"، نوشته حسن موقر بالیوزی

سایت رسمی جامعه جهانی بهائی (www.bahai.org)


این روز فرصتی است تا جوانان بهائی با تجدید عهد و پیمان، در مسیر تحقق وحدت عالم انسانی و ترویج تعالیم الهی گام بردارند و با شور و شوق جوانی، به خدمت به جامعه بشری بپردازند.

@AeenBahai

معماری مرگ؛ کلیسای استخوان‌ها در قلب رم
.
.

✍️🏻در شهر رم، کلیسایی وجود دارد به نام "Santa Maria della Concezione dei Cappuccini" که بخشی از آن به دخمه‌ای منحصر‌به‌فرد اختصاص یافته است: Capuchin Crypt. در این دخمه، بقایای اجساد بیش از ۴٬۰۰۰ راهب کاپوچین با نظمی شگفت‌انگیز به کار رفته‌اند تا معماری و تزئینات داخلی را شکل دهند.

✍️🏻جمجمه‌ها، ستون‌های فقرات و استخوان‌های دست و پا، به‌جای گچ‌بری و طلاکاری، ساختار سقف‌ها، دیوارها و قوس‌ها را تشکیل داده‌اند. این ترکیب هولناک و زیبا، نمود کامل روح هنر باروک است؛ جایی که مرگ نه‌تنها انکار نمی‌شود، بلکه به عنصری هنری و نمایشی بدل می‌گردد.

✍️🏻بر روی یکی از دیوارهای این دخمه، جمله‌ای نقش بسته است:

"What you are now, we once were; what we are now, you shall be."
«آن چه اکنون هستی، ما بودیم؛ آنچه اکنون هستیم، تو خواهی شد.»

✍️🏻این جمله بازتابی است از فلسفه‌ی Memento Mori؛ یادآوری همیشگی مرگ به‌عنوان بخشی اجتناب‌ناپذیر از هستی. فلسفه‌ای که انسان را به تأمل در فانی‌بودن خویش وادار می‌سازد و در دوران باروک، در قالب هنر، معماری و دین، جلوه‌ای بی‌سابقه یافت.

@honartohi

تقدیر و تمجیداندیشمندان و بزرگان ازدیانت بهائی

"تولستوی"

در کتاب " خاطرات محرمانه تولستوی" تالیف پول بیروکوف مربوط به سالهای 1846 الی 1899 قسمتی از نظریات تولستوی چنین نقل شده است:

من مسیحی زاده بودم ولی برخلاف عادت عمومی مسیحیان در مورد مسیحیت بسیار تحقیق کردم زیرا نه حقیقتی نه نجاتی و نه خدائی در آن میدیدم. دین مسیح آلت دست سیاسیون و فرمانفرمایان جهان بود... من میدانستم که خداوند جهان با قدرت کامله وجود دارد . در اعماق قلبم کاوش می کردم تا حقیقت را بیابم زیرا حقیقت نیروئی است که مرکزش قلب انسان است. من نمی خواستم مثل اکثر پیروان ادیان، دین پدر و مادریم را بدون تحقیق قبول کنم از طرفی هم می داستم که شخص بی دین نمی تواند انسان باشد و نه سعادتمند خواهد بود. من میدانستم زندگی و دین هر دو یک معنا دارند. زندگی بی دین حیوانیت صرف است، قلب شخص بی دین می خشکد و روح انسان بدون تجلیات خداوند پژمرده گردیده از بین می رود. به من ثابت شده بود همان قسم که بدن آدمی محتاج به غذا و خوراک است روح انسان همنیازمند خوراک آسمانی یعنی دین است. چون مدتها در بی دینی بسر می بردم با تمام قوا در جستجوی دینی بودم که نیازمندیهای بشر کنونی را تامین کند.

@AeenBahai

بیانی از حضرت بهاءالله
نقل از: خاطرات میرزا حبیب‌الله افنان، صفحه ۶۲

روزی در بغداد، یکی از روحانیون با قدی بلند، اندامی درشت، عمامه‌ای بزرگ و ریشی بلند وارد مجلس شدند. با حضرت بهاءالله سلام کرد و شروع به خواندن عباراتی پیچیده و پی‌درپی به زبان عربی نمود. حضرت خطاب به او فرمودند: «شما خودتان را معرفی کنید تا بهتر بشناسیمتان.»

آن شخص پاسخ داد: «انا خاتم المجتهدین.»

حضرت با تبسم فرمودند: «ان‌شاءالله، ان‌شاءالله...»

آن روز جمال مبارک بسیار مسرور بودند و در ادامه فرمودند:
«دعا کنید خداوند دیگر حزبی مثل حزب شیعه خلق نکند.»


@AeenBahai

بزرگان و فیلسوفان در طول تاریخ نسبت به مفهوم "امید" نقدهای متفاوتی داشته‌اند. این نقدها اغلب از این دیدگاه‌ها می‌آیند که امید می‌تواند باعث تکیه به تصورات غیرواقعی یا ترک مسئولیت فردی شود. در اینجا چند نمونه از نقدهای منفی به امید از سوی بزرگان آورده شده است:

1. فریدریش نیچه: نیچه در کتاب "چنین گفت زرتشت" اشاره می‌کند که امید می‌تواند نوعی از سرکوب واقعیت‌ها باشد. او معتقد است که افراد به امیدهایی که دارند، از مواجهه با حقیقت دشوار و تلخ فرار می‌کنند و به جای پذیرش واقعیت، به رؤیاهای آینده تکیه می‌کنند.


2. آرتور شوپنهاور: شوپنهاور با نگاه بدبینانه‌ای به امید می‌نگریست و آن را "توهمی آرامش‌بخش" می‌دانست. از نظر او، امید به انسان این امکان را می‌دهد که از درد و رنج‌های زندگی فرار کند، ولی در حقیقت چیزی جز فریب خود نیست. شوپنهاور معتقد بود که انسان به جای امید، باید به درک واقعیت و پذیرش آن بپردازد.


3. سیسرو: سیسرو فیلسوف رومی در مورد امید می‌گوید که امیدوار بودن بیشتر به معنای به تعویق انداختن تصمیمات و در نهایت به ضرر فرد است. او تأکید داشت که امید می‌تواند باعث انفعال شود و فرد را از عمل به تعویق بیندازد.


4. ژان پل سارتر: سارتر از دیدگاه اگزیستانسیالیسم به امید نگاه می‌کند و آن را مانعی برای آزادی انسانی می‌داند. از نظر او، امید در واقع انسان را از مسئولیت‌های خود دور می‌کند و فرد را به جایی می‌برد که از عمل واقعی خود دست می‌کشد و به آینده‌ای نامشخص دلخوش می‌شود.


@AeenBahai

در آموزه‌های دیانت بهائی، امید نه تنها به معنای انتظار برای تغییرات یا تحولات در آینده است، بلکه به عنوان یک نیروی محرکه برای تلاش مستمر در جهت پیشرفت فردی و اجتماعی مطرح می‌شود. این دیدگاه امید را از ساده‌انگاری یا توهم جدا می‌کند و آن را با عمل و مسئولیت‌پذیری مرتبط می‌سازد.

چند نکته کلیدی در ارتباط دیانت بهائی با امید:

1. امید به پیشرفت و بهبود: در دیانت بهائی، امید به معنای باور به امکان پیشرفت انسان‌ها و جامعه است. پیروان بهائی باید به آینده‌ای روشن امیدوار باشند، جایی که مشکلات بشری برطرف شوند و عدالت و صلح جهانی برقرار گردد. اما این امید باید با تلاش و کار سخت همراه باشد.


2. امید در کنار عمل: آموزه‌های بهائی بر این نکته تأکید دارند که امید باید با عمل همراه باشد. این امید نمی‌تواند باعث تنبلی و بی‌عملی شود، بلکه باید انگیزه‌ای برای اقدام در راستای بهبود فردی و اجتماعی باشد.


3. امید به خداوند: امید در دیانت بهائی همچنین به معنای امید به رحمت و هدایت خداوند است. بهائیان باور دارند که خداوند همواره راه‌حل‌هایی برای مشکلات بشر فراهم می‌کند، ولی انسان‌ها باید برای یافتن این راه‌حل‌ها در تلاش باشند.


4. امید و پذیرش سختی‌ها: در آموزه‌های بهائی، امید به معنای فرار از واقعیت‌های سخت زندگی یا مشکلات نیست. بلکه این امید به انسان‌ها کمک می‌کند تا با چالش‌ها و سختی‌ها با روحیه‌ای مثبت و سازنده مواجه شوند.



به طور کلی، در دیانت بهائی، امید ترکیبی از باور به بهبود و پیشرفت آینده، تلاش برای ساختن دنیای بهتر، و اعتماد به هدایت الهی است که به‌طور فعال و مسئولانه دنبال می‌شود.

@AeenBahai

به مناسبت عید اعظم رضوان

گل مستور به بازار آمد
لوح مبارک گل و بلبل
از آثار حضرت بهاءالله
منتخباتی از آثار حضرت بهاءالله، ص ۲۰۵

«هُوَ العَلیُّ العالِیُّ الأَعْلَی»

ای بلبلان الهی، از خارستان ذلّت به گلستان معنوی بشتابید و ای یاران ترابی، قصد آشیان روحانی فرمایید.

مژده به جان دهید که جانان تاج ظهور بر سر نهاده و ابواب گلزار قِدم را گشوده است. چشم‌ها را بشارت دهید که وقت مشاهده آمد، و گوش‌ها را مژده دهید که هنگام استماع فرا رسید.

دوستانِ بوستان شوق را خبر دهید که یار بر سر بازار آمد، و هدهدان سبا را آگاه کنید که نگار اذن بار داده. ای عاشقان روی جانان، غم فراق را به سرور وصال تبدیل نمایید، و سمّ هجران را به شهد لقا بیامیزید.

اگرچه تا حال، عاشقان از پی معشوق دوان بودند و حبیبان از پی محبوب روان، در این ایام، فضل سبحانی از غمام رحمانی چنان احاطه فرموده که معشوق طلب عشّاق می‌نماید و محبوب جویای احباب گشته است.

این فضل را غنیمت شمارید و این نعمت را کم مشمارید. نعمت‌های باقیه را وا مگذارید و به اشیای فانیه قانع نشوید. برقع از چشم قلب بردارید و پرده از بصر دل بدرید تا جمال دوست بی‌حجاب بینید، و نادیده ببینید و نشنیده بشنوید.

ای بلبلان فانی در گلزار باقی، گلی شکفته که همه‌ی گل‌ها نزدش چون خار و جوهر جمال نزدش بی‌مقدار است. پس از جان بخروشید و از دل بسروشید و از روان بنوشید و از تن بکوشید که شاید به بوستان وصال درآیید و از گل بیمثال ببوئید و از لقای بی‌زوال بهره برید.

از این نسیم خوش صبای معنوی غافل نشوید و از این رائحه قدس روحانی بی‌نصیب نمانید. این پند، بندها را بگسلد و سلسله‌ی جنون عشق را بجنباند. دل‌ها را به دلدار رساند و جان‌ها را به جانان سپارد. قفس بشکند و چون طیر روحی، قصد آشیان قدس کند.

چه شب‌ها که رفت و چه روزها که درگذشت و چه وقت‌ها که به آخر رسید و چه ساعاتی که به انتها آمد، و جز به اشتغال دنیای فانی نفسی برنیامد. سعی نمایید تا این چند نفَسی که باقی مانده باطل نشود. عمرها چون برق می‌گذرد و فرق‌ها بر بستر تراب مقر و منزل گیرد. دیگر چاره از دست رود و امور از شست.

شمع باقی بی فانوس، روشن و منیر گشته و تمام حجبات فانی را سوخته است. ای پروانگان بی‌پروا بشتابید و بر آتش زنید، و ای عاشقان بی‌دل و جان، بر معشوق بیایید و بی‌رقیب نزد محبوب دوید.

گل مستور به بازار آمد، بی‌ستر و حجاب آمد و به کل ارواح مقدسه ندای وصل می‌زند. چه نیکو است اقبال مقبلین.

فهَنیئاً للفائزین بأنوار حُسنِ بدیع.

ترجمه انگلیسی این لوح مبارک:
Bahá'í Reference Library – Gleanings From the Writings of Bahá’u’lláh
صفحات 319–322

@Baha_u_llah

فردا ساعت ۵:۳۰ صبح، ماه، زهره و زحل به شکل لبخند در آسمون دیده می‌شن.

@RegaPlus