سپاه عقل کم و لشکر ایاغ پرست چه عشرتی است که پروانه کم، چراغ پرست ز هرزه خندی گل غنچه بی دماغ شده است ز دست قهقه مینا دل ایاغ پرست فتاده است به روی گل و ز شوق هنوز لب پر آبله شبنم از سراغ پرست اگر به مرکز خود حق قرار می گیرد تو فکر دل کن و فارغ نشین که داغ پرست حیا نمی دهدم فرصت سخن صائب دلم ز شکوه این باغبان و باغ پرست صائب تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۶۸۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/53880