ای مرغ چمن، عشق ندانی ز هوس از گفت و شنید عاشقی بس کن، بس عاشق نبود خانه‌طلب، ور نه چرا پروانه نشد مقید دام و قفس؟ قدسی مشهدی : رباعیات : شمارهٔ ۴۱۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/74956