کسی خوش بر آید در این روزگار که باشد بدستش یکی از سه کار نخستین حکومت که آن منصبی است کز آنجا گشاید بسی کار و بار دوم کار سرهنگ تندست و تیز که یکسان بود نزد او مور و مار دگر کار از آن هر سه خواهند گیست که خواهنده نندیشد از ننگ و عار ز هر سو بدست آورد لوت و بوت بشادی بر آرد زانده دمار چو ابن یمین زین سه فرقه نبود نشد لاجرم حاصل او را یسار ز سستی اصحاب دولت کنون بسختی بسر میبرد روزگار سپهرا کفافی نخواهیش داد ز هی بیحیائی ز خود شرم دار ابن یمین فَرومَدی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۴۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/93299