داشتم روزی نگاری یاد می آید مرا هر زمان از یاد او فریاد می آید مرا مجمع اصحاب و وصل یار وایام شباب همچو برق نیز رو با یاد می آید مرا هر دو چشم اشک ریزم در فراق دوستان نیل مصر و دجله بغداد می آید مرا با خیال قامت او عشق بازی می کنم چون نظر بر سرو و بر شمشاد می آید مرا آن چنان بر روزگار بیوفا منکر شدم کز توهم داد هم بیداد می آید مرا نقش های چرخ را بی اصل می بینم تمام کارهای دهر بی بنیاد می آید مرا همام تبریزی : غزلیات : شمارهٔ ۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/77603