با دو صد ناز ز من دوش براه عجبی برده ماه عجبی دل بنگاه عجبی طالب زلف تو دل بود شد ایدر ز نخست بگناه عجبی رفت بچاه عجبی من و چشم سیهش روز جهان کرد خراب من ز آه عجبی او ز نگاه عجبی تا شدم خاک نشین در میخانه عشق دستگاه عجبی دارم و جاه عجبی سر برآورد ز خم ساغر می این عجبست که ز چاه عجبی سر زده ماه عجبی تکیه زد پادشه حسن تو بر بالش ناز تکیه گاه عجبی بین تو ز شاه عجبی خال هندوی بتی زد ره ایمان صفا دزد راه عجبی گشت بچاه عجبی صفای اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/95261