نهال عشق که برگش غمست و بار افسوس اگر ز گریه نشد سبز صد هزار افسوس نیامدی و سیاهی ز داغها افتاد سفید شد برهت چشم انتظار افسوس میان گرد کدورت پدید نیست دلم چه سازم آینه گم گشت در غبار افسوس بآه و ناله میسر نمی شود وصلت نسیم، رنگ ندارد زنوبهار افسوس باشک ریزی رامم نشد چه چاره کنم همیشه می رمد از دانه ام شکار افسوس باین دو دیده ز حسنت چه می توان دیدن هزار چشم نداریم صد هزار افسوس ببوسه بازی او هر چه داشت باخت کلیم نمی نشیند نقشش درین قمار افسوس کلیم کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۹۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/90474