پیشگامان پیرامون پاک-استان کرمانشاه

✳️🔸 فرزندان ناسپاس زمین
به قلم رضا موزونی
داستانی هست که می‌گویند کلاغی با چند جوجه‌اش، در زمستانی سخت، گیر می‌افتد، سرما و برف به درازا می‌کشد و هیچ غذایی گیر نمی‌‌آید. کلاغ ریز ریز گوشت های بدنش را جدا می‌کند و در دهان جوجه‌هایش می‌گذارد تا زمستان را سر کنند.
با این داستان می‌روم سر این نوشته، یعنی دغدغه‌ی این سالهای عمر من.
نگرانی برای نابودی ذخایر آبی در خشکسالی‌های عجیبی که پایانی بر آنها متصور نیست.
چندین سال است که این سرزمین نگونبخت درگیر خشکسالی و بی‌بارانی است.
🔸زمین آخرین نفس‌هایش را می‌کشد.
.سنگدل‌ترین، نادان‌ترین و بی‌انصاف‌ترین نسل بشر که ما باشیم به جانش افتاده‌ایم. سنگ‌هایش را، کوه‌هایش را، دریاهایش را، خاکش، درختش، گیاهش ...و هر چه که دارد را با حرصی بی‌انتها می‌بلعیم، می‌فروشیم و ویران می‌کنیم.
سالها پیش یک انیمیشن ژاپنی دیدم که پدر ومادری با تک فرزندشان وارد جایی عجیب می‌شوند ، سالنی پر از غذا، پدر ومادر بی اختیار شروع به خوردن می‌کنند، می‌خورند و می‌خورند و سیر نمی‌شوند، دخترشان هر چه گریه می‌کند آنها نمی‌شنوند و وقتی که روی برمی‌گردانند، تبدیل به خوک شده‌اند...
این روزها انسانها شبیه‌ آن آدمها به جان زمین و طبیعت افتاده‌اند، می‌خورند می‌برند، ویران می‌کنند.
راست و دروغش را نمی‌دانم اما می‌گویند: روزگاری معدن‌داری بزرگ، قرارداد کوهی را با اداره متولیش بسته بود برای بهره برداری و مدت قرارداد را ۵۰۰ سال زده بودند، آن معدن‌دار اعتراض کرده بود و بالاخره مدت قرارداد را به ۷۰۰ سال افزایش داده بودند.
🔸زمین آخرین نفسهایش را می‌کشد. آخرین شیره‌های جانش را با پمپ‌های آب بیرون می‌کشیم و پای چند مزرعه‌ی آفتابگردان و چند بوته‌ی هندوانه سرازیر می‌کنیم.
هندوانه‌هایی که روی نیسان‌های آبی کنار جاده‌ها می‌گندند و گاه دور انداخته
می‌شوند.
خواستم اینجای کلامم را بنویسم "مسوولین! "ولی با خودم فکر می‌کنم مگر این زمین و آب و هوا دشمنی بالاتر و جدی‌تر از مسوولین دارد؟!
مسوولینی که گوشهایشان و چشمهایشان را بسته‌اند، دریغ از قانونی برای معادن، برای آب، برای خاک! اگر هم قانونی باشد برای برداشتن موانع، جهت تاراج بیشنر است و بس.
به عقل کوته‌شان خطور نمی‌کند، که پول هندوانه های کشاورزان را به شرط نکاشتن بدهند و بعد اجازه ندهند در بازه‌ی زمانی برای کاشت و برداشت هندوانه از زمین استفاده شود؟!
هم صاحب زمین راضی است که رنج زحمت آبیاری نمی‌کشد و پول کارگر افغانی را نمی‌دهد و هم منابع آبی کمتر هدر می‌روند؟!
🔸درد زیاد است ، درد نفهمی و یا خود را به نفهمی زدن!
از متصدی یک کارواش که بدون این که ماشینی باشد آب را نبسته بود پرسیدم:" چرا آب را باز گذاشته‌ای ؟ حیف این همه آب نیست به هدر برود؟ "
نگاه عاقل اندر سفیهی به من کرد و گفت:" برادر موزونی! ناسلامتی سواد داری ها !، خب این آب دوباره به داخل زمین می‌رود و من هم دوباره و چند باره از آن استفاده می‌کنم." بعد برایم توضیح داد که زیر شهر کرمانشاه خزانه‌ی بزرگ آب است، یک دریا آب ."و چنان از عمق و مقدار و زلالیش گفت که اگر ادامه می‌داد از تعداد وچثه‌ی ماهیانش هم برایم توضیحاتی می‌داد.
▫️درد زیاد است، ما نسل بشر به جان زمین افتاده‌ایم و بی محابا آب را از جانش بیرون می‌کشیم، ماشین می‌شوییم، فرش می‌شوییم ، آپارتمان می‌سازیم و کیف می‌کنیم.
قبول کنیم که ما هم مقصریم، ما قدر آب را نمی‌دانیم ، ندانستن ما و بی خیالی مسوولین دست به دست هم داده‌اند تا زمین بمیرد.
اما تفاوت داستان ما و داستان کلاغ ابتدای این دردنامه اینجاست که کلاغ با تن زخمی به بهار رسید و زمین ما شاید نرسد و بمیرد و ما هم قبل از او مرده‌ایم و شاید حالا هم مرده‌ایم.
🔸رضا موزونی زمستان گرم ۱۴۰۲

https://t.me/rezamouzooni

رضا موزونی

آثار تازه ی ما را از این کانال ببینید و بشنوید.

535 views07:15