🎨Hannah Höch (1889 – 1978)


هانا هوخ (۱۸۸۹ - ۱۹۷۸) هنرمند دادا آلمانی بود. او بیشتر به خاطر کارهایش در دوره وایمار، زمانی که یکی از مبتکران فتومونتاژ بود، شناخته شده است. فتومونتاژ یا فتومونتاژ نوعی کولاژ است که در آن اقلام چسبانده شده، عکس‌های واقعی یا بازتولیدهای عکاسی برگرفته از مطبوعات و سایر رسانه‌های تولید گسترده هستند. این کلاژها که تصاویری را از فرهنگ عامه به عاریت گرفته بودند و از قطعه قطعه کردن و مونتاژ مجدد تصاویر استفاده می کردند، به خوبی با زیبایی شناسی دادا مطابقت داشتند، اگرچه دادائیست های دیگر به دلیل تبعیض جنسی ذاتی در جنبش در پذیرش کار او مردد بودند. کار او "یادداشت فمینیستی زننده" را به فلسفه دادائیسم تحقیر نسبت به جامعه بورژوایی اضافه کرد، اما هم هویت او به عنوان یک زن و هم موضوع فمینیستی او باعث شد که او هرگز به طور کامل توسط دادائیست های مرد پذیرفته نشود. مانند دیگر هنرمندان دادا، کارهای هوخ نیز تحت نظارت دقیق نازی ها قرار گرفت زیرا منحط تلقی می شد. نازی ها نمایشگاه مورد نظر او در سال 1932 در باهاوس (یک مدرسه هنری آلمانی) را متوقف کردند. آنها نه تنها از زیبایی شناسی او، بلکه از پیام های سیاسی او و صرف این واقعیت که او یک زن بود آزرده شدند. تصاویر او افراد آندروژنی را به تصویر می‌کشد که نازی‌ها آن‌ها را تحقیر می‌کردند. ایدئولوژی نازی از آثار هنری که مرد و زن آریایی آلمانی آرمانی را به تصویر می‌کشد، قدردانی می‌کرد. تصاویری که هوخ استفاده می کرد اغلب با این نگاه تضاد داشتند یا از آن برای بیان نکته ای در مورد جامعه استفاده می کردند. نازی‌ها سبک سنتی و روشن و منطقی از آثار هنری را ترجیح می‌دادند که نیازی به تفکر یا تحلیل عمیق نداشت. آنها احساس می کردند که هرج و مرج سبک دادا با آسیب شناسی هم مرز است. هوخ در سال های نازی به انزوا رفت و بعدها توانست پس از سقوط رایش سوم به دنیای هنر بازگردد.
@ART2011JOURNAL

#ژان پل بلموندو، وروجک پیر

◾️او در سینمای فرانسه در هر نقشی ظاهر شده است، از روشنفکر گوشه‌گیر تا گانگستر ماجراجو، اما بیشتر سینمادوستان او را در قالب جوان پرشر و شوری به یاد می‌آورند که آرام و قرار ندارد: ژان پل بلموندو.

ژان پل بلموندو، با "موج نو" به دنیا آمد، اما درست‌تر آن است که گفته شود، او مُرد تا "موج نو" زاده شود. فیلم "از نفس افتاده" به کارگردانی ژان لوک گدار با مرگ قهرمان پرشر و شور آن تکمیل می‌شود.

"میشل" با گلوله‌ای در پشت در خیابان فرار می‌کند. دوربین به همراه دخترک امریکایی که او را به پلیس لو داده، او را دنبال می‌کند. آخر خیابان میشل به زمین می‌افتد. آخرین پک را به سیگار می‌زند، برای دخترک که بالای سر او ایستاده، شکلک در می‌آورد و آخرین کلام خود را خطاب به او و تمام زندگی اعلام می‌کند: «از تو حالم به هم می‌خوره!»

با این صحنه زندگی سینمایی ژان پل بلموندو شروع شد. او پیش از آن هم روی صحنه تئاتر و پرده سینما نقش‌های کوچکی ایفا کرده بود، اما استعدادهای او هنوز آشکار نشده بود.

این ژان لوک گدار، کارگردان جسور و جوان "موج نو" بود که توانست استعداد بلموندو را کشف کند و از او که به نظر بسیاری "سیمای غیرسینمایی" داشت، یک ستاره سینما بیرون بیاورد.

بلموندو در روز ۹ آوریل ۱۹۳۳ در محله نویی، در حومه غربی پاریس، به دنیا آمد. پدرش پیکرتراش بود و مادرش رقصنده.

در کودکی همان چیزی بود که بعدها به تماشاگران بی‌شمار سینما عرضه کرد: پسربچه‌ای شیطان و زبل، که بلد بود با ژست‌ها و اداها و شلوغ‌بازی‌های‌اش، همشاگردی‌های خود را سرگرم کند .
پل بلموندو پس از "از نفس افتاده" یک هنرپیشه پرکار حرفه‌ای شد و در ده‌ها فیلم بازی کرد، اما در سال‌های بعد همچنان یکی از ستاره‌های محبوب "موج نو" باقی ماند.


او باز هم در فیلم‌های گدار نقش ایفا کرد، مثلا در فیلم "یک زن زن است" و فیلم اعجاب‌انگیز "پیروی دیوانه"، و همچنین در فیلم‌های لویی مال، فرانسوا تروفو، کلود شابرول و کلود للوش.

بلموندو به زودی نشان داد که یک بازیگر کارکشته و تمام عیار است که به ایفای هر نقشی تواناست و هر کارگردانی، با هر سبک و سلیقه، مایل به همکاری با اوست.

توانایی او در انعطاف از نقش به نقش خیره‌کننده بود. برای نمونه در سال ۱۹۶۱ از او ۸ فیلم سینمایی به روی پرده آمد: در کنار نقش جدی و ظریف یک روحانی جوان در فیلم "لئون مورن کشیش" به کارگردانی ژان پیر ملویل، او در فیلم های آلبرتو لاتوادا و هانری ورنوی در نقش‌های کمدی و جنایی ظاهر شد.
بلموندو در دهه ۱۹۷۰ در فیلم‌های پلیسی پرهیجان ظاهر شد، معمولا در نقش گانگستری قلدر و پرتحرک که برای عملیات پرماجرا و به ویژه صحنه‌های "خطرناک" آماده است.

در این فیلم‌ها او تمام قدرت و توان بدن ورزیده‌ی خود را به نمایش گذاشت.
ژان پل بلموندو در دهه ۱۹۷۰ گران‌ترین و موفق‌ترین هنرپیشه سینمای فرانسه بود.

محبوبیت او به ویژه به فیلم‌های کمدی شلوغ و پرهیجان برمی‌گردد، که او معمولا نقش یک کلاهبردار زرنگ و حقه‌باز، و در عین حال نیکدل و بامرام و گاهی عاشق‌پیشه را ایفا می‌کند. او در کمدی ظریف و متعادل است و صحنه‌های کتک‌کاری را استادانه اجرا می‌کند

بلموندو، که فرانسوی‌ها او را "ببل" می‌نامند، به دنبال ناراحتی قلبی کمابیش از بازیگری در سینما کنار کشید و به چند کار روی صحنه تئاتر بسنده کرد
او در سال های گذشته تنها در یک فیلم ظاهر شده است: در فیلم "مردی با سگش" او بار دیگر مرد بیچاره و بی‌خانمانی است که در خیابان‌های پاریس به دنبال لقمه‌ای نان می‌گردد و دیگر جز یک سگ همدمی ندارد.

جشنواره سینمایی کن در سال ۲۰۱۱ با اهدای یک جایزه افتخاری، از این استاد همه فن حریف سینمای فرانسه، تجلیل به عمل آورد.

این بازیگر فرانسوی سرانجام درسن 88سالگی (6سپتامبر2021) درگذشت.
@ART2011JOURNAL