از اماجد فضلا و از اکابر علمای عالی مقداربود. عمادالدین زنگی دیوان انشاء و سر رشتهٔ خود را به وی تفویض فرمود. آخر به ترک خدمت دیوان و قربت سلطان مذکور گفته و طریقهٔ فقرو فنا پذیرفته. در زاویهٔ عزلت منزوی وناهج اخروی شد. خوارزمشاه و ملک مازندران به وی اظهار اخلاص می‌نمودند. تیمّناً این رباعی از او نوشته شد: رو در صف دوستان ما باش مترس خاک ره آستان ما باش مترس گر جمله جهان قصد به جان تو کنند دل فارغ دار از آنِ ما باش مترس رضاقلی خان هدایت : تذکرهٔ ریاض العارفین : روضهٔ دوم در ذکر فضلا و محقّقین حکما : بخش ۹۱ - محمّد نسوی عَلَیهِ الرّحمة گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/88374