چون بسخن دم زند طوطی طبع خوشم کز شکر آرد ببار شاخ نبات سخن مرده صد ساله را زنده کند گر زند آتش طبعم بر او آبحیات سخن ز ابن یمین خیره شد چشم خرد کو چسان کرد چو عیسی بدم زنده رفات سخن خواست دلم تا سخن پیش بزرگی برد گفت خرد کامدت وقت وفات سخن من ز مدیح کسی اجر ندارم طمع مدحت اینها مرا هست زکات سخن گر چه ز دیوان کس تا بکنون نامدست هیچ براتی مرا بهر صلات سخن بنده ز دیوان خود از پی هر کس که خواست در همه عالم روان کرد برات سخن ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۶۶٨ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93521