بنده تا حالا به اندازه دیروز گوه نخورده بودم.
اینا از دیروز همینجور منو اسیر نگه داشتن تا آخرش بالاخره تو یه عکس چیزی که لازم داشتن رو پیدا کردن.
الانم که قراره دوباره سوند بذارن و حداقل سه چهار روز دیگه اینجا زندانی باشم.
باتشکر از کلیه‌ عزیزم که هزار و یک مدل آنتی بیوتیک مصرف کرده و همچنان عفونت داره. قشنگ مشخصه دلش میخواد غذای سگ بشه.

جدا این بشر مشکلش چیه؟
از روز اول هر چی آنتی‌بیوتیک بود بهم تزریق کردن، بعد تو خونه هم همچنان آنتی‌بیوتیک میخوردم و الانم همون برنامه به راهه.

رسما و شرعا کم آوردم.
ولی متاسفانه راهی جز تحمل کردن ندارم.
حالا چه با خنده، چه با گریه

یکی از دلایلی که نمیتونم محیط بیمارستانی رو تحمل کنم، اما و اگر گفتن‌های فراوون دکترهاست‌. دائما باید چشم انتظار باشی تا ببینی نتیجه فلان آزمایش و بهمان عکس چی میشه.

خوبه آدم بتونه از صفر شروع کنه.

عارضم به خدمت‌تون که یه چند روزی رو موندنی هستم. یه سری مشکل ریز هست که بعیده تو خونه حل بشه و بهتره همینجا با آنتی‌بیوتیک تزریقی درست بشه.
ازون ور به عنوان رشوه متخصص ریه هم اومد بالا سرم تا بالاخره سرفه‌هام قطع بشن‌‌. گمونم هر چی شربت و اسپری می‌شناخت نوشته و اگه مشکلی نباشه تو همین چند روز اونم درست میشه گمونم.
حال روحیم چطوره؟ دوباره پسر خوبی شدم و بدون مقاومت موندگار شدم. تنها خواسته فعلیم هم اینه که از خونه یه موزر بیارن تا ریش و پشم صورت رو بزنم.

این روزا انقدر بیکارم که بیچاره گوشیم‌‌‌.

همچنین بیچاره رگ‌های دستم!
به شدت ضعیف شدن و اینا هم برعکس آنتی‌بیوتیک قوی میزنن داخل.
نتیجش هم اینه که دیشب یه آنژییوکت‌ زدن خراب شد، اول شب یکی دیگه هم خراب شد و الان سومی رو زدن! جفت دستام هم که ورم کردن‌‌.


و پیشاپیش خیر عزیزانم‌‌. این پرستاره رو از سری قبل میشناسم و میدونم کارشو بلده.

خدا رو شکر دکتره به چسناله‌هام اعتنا کرد و یه دو سه روزی قراره برم خونه‌. بعدش میرم یه جا دیگه سونو و بعد اونجا ممکنه یه عمل سرپایی بشم. ممکن هم هست بگه همه چی درست شده.

ذهنم شده شبیه چمدونی که از بس پر شده، هر لحظه ممکنه بترکه‌. صبح تا شب تو ذهنم دارم داروها و مواد غذایی که میخورم رو مدیریت میکنم که در بهترین شرایط مصرف بشن، غصه گذشته‌ها و اون آزمون لعنتی و تست‌های اشتباه رو میخورم، نگران نظام وظیفه و قوانین مسخرش هستم و مهم‌تر از همه هی با خودم میگم نکنه جایی تو درمانم کوتاهی کردم؟ نکنه منم مقصرم؟
#از_احساساتم

Not really a fan of life right now.

[ دلتنگی ]

از اینکه همه ی ابرقهرمان ها یتیمن نتیجه میگیریم برای پیشرفت اول باید از شر پدر و مادرتون خلاص بشید 😂😂😂

اجازه ندید آدما با گفتن "چرا شلوغش میکنی؟" شما رو بخاطر اینکه میخواید خط قرمزاتون رعایت شه، خجالت‌زده کنن.

»NEG«

@OfficialPersianTwitter

تو فرهنگ چند هزار ساله ایرانی خط قرمز کلا معنا نداره. هر فرد در جامعه باید چشمش به کون‌ گوسفند جلویی باشه و مسیر همون رو ادامه بده.

البته من نباید از فرهنگ چند هزار ساله‌مون حرف بزنم! من یکی زیادی بی‌فرهنگم!

مثلا با اینکه همه میرن سربازی و هیچکس نمی‌میره اونجا و همگی مرد برمیگردن، هیچ جوره راضی نمیشم کچل کنم‌ و آشخور بشم‌.

یا حتی همین امروز که با دعوت بدون فیلتر جنسیتی‌ دوستام و عدم اشاره قبلی به این موضوع، باعث شدم تا مدت‌ها رفتار مامانم باهام عوض شه.

و با یه تغییر نام دیگه، به شما صبح بخیر میگم. گمونم این یکی رو حالا حالاها نگه دارم‌.

مخلص شما علی
آقای مثلا نویسنده و پسر اطلس سابق

بالاخره بعد مدت‌ها آشپزی‌ هم کردم.
کیک تابه‌ایی که با برعکس کردن تابه هرچی پف داشت خوابید، ولی حضرات کاکائو و شکلات آبروداری کردن و باعث شدن کیکم‌ خوشمزه بشه.