از تو تنها شدم...

#سیمین_غانم
#فرهاد_شیبانی
#گل_گلدون_من

@sarvesahi | 🎶

ز دام حسرت کجا گریزم...

#سیمین_غانم
#محمدعلی_شیرازی
#پریشان

@sarvesahi | 🎶

https://www.clubhouse.com/join/%D8%B3%D8%B1%D9%88-%D8%B3%D9%87%DB%8C/dBvVgndw/xoe99yy1

@sarvesahi | 💚

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی غزل بیست و هفتم حافظ (براساس نسخۀ علامه قزوینی)
با حضور آقایان دکتر رضا کریمی، سعید موسوی، علی بزازی، محمد ارثی‌زاد و خانم‌ها نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.
ضبط: آقای رامز روحانی

۱۴۰۰/۷/۱۰
@sarvesahi | 🌟

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی بخش اول غزل بیست و هشتم حافظ (براساس نسخۀ علامه قزوینی)
با حضور آقایان دکتر رضا کریمی، سعید موسوی، علی بزازی، محمد ارثی‌زاد و خانم‌ها نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.
ضبط: آقای رامز روحانی

۱۴۰۰/۷/۱۷
@sarvesahi | 🌟

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی بخش دوم غزل بیست و هشتم حافظ (براساس نسخۀ علامه قزوینی)
با حضور آقایان سعید موسوی، علی بزازی، دکتر رضا کریمی، محمد ارثی‌زاد و خانم‌ها دکتر خدیجه حمیدیان، نورا سام، سونیا زینتی و ...
با اجرای المیرا شاهان.
ضبط: آقای رامز روحانی

۱۴۰۰/۷/۲۴
@sarvesahi | 🌟

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی غزل بیست و نهم حافظ (براساس چاپ علامه قزوینی)
با حضور آقای سعید موسوی و خانم‌ها دکتر خدیجه حمیدیان، نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.
ضبط: آقای رامز روحانی

۱۴۰۰/۸/۱
@sarvesahi | 🌟

کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی
یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی

#سعدی

@sarvesahi | 💓

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی غزل سی حافظ (براساس چاپ علامه قزوینی)
با حضور آقای سعید موسوی، محمد ارثی‌زاد، جواد نیستانی، حسین پرواز و خانم‌ها دکتر خدیجه حمیدیان، دکتر مریم جعفری آذرمانی، نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.
ضبط: آقای رامز روحانی

۱۴۰۰/۸/۸
@sarvesahi | 🌟

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی غزل سی‌ویک حافظ (براساس چاپ علامه قزوینی)
با حضور آقای سعید موسوی، محمد ارثی‌زاد، جواد نیستانی، حسین پرواز و خانم‌ها دکتر خدیجه حمیدیان، دکتر مریم جعفری آذرمانی، نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.

۱۴۰۰/۸/۱۵
@sarvesahi | 🌟

صوت جلسۀ حافظ‌خوانی در کلابِ «سَرو سَهی»

بررسی غزل سی‌ودو حافظ [بیت سوم به بعد](براساس چاپ علامه قزوینی)
با حضور آقای محمد ارثی‌زاد، سعید موسوی و خانم‌ها دکتر خدیجه حمیدیان، دکتر مریم جعفری آذرمانی، نورا سام، مهوش ثابت و ...
با اجرای المیرا شاهان.

۱۴۰۰/۸/۲۲
@sarvesahi | 🌟

پانچلو ناباورانه خندید و گفت: ”من برای شما مهم هستم؟ چرا؟ من که نمی‌توانم تند بدوم و بپرم، رنگ‌های بدنم پوسته‌پوسته شده‌اند و زیبا نیستند. چرا من برای شما مهم هستم؟”
ایلای به پانچلو نگاه کرد، دستش را روی شانه‌های چوبی او گذاشت و آهسته گفت: ”تو برای من مهم هستی، زیرا مال منی.” تا آن زمان هیچ‌کس این‌گونه با مهربانی و عشق به پانچلو نگاه نکرده بود...

از کتابِ #تو_بی_نظیری، نوشته #مکس_لوکیدو، ترجمه دکتر #لیلا_کاشانی_وحید
#معرفی_کتاب #کتاب

@sarvesahi | 📚

آنچه روزهاست گرفتار آنم، «دریغ کردن» است. آدم‌ها، حرف‌ها، کلمه‌ها، شعرها، کتاب‌ها، فیلم‌ها، کافه‌‌ها، سفرها و خیابان‌های بسیاری را از خودم دریغ کرده‌ام. در مسیری بی‌هدف راه می‌روم و هیچ‌چیزی نیست که محرک من برای تغییر شرایط فعلی باشد. احتمالا به این حس و حال «افسردگی» می‌گویند؛ همین تمایل به خوابیدن پیوسته و هیچ‌کاری نکردن و صرفا به تماشا نشستن و غصهٔ چیزهای معمولی را خوردن.
دلم برای آن‌همه نشاط بی‌حد و تسلیم نشدن و امیدواریِ محض تنگ شده. از غریبه‌ها فرار می‌کنم و تنها دلم می‌خواهد کسانی را ببینم که می‌توانم در کنارشان درست شبیه خودِ خودم باشم. از این پوستهٔ ساختگی عارم می‌آید. از این حریم امنی که بالاجبار می‌پوشمش تا آسیبی از آدم‌ها نبینم، جراحت بیشتری برندارم و دردی به دردهای کهنه‌ام اضافه نکنم.
تبدیل به آدمی شده‌ام که شکست‌های پیاپی‌اش منجر به بیزاری از آرزوهایش شده. بی‌آرزو بودن قشنگ نیست. به این خاطر که مهمترین نیرویی که به آینده هدایتمان می‌کند را از دست می‌دهیم.

@sarvesahi | 📝

مباش غره به سامان این بنا که نریزد
جهان طلسم غبارست، از کجا که نریزد
مکش ز جرات اظهار شرم تهمت شوخی
عرق دمی شود آیینهٔ حیا که نریزد
به جدگرفتن تدبیر انتقام چه لازم
همانقدر دم تیغت تنک‌نما که نریزد
قدح به خاک زدیم از تلاش صحبت دونان
نداشت آن همه موج آبروی ما که نریزد
به گوش منتظران ترانهٔ غم عشقت
فسانهٔ شب خون دارد آن صدا که نریزد
دل ستمکش بی‌حاصلی چو آبله دارم
کسی ‌کجا برد این دانه زیر پا که نریزد
به باد رفتم و بر طبع کس نخورد غبارم
دگر چه سحر کند خاک بی‌عصا که نریزد
نثار راه تو دیدم چکیدن آینه اشکی
گرفتم از مژه‌اش بر کف دعا که نریزد
خمید پیکرم از انتظار و جان به لب آمد
قدح به یاد تو کج کرده‌ام، بیا که نریزد
به این حنا که‌ گرفته است خون خلق به ‌گردن
اگر تو دست فشانی چه رنگ‌ها که نریزد
غم مروت قاتل گداخت پیکر بیدل
مباد خون ‌کس ارزد به این بها که نریزد

#بیدل_دهلوی

@sarvesahi | 🪴

بین کسی که درونگراست و کسی که انتخاب کرده درونگرا باشد، تفاوت است. کسی که درونگرایی را انتخاب کرده، احتمالا از سوی دیگران ناامنی را تجربه کرده و سعی در بازسازی دیوارها و حریم‌های تخریب‌شده‌اش دارد. انگار برونگرایی‌اش دست او را رو کرده و به‌جای آرامش و نشاط، باختنش را به رخش کشیده. او از صداقت و یک‌رنگی و شفافیت اظهارنظرها و افشای رازهایش صدمه دیده، و می‌خواهد به جبران آن با داروی سکوت و احتیاط، آسیب‌های وارده را التیام دهد. همین تغییر رویه، او را وارد دنیای تازه‌ای از ارتباط می‌کند، که گرچه دل‌به‌خواه نیست، اما گرامی و عزیز است. چرا که می‌تواند زخم‌های گذشته را تا اندازه‌ای بهبود بخشد.

@sarvesahi | 📝

تبدیل شدن از یک انسان با برنامه و منظم و مفید به انسانی بی‌برنامه و نه‌چندان نامنظم و غیرمفید، نیازمند فاجعه یا رخداد بزرگی نیست. ممکن است صبح یک روز زمستانی، در حالی‌که تا شب پیش، سرشار از حس ساختن و پرورش و موفقیت بودی، دیگر دلت نخواهد کتاب‌های نصفه‌نیمه را ادامه دهی، یا فیلم‌های دل‌خواهت را ببینی، یا کارهای همیشه‌ات را بکنی. ممکن است به جشن تولد یک بی‌حوصلگی مدت‌دار دعوت شوی که در آن تنها بیهودگی و خواب‌آلودگی و خستگی و بی‌برنامگی سرو می‌کنند. تو مدام زمان‌های از دست رفته‌ات را دود می‌کنی و ناراحتِ دیر شدن و رکود و هیچ‌کاری نکردن و هیچ‌چیزی‌نشدن، نیستی! روزها که نه، ماه‌ها و سال‌ها دویده‌ای و تلاشت نه در حدی بوده که بال پروازت باشد، و نه آنقدری بوده که به تو حس بی‌فایدگی بدهد، اما تو را نیز اقناع نکرده و تنها در مسیری یک‌نواخت و بی‌قلّه، رها کرده است.
ذهن و روح انباشته از داده‌های تلنبارشده‌ات را بپذیر و به خودت فرصت هضم و پذیرش بده. گاهی تعالی، در نشستن و نگاه کردن است. در فکر کردن و بهره بردن از سکوت و دوری از هیاهو. آن‌وقت شکوفه‌های کشف بر شاخه‌های تودرتو، روییدنی شگفت‌انگیز را تجربه خواهند کرد.

@sarvesahi | 📝

@sarvesahi | ✨

امروز نخستین‌روز زیباترین ماه خداست که به‌اعتقاد من کم از نوروز ندارد؛ حالا اینکه این نوروز و این ماه نو فردای یک تعطیلی بزرگ از راه رسیده گناهی گردن خدا و بندگان مخلص و عزیز او نیست. این ما هستیم که در لباس دنیا و شیخ و امام و کافر، تلاش می‌کنیم که آن را با لطیفه‌ها یا تصمیم‌های آنی، تبدیل به یک مصیبت یا اتفاقی نخواستنی کنیم. این ما هستیم که برای دنیا و خوشامد دولت و مقام و مکنت خود، انتخاب می‌کنیم که مثلا بعد از دو سال و حدودا دوماه یک‌دفعه انقلاب کنیم و روزه‌اولی‌ها و سست‌اعتقادانی همچون من را آزار دهیم تا جمعیت زیادی از آدم‌ها این روزهای نو شدن و انسان‌شدن و پاک‌شدن را با حرص و ناراحتی و اضطراب بگذرانند.
حالا بکوش تا به برخی تفهیم کنی موضوع صرفا مخالفت جدی با باز شدن مدارس و دانشگاه نیست! بکوش تا به برخی حالی کنی که لااقل برای چنین تغییر مهمی باید بازۀ زمانی یا ساختار درست و شرایط صحیحی مهیا کنی تا همگان از این تصمیم‌های یک‌شبۀ شما که کم از گران‌شدن بنزین در صبح روز جمعۀ دولت قبل ندارد، شگفت‌زده نشوند!
من هم مثل بسیاری بیزارم از کسانی که در لباس همین دینِ عزیز، این روزهای نو و مبارک را موضوع تمسخر کسانی کرده‌اند که ایمان‌شان یک روز اگر زیاد نبود، لااقل اندک بود. اما به‌واسطۀ تصویری که متظاهران دین‌داری، از خود نشان داده‌اند، ایشان را دل‌زده و حتی معاند ساخته‌اند که حتی اندک‌احترامی هم برای مومنان واقعی و مظلوم قائل نیستند.

آتش زهد ریا خرمن دین خواهد سوخت
حافظ این خرقۀ پشمینه بینداز و برو...

@sarvesahi | ✨

و بدان! هر کرده‌ای چون میوه‌ای است که از گیاهی رسته است، و هیچ گیاه را از آب بی‌نیازی نیست؛ و آب‌ها گونه‌گون بود. آن‌چه آبیاری‌اش نیکو، درختش نیکو و میوه‌اش شیرین است و آن‌چه آبیاری‌اش پلید، درختش پلید و میوه‌اش تلخ است.

#نهج_البلاغه، #خطبه ۱۵۴

@sarvesahi | 🍃