از دامن کوه لاله ناگه برجست گلگون‌رخی و تیشهٔ سبزی در دست با فرق سر دریده گویی فرهاد از خاک برون آمد و بر سنگ نشست ملک‌الشعرای بهار : رباعیات : شمارهٔ ۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/51728