به دانای پنجم چو نوبت فتاد زبان با سکندر بدینسان گشاد که ای برده رنج سرای سپنج بسی جمع کرده به هم مال و گنج دریغا که بیهوده شد رنج تو نشد مرهم رنج تو گنج تو به کف سودی از گنج و مالت نماند به گردن ازان جز وبالت نماند به پشت تو از گنج رنج گران سبکبار راحت ازان دیگران جامی : هفت اورنگ : خردنامه اسکندری : بخش ۶۱ - ندبه حکیم پنجم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/66284